Wyjaśniamy, czym jest elegia, pochodzenie terminu i historia tego typu poezji. Także przykłady wielkich autorów.
Czym jest elegia?
Elegia to rodzaj poezja liryczny, którego utwory składają się z lamentu, czyli wyrazu bólu lub rozpaczy po stracie ukochanej osoby, uczucia, ojczyzny i tak dalej. To, co jest właściwe elegii lub ją przypomina, znane jest jako „elegijne” i podobnie in muzyka Za szczególnie smutne lub ponure kompozycje uważane są elegie.
Termin „elegia” pochodzi od greckiego głosu elegos, nazwa, która w starożytności nadawała pieśni żałobnej przy akompaniamencie fletu lub liry i która charakteryzowała się szczególnym rodzajem metryki: „dwupletem elegijnym”, złożonym z heksametru i pentametru. Ten typ werset w poezji grecko-łacińskiej było bardzo często nie tylko wyrażać żałobę czy żałobę, choć być może taki był jej pierwotny cel.
W rzeczywistości w archaicznym okresie starożytności greckiej (VII-VI w. p.n.e.) ten typ zwrotka był przyzwyczajony do śpiewania uroczystych tematów, takich jak śmierć, ten wojna lub ojczyzna, w obszernych pracach napisanych przez Solona (ok. 638-558 pne), Archilocha (712-664 pne), Calino, Tirteo i Mimnermo (między VII a VI wiekiem pne) . Pierwotnie elegia była śpiewana w dialekcie jońskim, ale wkrótce stała się najpopularniejszym gatunkiem lirycznym we wszystkich Starożytna Grecja.
Ze swojej strony Rzymianie odziedziczyli grecką elegię, a jednym z jej głównych kultystów był poeta i dramaturg Quinto Ennio (239-169 pne). Rzymianie zachowali jednak wiersz elegijny i przeznaczyli go na tematy miłosne, jak w wybitnie erotycznych dziełach Albio Tibulo (54-19 pne) i Sexto Propercio (ok. 53-c.16 pne).
Z tego powodu podczas renesans Autorzy hiszpańscy i włoscy kultywowali elegię jako gatunek poezji miłosnej, odchodząc od pierwotnego greckiego sensu.
Jednak wraz z rozwojem gatunku w XVI wieku, poeci Juan Boscán (1487-1542) i Garcilaso de la Vega (1498-1536) wymyślili go na nowo, zastępując trajektorię łańcuchową tradycyjną metryką (również trzeci Dantean, przez Dante Alighieri), i to było od tego czasu zwyczajową metryką wiersze elegijny.
Przykłady elegi
Oto kilka przykładów wierszy elegijnych:
- Elegia muz Solona z Aten (ok. 638-558 pne).
- Coplas po śmierci mistrza Don Rodrigo de Jorge Manrique (ok. 1440-1479).
- Płacz za Ignacio Sánchez Mejías – Federico García Lorca (1898-1936).
- Elegia do Ramona Sijé Miguela Hernándeza (1910-1942).
- Elegia niemożliwej pamięci Jorge Luisa Borgesa (1899-1986).
- Przerwana elegia Octavio Paza (1914-1998).