Konwergencja neurofizjologiczna

Neurony są zorganizowane w organizmie człowieka w strukturę podobną do sieci. W tym są o tym konwergencja neurofizjologiczna połączone. Neuron otrzymuje dane wejściowe od różnych innych neuronów i sumuje te dane wejściowe. Uszkodzenie mózgu z zaburzeniami łączności neuronowej zaburza tę zasadę konwergencji.

Co to jest konwergencja neurofizjologiczna?

W neurofizjologii konwergencja odpowiada scalaniu neuronalnych linii wzbudzenia. Każda sieć neuronowa składa się z pewnej liczby połączonych ze sobą neuronów. W układzie nerwowym funkcjonalnie tworzą całość. Obwód neuronów ma kilka wejść i ma tylko jedno wyjście w tym samym czasie.

Dopiero gdy suma sygnałów wejściowych przekracza wartość progową, neuron generuje potencjał czynnościowy. Ten potencjał czynnościowy powstaje w początkowym elemencie na wzgórzu aksonu komórki nerwowej i przemieszcza się wzdłuż odpowiedniego aksonu. Potencjał czynnościowy lub seria potencjałów czynnościowych odpowiada pierwszemu sygnałowi wyjściowemu każdej komunikacji neuronowej. Potencjały czynnościowe w kwantach przekaźników są realizowane tylko w synapsach biochemicznych, a następnie odpowiadają sygnałom wtórnym.

Połączenie kilku wejść wzbudzających neurony w jedno wyjście odpowiada konwergencji neurofizjologicznej. Umożliwia tylko sumowanie wzbudzeń powyżej wstępnie zdefiniowanej wartości progowej, co tworzy potencjał czynnościowy. Często w związku z obwodami mózgu również Łączność przemowa. W najszerszym sensie konwergencja oznacza, że ​​różne sygnały z różnych neuronów mogą być dostarczane do neuronu przez jego dendryty.

Termin konwergencja jest również używany w okulistyce.

Funkcja i zadanie

Neurony to indywidualne elementy elektryczne ludzkiego organizmu. Podobnie jak poszczególne komponenty w elektrotechnice, komponenty elektryczne w organizmie człowieka muszą być ściśle ze sobą połączone, aby funkcjonować i zachowywać się. Łączność neuronów umożliwia konwergencję neurofizjologiczną.

Układ nerwowy wszystkich żywych istot zawiera nie tylko komórki nerwowe, ale także komórki glejowe i ma specyficzne środowisko. Między neuronami znajdują się synapsy łączące. Te synapsy odpowiadają punktowi połączenia, a tym samym węzłom w sieci międzyneuronowej. Jednak neurony są również połączone z komórkami glejowymi i wymieniają się z nimi chemicznie i elektrycznie. Ta wymiana zmienia wagę sygnałów. Z tego powodu komórki glejowe są czasami nazywane menedżerami i organizatorami ośrodkowego układu nerwowego.

Wiele wejść neuronów jest podłączonych do jednego wyjścia. W konwergencji neurofizjologicznej sygnały wejściowe poszczególnych wejść sumują się do wartości progowej, która umożliwia neuronowi wysłanie potencjału czynnościowego lub serii potencjałów czynnościowych w drodze z jednego wyjścia.

Łączność prowadzi do konwergencji neurofizjologicznej, która z kolei daje początek podstawowym sygnałom wyjściowym układu nerwowego. Aksony neuronów są silnie rozgałęzione. W ten sposób sygnał z pojedynczego neuronu jest przekazywany do wielu innych neuronów. Zależność ta nazywana jest również dywergencją neurofizjologiczną. W tym samym czasie neuron odbiera sygnały od wielu innych neuronów za pośrednictwem dendrytów, a tym samym pracuje z konwergencją. Zasady dywergencji i konwergencji są podstawowymi zasadami sieci neuronowej, a zatem odgrywają również rolę, na przykład, w zdolności uczenia się sieci neuronowych.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Choroby i dolegliwości

Zbieżność neuronowa jest zasadniczo zależna od łączności neuronów. Jeśli sieć neuronowa w mózgu jest uszkodzona, ta łączność, a wraz z nią konwergencja neurofizjologiczna, zostaje zakłócona. Uszkodzenie sieci neuronowej może mieć różne przyczyny. Obwody w mózgu i układzie nerwowym są niezwykle precyzyjne, co wymaga złożonej i nienaruszonej struktury. Nieprawidłowości lub awarie w systemie automatycznie do pewnego stopnia kompensują się wzajemnie. Po faktycznym uszkodzeniu struktury mózgu pojawiają się poważne zaburzenia, których nie można już przechwycić. Sieć elektryczna i biochemiczna traci łączność. Rezultatem są choroby neurologiczne lub psychiatryczne.

Lokalizacja i rodzaj uszkodzeń determinowały występujące zakłócenia. Ponieważ wiele struktur komórek nerwowych jest zaangażowanych w wiele indywidualnych funkcji dzięki łączności i konwergencji, lokalne uszkodzenie sieci neuronowej może również mieć rozległe konsekwencje z daleko idącymi objawami klinicznymi. Czasami najczęstszą przyczyną uszkodzenia mózgu jest słaby przepływ krwi. Mózg pracuje nieustannie iz tego powodu ma największe zapotrzebowanie na energię narządów. Przerwa w dopływie krwi odpowiada zarówno przerwaniu w dostawie składników odżywczych, jak i tlenu.

Niewystarczający przepływ krwi można przypisać, na przykład, potykaniu się serca lub hipoglikemii. Czasami jednak guzy mózgu powodują również patologiczne zmiany w naczyniach krwionośnych. To samo dotyczy urazów mechanicznych w wypadkach, po krwawieniu w mózgu i zapaleniu. Zaburzenia w przekazywaniu sygnałów między komórkami nerwowymi są często przyczyną upośledzenia funkcji mózgu. W niektórych przypadkach takie zaburzenia poprzedzone są nieprawidłowościami w metabolicznej aktywności komórek nerwowych.

Jednak uszkodzenie mózgu może być również spowodowane czynnikami genetycznymi, na przykład chorobami dziedzicznymi, które upośledzają metabolizm komórek nerwowych, a tym samym powodują gromadzenie się pewnych substancji w mózgu.

Wpływy zewnętrzne, takie jak bakterie, wirusy lub toksyny, mogą również wpływać na sieć neuronową i jej obwody. Zatrucie rtęcią może na przykład wywołać utratę pamięci lub drżenie mięśni.

Jednak układ odpornościowy pacjenta jest również odpowiedzialny za wiele zaburzeń konwergencji i rozbieżności. W chorobie autoimmunologicznej stwardnieniu rozsianym układ odpornościowy klasyfikuje określone komórki ośrodkowego układu nerwowego jako obce i atakuje je. Wynikający z tego stan zapalny częściowo niszczy połączenia, na których opiera się konwergencja.