Wyjaśniamy, czym jest żłóbek, jego dosłowne znaczenie i znaczenie chrześcijańskie. Także historia jego tradycji związana z Bożym Narodzeniem.
Czym jest żłób?
Na Zachodzie i wśród praktyków religia Katolicki Chrześcijanin znany jest jako żłóbek, szopka, narodziny lub portal do plastycznego przedstawienia różnych rozmiarów i materiałów narodzin Jezusa z Nazaretu, wydarzenia, które tradycyjnie znajduje się w stodole, samotnym portalu lub miejscu karmić zwierzęta.
W rzeczywistości słowo żłóbek dosłownie oznacza stajnię, w której, zgodnie z tradycją, urodził się Jezus. Te rekonstrukcje są typowe dla Boże Narodzenie oraz obchody Dnia Trzech Króli i są powszechnie znane jako szopki.
Żłóbki to inscenizacje, w których uczestniczą postacie lub figurki przedstawiające tych, którzy zgodnie z tradycją byli obecni przy przyjściu na świat syna Bożego: święta rodzina (Józef, Maria, Dzieciątko Jezus), archanioł Gabriel i trzej Mędrcy, którzy przybyli ze Wschodu, a także muł i wół.
Jednak często w większych szopkach pojawiają się również inne drugorzędne lub trzeciorzędne postacie, takie jak pasterze ze swoimi stadami, spacerowicze, tancerze, anioły itp.
Opracowanie żłobków zwykle odpowiada rodziny, parafialne wspólnoty wyznaniowe lub instytucje edukacyjne i/lub publiczne. Często odbywają się konkursy, aby nagrodzić najlepszą reprezentację narodzin. Co więcej, różnią się one znacznie w zależności od wersji. Mogą więc być malowane, rzeźbione, reliefowe żłóbki z prawdziwymi aktorami i tak dalej.
Tradycja żłóbka jest niezwykle stara. Istnieją dowody na jego skład w katakumbach wczesnego chrześcijaństwa, a także w starożytnych kościołach i miejscach pielgrzymek kultu chrześcijańskiego.
Jednak pierwsza odnotowana szopka bożonarodzeniowa została wykonana w Wigilię Bożego Narodzenia 1223 r. przez św. Franciszka z Asyżu w jaskini niedaleko Greccio we Włoszech. Z tej okazji święty używał zwierząt zamiast aktorów lub postaci, aby symbolizować narodziny Chrystusa, a później odprawiał nocną mszę.
Zakon franciszkanów był w rzeczywistości jednym z wielkich propagatorów szopek w nadchodzących stuleciach, począwszy od XIV wieku w tej sprawie. tradycja rozpowszechniła się we Włoszech i innych krajach europejskich, najpierw jako praktyka władz kościelnych, potem także przez arystokratów, a wreszcie jako tradycja ludowa.
Szopki były nawet używane jako narzędzie ewangelizacji w Ameryce latynoskiej przez cały XVIII wiek, włączając do ich przedstawienia lokalne gatunki roślin i zwierząt.
Już w XIX wieku szopka była tak popularna, że w Europie powstały pierwsze Stowarzyszenia Szopkowe, odbywały się nawet specjalistyczne zjazdy na ten temat. Jednak dziś jest uważany za sposób na swobodne wyrażanie wiary katolickiej i uczczenie nadejścia świąt Bożego Narodzenia. Z tego powodu jest ich wiele i bardzo zróżnicowanych tradycje prąd wokół żłobka.
Zgodnie z tradycją, żłóbek zbiera się przed Bożym Narodzeniem, zwykle 8 grudnia, w święto Niepokalanego Poczęcia, i pozostaje tam do 2 lutego, w święto Gromniczne.
Powszechne jest również początkowe ukrywanie małego Jezusa kawałkiem materiału (lub w niektórych przypadkach fizyczne usunięcie go z miejsca zdarzenia) aż do północy 24 grudnia, kiedy zostaje ono objawione lub uobecnione, ponieważ uważa się, że przez koniec Jezus Chrystus „narodził się”.