Wyjaśniamy, kim byli Kreole w kolonialnej Ameryce, ich zwyczaje i ich relacje z Metysami. Również pochodzenie terminu.
Kim byli Kreole?
W czasach kolonialnych Ameryki Łacińskiej społeczeństwo został podzielony na klasy społeczne i rasowe, które przypisywały jednostkom miejsce i hierarchię w zależności od ich pochodzenia etnicznego. W tym czasie termin criollos (lub kreolskie białe) był używany w odniesieniu do osoby urodzony na ziemi amerykańskiej, ale potomkowie białych europejskich, zwłaszcza Hiszpanów z półwyspu.
Kreolscy biali byli częścią uprzywilejowanej kasty Przedmieście, będąc białymi, ale znajdowali się w niższej kategorii niż Europejczycy. W rzeczywistości reformy burbońskie z XVIII wieku uniemożliwiły im dostęp do przywództwa politycznego (urzędy publiczne) lub kościelnych (urzędy religijne) społeczeństwa kolonialnego, a w wicekrólestwach, takich jak Nowa Hiszpania, biali Kreole nie mogli zawierać związków małżeńskich z urzędnikami półwyspu.
Takie środki miały na celu ograniczenie władzy criollos, ponieważ posiadali większość majątku rolnego i kontrolowali większość ziemi. Handel, co dało im ważną potęgę gospodarczą i wielki prestiż społeczny, co stanowiło zagrożenie dla kolonialnej kontroli Hiszpanii.
Paradoksalnie, europejskie próby ograniczenia władzy Kreolów w coraz większym stopniu nadawały im własną tożsamość, fundamentalną dla zaspokojenia ich pragnień niepodległościowych, które w XIX wieku rozpętałyby hiszpańsko-amerykańskie wojny o niepodległość.
Pochodzenie terminu
Termin kreolski pochodzi od słowa kreolski z języka portugalskiego i z kolei od czasownika rozmnażać, tak że w zasadzie Kreole to te osobniki, które wychowały się w pewnym terytorium. To użycie tego słowa w rzeczywistości przetrwało do dnia dzisiejszego, kiedy się o nim mówi tradycje Kreolowie (czyli lokalni), kuchnia kreolska, a nawet konie rasy kreolskiej, jedyny rdzenny Amerykanin.
Z drugiej strony, tak jak były kreolskie białe, były też kreolskie czarne: niewolnicy czarny urodzony w Amerykapotomkowie tych jeńców sprowadzonych z Afryka do Ameryki, by służyć jako siła robocza w kolonii. Termin ten jest jednak zwykle używany w odniesieniu do białej kasty, której uprzywilejowana pozycja uczyniła z niej ważnego aktora historycznego tamtych czasów.
Kreolskie słowo jest dziś używane w większości latynoskiej Ameryki, jako równoznaczny „lokalnego”, czyli jako przedstawiciela kultura szczególnie w regionie, bez dokonywania w tym względzie większych różnic rasowych lub etnicznych. W rzeczywistości „criollismo” nazywa się nacjonalistycznym ruchem kulturalnym uznania i widoczności Ameryki Łacińskiej.
To ostatnie nie oznacza oczywiście, że w kreolskim białe, czarne i rdzenne dziedzictwo kultury latynoamerykańskiej jest oczywiście reprezentowane w równych częściach. W rzeczywistości dokładne znaczenie słowa „criollo” może się bardzo różnić w obrębie geografii Ameryki Łacińskiej, a nawet kojarzyć się z męskością, dumą narodową i innymi elementami prestiżu.
zwyczaje kreolskie
Odzież kreolska miała tendencję do ostentacji i wystroju.Amerykańscy Kreole w czasach kolonialnych klasyfikowali się jako biali, dystansując się od aborygenów („Indianie” w żargonie kolonialnym) i Afrykanów, a także od obszernej klasyfikacji kast metysów, będącej wynikiem intensywnego krzyżowania się ras, które charakteryzowało region. Tak więc, ogólnie rzecz biorąc, zwyczaje i kultura Kreolów były w gruncie rzeczy lokalną przeróbką tych z półwyspu.
To nie znaczy, że były identyczne. W rzeczywistości Kreole byli łatwo odróżnieni od swoich europejskich odpowiedników, ponieważ z biegiem czasu kultury półwyspu hiszpańsko-amerykańskiego i hiszpańskiego zdystansowały się w swoich praktykach kulturowych, społecznych, a nawet religijnych.
Kreole spotykali się ze swoimi rówieśnikami na przyjęciach, zgromadzeniach i uroczystościach, a także przyjęli wiarę katolicką i tradycje odziedziczone po Europie. Jego Edukacjaw wielu przypadkach ukształtował się na Starym Kontynencie, zwłaszcza we Francji, gdzie wielu z nich przesiąkło kulturą Ilustracja i ich republikańskie wartości, które później zainspirowały ideały rewolucji niepodległościowej.
Ubrania kreolskie różniły się w zależności od regionu, ale skłaniały się ku ostentacji i przyzwoitości, biorąc pod uwagę, że stanowili lokalną elitę swoich społeczeństw. Do produkcji damskich sukienek towarzyskich używano na przykład sprowadzanych z Europy tkanin i tekstylnej pracy niewolników lub służących rodziny.
Kreolowie byli posiadaczami ziemi, a zatem także niewolnikami, i ogólnie ich zwyczaje gastronomiczne różniły się od tych na półwyspie, ponieważ dostosowali się do jedzenie uprawiane na amerykańskiej ziemi.
Kreole i Metysy
Podczas gdy Kreole byli białymi urodzonymi w Ameryce, Metysowie byli obywatelami amerykańskimi, którzy byli owocem krzyżowania ras. Oznacza to, że Metysowie byli potomkami różnych grup etnicznych zaangażowanych w społeczeństwo kolonialne: białych, czarnych i indyjskich.
Pod względem prawnym Metysowie byli obywatelami Hiszpanii i prawnie równali się białym kreolskim. Mogli więc posiadać majątek i swobodnie prowadzić handel, bez obowiązku płacenia. podatek do korony, jak Indianie byli zobowiązani, ani nie żyją pod przymusową pracą jak niewolnicy.
Jednak rola Metysów w społeczeństwie była zupełnie inna niż Kreolów, ponieważ biel tych ostatnich stawiała ich w uprzywilejowanej sytuacji, nie mówiąc już o sile ekonomicznej zgromadzonej przez ich rodziny. W wielu przypadkach metys o jasnej skórze i wyrafinowanych manierach mógł uchodzić za kreolskiego białego, a zasady różnicowania kast rasowych nie zawsze były przestrzegane w społeczeństwie kolonialnym.
W rzeczywistości termin brązowy stał się popularny w rejonach silnej migracji afrykańskiej, by wymienić potomków mieszaniny czarnych, rdzennych mieszkańców i białych, których frakcje i kolor skóry mogły stać się nieokreślone w ramach ówczesnej klasyfikacji rasowej, stanowiąc rodzaj „worka kotów” rasowych owoce mieszanki.
Języki kreolskie
Mówiąc o językach kreolskich, nie należy używać tego samego znaczenia tego słowa, ponieważ w rzeczywistości jest to zestaw języków metysowych lub dialektów, wynik hybrydyzacji między językami europejskimi (np. hiszpańskim, francuskim czy angielskim ) oraz rodzime języki afrykańskie lub rdzenne.
Owoc tej mieszanki językowej jest często określany jako kreolski lub jako kreolski, i jest powszechne w regionach obfitujących w afrykańskie migracje w czasach kolonialnych. Niektóre przykłady języków kreolskich, które wciąż istnieją, to panamski kreolski, nikaraguański kreolski angielski, patois lub jamajski kreolski, bichelamar, ndyuka, francuski kreolski z Luizjany lub kostarykański mekatelyu.