Wyjaśniamy, czym jest widzialne widmo światła, jego zakres długości fal i kolory, które je tworzą. Także to, co jest lekkie.
Jakie jest widmo widzialne?
Widmo widzialne lub światło widzialne to obszar widmo elektromagnetyczne że ludzkie oko jest zdolne do postrzegania i przekładania na inne zabarwienie że wiemy.
Promieniowanie elektromagnetyczne ma inne właściwości częstotliwości, z których nasze oko jest w stanie dostrzec tylko jeden segment: ten odpowiadający długości fali od około 380 do 750 nanometrów. W zależności od osoba, ten zakres może być nieco szerszy lub nieco węższy.
W świetle białym widmo widzialne zawiera absolutnie wszystkie kolory, które jesteśmy w stanie zobaczyć. ludzie, w zależności od długości fali promieniowania. A Tęcza, na przykład, jest wynikiem zjawiska załamania światło dzięki wodzie z atmosfera, który zmienia jego prędkość i „rozkłada” go na różne kolory.
Oznacza to, że w zależności od właściwości fal świetlnych (konkretnie ich długości fal) możemy mówić o różnych kolorach w następujący sposób:
- Czerwony (rubeusz w języku łacińskim). Od 780 do 618 nanometrów.
- Pomarańczowy (aureus). Od 618 do 581 nanometrów.
- Żółty (Flawiusz). Od 581 do 570 nanometrów.
- Zielony (viridis). Od 570 do 497 nanometrów.
- Cyjan (coeruleus). Między 497 a 476 nanometrami.
- Niebieski (indicus). Od 476 do 427 nanometrów.
- Fioletowy (violaceus). Od 427 do 380 nanometrów.
Wiele znanych tonów i kolorów nie jest widocznych w dekompozycji widma widzialnego, ponieważ nie są one monochromatyczne, to znaczy składają się na kombinację dwóch lub więcej długości fal: różowy lub różowy jest rozumiany jako czerwień zmieszana z bielą. To samo dotyczy kolorów znanych jako brązowy, srebrny, magenta i złoty.
Podobnie biel i czerń, bardziej niż kolory, rozumiane są jako wartości nasycenia światła: biel odpowiada sumie wszystkich kolorów, czyli pełnemu światłu; natomiast czerń odpowiada brakowi światła.
Poza widmem widzialnym występuje promieniowanie o długościach fal światła podczerwonego (powyżej ok. 750 nm) i ultrafioletowego (poniżej ok. 400 nm), oba ekstrema są już niewidoczne dla oka człowieka. Inne formy życia, takie jak owady, są zdolne do postrzegania tych długości fal. Ludzie mogą to zrobić tylko z pomocą przyrządów i urządzeń optycznych naszego wynalazku.