• Czym są denotacje i konotacje?
• Charakterystyka denotacji i konotacji
• Przykłady denotacji i konotacji
• Język denotacyjny i konotacyjny

Wyjaśniamy, czym jest denotacja i konotacja, czym się różnią i czym charakteryzują. Również przykłady każdego z nich.

„Życie jak pies” należy rozumieć w sensie konotacyjnym.

Czym są denotacje i konotacje?

w językoznawstwo, denotacja i konotacja to dwa poziomy znaczenia słowa: odpowiednio dosłowny i kontekstowy. Jest to możliwe, ponieważ słowa nie tylko mówią to, co ściśle dyktuje słownik, ale towarzyszą im całe ramy kontekstowe, które nadają im głębsze warstwy znaczeniowe.

Dlatego denotacja jest prostym i głównym znaczeniem, oczywistym i uniwersalnym, jakie ma słowo lub wyrażenie. Jest to główne znaczenie, które gromadzą słowniki i które jest wspólne dla wszystkich użytkowników języka, bez uwzględniania niuansów ani konteksty, bez drugiej lub trzeciej intencji.

Zamiast tego konotacja obejmuje głębsze lub bardziej przenośne, ukryte lub szczególne znaczenia, które to samo słowo lub wyrażenie może mieć, w zależności od tego, kto go używa, w jakim kontekście, w jakiej grupie mówi lub z jakimi odcieniami. Te rodzaje zmysłów często różnią się w zależności od geografia, ten Klasa społeczna fala tradycja kulturowy, do którego należysz.

Jednak w języku denotacja i konotacja współistnieją i wzajemnie się przenikają. W mowie potocznej sensy konotacyjne nakładają się na denotacyjne (tzn. użycie jest narzucone normie), ale z biegiem czasu te sensy figuratywne również są włączane do języka (użycie staje się normą). ). Tak jest na przykład w przypadku wspólnych miejsc języka.

Mimo to możliwe jest rozróżnienie nawet w tych przypadkach znaczenia prostego i figuratywnego, czyli denotacji i konotacji. Spójrzmy na przykład na powszechne „bycie nieoszlifowanym diamentem”. Jak wiemy, wyrażenie to ma znaczenie przenośne (konotatywne), które odnosi się do posiadania talentu lub umiejętności, które nie zostały jeszcze odkryte lub udoskonalone.

Ten zmysł jest prawdopodobnie obsługiwany przez wszystkich mówiących po hiszpańsku, chociaż różni się on od jego dosłownego (denotacyjnego) sensu, który oznaczałby, że osoba nie jest tak naprawdę osobą, ale raczej nieożywionym przedmiotem zbudowanym z silnie skompresowanych cząsteczek węgla.

W rzeczywistości różnica między jednym a drugim zmysłem staje się oczywista, jeśli myślimy o słowie lub wyrażeniu tak, jakbyśmy byli obcokrajowcami i uczyliśmy się mówić naszym językiem: początkowo pojmujemy sens denotatywny, a konotacyjny wymaga większa znajomość języka i kultury.

Często też tę różnicę akcentuje się w dyskursach literackich lub poetyckich, w których: metafora i „ukryte” znaczenie wszystkiego, co zostało powiedziane.

Charakterystyka denotacji i konotacji

Oznaczenia i konotacje charakteryzują się:

• Obie są formami znaczenia lub znaczenia języka, które istnieją jednocześnie.
• Jednak sens denotatywny jest oczywisty, podczas gdy sens konotacyjny jest przenośny i zwykle wymaga zrozumienia kontekstualnego.
• Denotacja pozwala na pojawienie się konotacji, a ta ostatnia jednocześnie buduje nowe znaczenia, które utrwalają się w czasie.
• Denotacja jest uniwersalna i identyczna dla wszystkich użytkowników tego samego języka, natomiast konotacja jest indywidualna, subtelna i zależy w dużej mierze od stylu ekspresji każdej osoby.

Przykłady denotacji i konotacji

Oto kilka przykładów denotacji i konotacji w języku hiszpańskim:

• „Prowadź życie psów”

Denotacja: dosłownie żyć jak pies: jeść psią karmę, spać na podłodze, wierzyć, że jest psem.
Konotacja: życie poniżej akceptowalnych przez wszystkich minimalnych standardów, źle się bawiąc lub dużo cierpiąc.

• „Bądź kamieniem w bucie”

Denotacja: dosłownie bycie kamieniem w czyimś bucie.
Konotacja: być uciążliwym, przeszkadzającym lub denerwującym.

• „Czuję się jak Boże Narodzenie”

Oznaczenie: mówca czuje się tak, jak zwykle czuje się w grudniu.
Konotacja: mówca czuje się być może jak rodzina, lub czuje nostalgię, czy jakakolwiek jest jego subiektywna i indywidualna ocena Świąt Bożego Narodzenia.

• „Traktuj kogoś jak śmiecia”

Oznaczenie: wrzuć kogoś do śmietnika lub zmieć miotłą.
Konotacja: traktuj kogoś źle, traktuj kogoś mniej niż ludzi.

• „Bycie lizaczem skarpet”

Oznaczenie: zamiłowanie do ssania niektórych elementów garderoby.
Konotacja: pochlebiać, schlebiać innym dla własnej korzyści.

Język denotacyjny i konotacyjny

Ogólnie terminy „język denotacyjny” i „język konotacyjny” to odpowiednio: synonimy denotacji i konotacji.