Wyjaśniamy wszystko o pochodzeniu materii, obecnie przyjętych teoriach i jej przebiegu aż do powstania życia.
Jakie jest pochodzenie materii?
Aby wyjaśnić pochodzenie materii, należy sięgnąć do obecnie przyjętych teorii dotyczących pochodzenia materii.wszechświat, ponieważ biorąc pod uwagę prawa fizyczny, ilość materiał Y Energia we wszechświecie musi być stała.
Ta teoria o pochodzeniu tego, co istnieje, nazywa się „Wielki Wybuch”(Wielki Wybuch) i wyjaśnia, że wszechświat był pierwotnie hiper-skoncentrowaną cząstką, która zawierała całą energię i materię, o których wiemy, że są bardzo gęsto nagromadzone.
Ten punkt był sam w sobie niezwykle niestabilny i 13,798 milionów lat temu doszło tam do gigantycznej eksplozji, uwalniając ogromną ilość ciepło (co szacuje się na 1032 ° C), co zapoczątkowało proces rozszerzania się, a tym samym ochładzania wszechświata.
Wraz ze spadkiem temperatury zaczęły tworzyć się różne znane pierwiastki, w wyniku cząstki elementarne że wiemy: protony, neutrony Y elektrony, które zaczęły się łączyć, aby budować atomy.
Szacuje się, że pierwszy pojawił się około 3 minuty 20 sekund po wybuchu, kiedy temperatura wszechświata spadła do 1 miliarda stopni Celsjusza.
Początkowo jedynymi powstałymi pierwiastkami były wodór i hel, najprostsze znane pierwiastki, w gigantycznych chmurach gazu zawieszonych w próżni. ten atomy zaczęli się przyciągać ze względu na powaga własnej masy i coraz gęstszych chmur gazu, których waga Y Ciśnienie Jądro wewnętrzne zaczęło unosić się do punktu, w którym ich jądra atomowe zaczęły się łączyć, uwalniając gigantyczne ilości energii, jak to miało miejsce w przypadku bomb atomowych lub wewnątrz reaktorów jądrowych, ale na znacznie większą skalę. W ten sposób pierwszy gwiazdy.
Wewnątrz gwiazd istniała (i nadal jest) potężna reakcja jądrowa, która emituje dużo światło i dużo ciepła, a poprzez stopienie jąder atomowych pierwiastków, które je utworzyły, daje początek nowym, bardziej złożonym pierwiastkom.
Te gwiazdy były masywne (od 3 do 16 razy większe od Słońce), więc jego kolosalna grawitacja wystarczyła, aby zmusić coraz większe jądra atomowe (a tym samym o większym ładunku elektrycznym) do łączenia się pomimo sił odpychających, które je odpychają, generując coraz więcej energii i ciepła.
Ta sama grawitacja zapobiega rozproszeniu gwiazd podczas własnej eksplozji, utrzymując razem materię wytworzoną w wielkiej kuli kosmicznego ognia.
Tak narodził się tlen, azot lub węgiel, a później jeszcze cięższe pierwiastki. W końcu było ich tak dużo, że zaczęły się układać w warstwy, z których najgęstsze opadały w kierunku wnętrza gwiazdy, dając początek jeszcze bardziej złożonym pierwiastkom, prawie osiągając sumę znanych pierwiastków.
Ostatecznie te oryginalne gwiazdy zakończyły swój cykl życia i eksplodowały w wielkie supernowe po spaleniu całego paliwa lub osiągnięciu poziomów materii, które przerwały cykl reakcji jądrowych.
Następnie zamknięte wewnątrz elementy zostały rozrzucone z pełną prędkością po całym wszechświecie, z taką siłą, że wiele po drodze ulegało zmianom i kombinacjom, dając w ten sposób początek najcięższym i ostatecznym elementom wszechświata. układ okresowy pierwiastków.
Te różne pierwiastki, rozproszone w przestrzeni, w końcu zaczną się łączyć i ochładzać, łącząc się ze sobą, tworząc już nie nowe atomy, ale molekuły i złożone chemikalia.
Takie skupiska złożonej materii stałyby się później planetami, asteroidy i wszystkie znane nam ciała astralne, w tym planeta Ziemia a także nowe słońca, młodzi ludzie, tacy jak my.
Ta sprawa jest również tą, która na naszej planecie połączyłaby się w Substancje coraz bardziej złożone i ostatecznie w łańcuchach molekuły to by rozpoczęło życie się.