Porażenie strzałkowe

Plik Porażenie strzałkowe spowodowane mechanicznym uciskiem nerwu strzałkowego wspólnego, przenoszącego zarówno włókna nerwu ruchowego, jak i czuciowego podudzia. Oprócz chodu kroczącego głównym objawem niedowładu są zaburzenia czucia w okolicy bocznej podudzia. Zabieg odbywa się poprzez celowaną fizjoterapię i ochronę nerwów w okolicy kolana.

Co to jest porażenie strzałkowe?

Nerw strzałkowy wspólny - „nerw strzałkowy wspólny” - jest również znany jako nerw strzałkowy wspólny i jest potomkiem nerwu kulszowego. Oprócz włókien somatomotorycznych nerw przenosi ogólne włókna nerwowe wrażliwe na somatyczność. Ścieżka nerwu biegnie przyśrodkowo do mięśnia dwugłowego uda aż do głowy kości strzałkowej i migruje do jamy strzałkowej, gdzie nerw dzieli się na końcowe gałęzie nerwu strzałkowego powierzchownego i nerw strzałkowy głęboki.

Nerw strzałkowy wspólny zaopatruje między innymi niektóre prostowniki podudzia w włókna nerwu ruchowego, a tym samym odgrywa ważną rolę w napinaniu nóg. Dzięki koncepcji Porażenie strzałkowe podsumowano uszkodzenia nerwu strzałkowego wspólnego.

Niedowłady są zasadniczo porażeniem mięśni, ponieważ mogą być spowodowane uszkodzeniem włókien nerwu ruchowego. Oprócz objawów paraliżu uszkodzenie nerwu strzałkowego wspólnego może prowadzić do zaburzeń czucia, ponieważ nerw zawiera również wrażliwe włókna.

przyczyny

Nerw strzałkowy wspólny w okolicy głowy kości strzałkowej jest stosunkowo odsłonięty. Z tego powodu, szczególnie w tym obszarze, nerw jest wyjątkowo podatny na uszkodzenia, które mogą wystąpić w wyniku nacisku mechanicznego. Niewielka ilość tkanki mięśniowej lub tłuszczowej lub szybka utrata masy ciała są czynnikami ryzyka porażenia strzałek.

W większości przypadków przyczyną niedowładu jest jednak złamanie kości strzałkowej. Słabo wyściełana gips podudzia może również wywierać nacisk na głowę kości strzałkowej i sąsiedni nerw strzałkowy wspólny. Ponadto porażenie strzałkowe może wystąpić jako część zespołu ciasnoty.

Ci, którzy mają mało mięśni i tkanki tłuszczowej, mogą uszkodzić przewód nerwowy, krzyżując nogi przez długi czas. W pojedynczych przypadkach zwoje, nerwiaki, guzy i cysty Bakera mogą również powodować porażenie strzałek. Wspólną cechą wszystkich wyżej wymienionych przyczyn jest nacisk mechaniczny na odsłonięty przewód nerwowy.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Nerw strzałkowy wspólny - „nerw łydkowy wspólny” - zaopatruje mięsień strzałkowy długi - „mięsień strzałkowy długi” - mięsień strzałkowy krótkiej - „mięsień strzałkowy krótki” -, mięsień piszczelowy przedni - „mięsień piszczelowy przedni” - oraz mięsień extensor digitorum longus - „prostownik długiego palca” - jak również prostownik hallucis longus - „prostownik długiego dużego palca” -, prostownik palucha krótkiego - „prostownik krótkiego palca” - oraz prostownik palucha krótkiego palucha - „prostownik krótkiego dużego palca” - z włókna nerwu ruchowego.

Wrażliwe unerwienie przewodu nerwowego odgrywa rolę w bocznym obszarze podudzia i grzbietu stopy. W przypadku porażenia strzałkowego pacjenci cierpią na częściową lub całkowitą niewydolność nerwu strzałkowego wspólnego, co zwykle powoduje paraliż mięśni palca stopy i palca stopy podnośnika.

Głównym objawem obrazu klinicznego jest zatem krok krokowy, podczas którego często można ustawić stopę tylko w niewielkim stopniu. Ponieważ dotknięty nerw zawiera również wrażliwe włókna, uszkodzenie uciskowe często prowadzi do zaburzeń czucia w bocznej dolnej części nogi oraz w okolicy tylnej części stopy. Nasilenie objawów zależy od stopnia uszkodzenia mechanicznego.

Diagnoza i przebieg choroby

Na początku diagnozy przeprowadza się dokładny wywiad z badaniem neurologicznym. Zwykle uszkodzony nerw wykazuje tkliwość w okolicy głowy kości strzałkowej. Zjawisko to znane jest jako objaw Tinela i daje neurologowi pierwsze oznaki porażenia strzałkowego. W elektrroneurografii widoczne są opóźnienia ołowiu.

W diagnostyce różnicowej niedowład należy odróżnić od zespołu L5, który również wiązałby się z bólem w dotkniętym obszarze i osłabieniem odruchu piszczelowego tylnego. Rokowanie jest korzystne dla pacjentów z porażeniem strzałkowym. W zależności od stopnia uszkodzenia pełną funkcję mięśni można przywrócić w ciągu kilku dni lub miesięcy.

Komplikacje

Z powodu porażenia nerwu strzałkowego pacjenci cierpią przede wszystkim na różne zaburzenia czucia i wrażliwości. Jakość życia pacjenta jest znacznie ograniczona i obniżona z powodu zakłóceń, tak że w życiu codziennym mogą wystąpić znaczne ograniczenia i dolegliwości. Z reguły nie można jednoznacznie przewidzieć, czy doprowadzi to do całkowitego wyleczenia.

Pacjenci cierpią przede wszystkim na ograniczenia ruchowe, przez co mogą potrzebować w życiu pomocy innych osób. Ból kolan lub nóg może również wystąpić z powodu porażenia strzałkowego i nadal mieć negatywny wpływ na jakość życia. Dalszy przebieg porażenia strzałkowego zależy w dużej mierze od rodzaju i pochodzenia uszkodzenia nerwów.

Nie można jednoznacznie przewidzieć, czy nastąpi całkowite wyleczenie. Leczenie tego stanu jest zwykle oparte na przyczynie. Możliwe są interwencje operacyjne. Jednak osoba dotknięta chorobą jest również zależna od różnych terapii w celu ponownego zwiększenia jej mobilności. Porażenie strzałkowe nie wpływa negatywnie na długość życia pacjenta.

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

Porażenie strzałek zawsze powinno być zbadane przez lekarza. Jeśli badanie i leczenie nie zostaną przeprowadzone, porażenie nerwu strzałkowego może prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń i powikłań, które mogą znacznie utrudnić życie. Następnie należy skonsultować się z lekarzem, jeśli wystąpi silny ból stóp, a co za tym idzie, ograniczenie ruchu. Szczególnie po wypadku należy skonsultować się z lekarzem, jeśli wystąpi paraliż lub ból stopy lub tylnej części stopy.

Ból może również wystąpić w nocy, co może prowadzić do problemów ze snem i drażliwości. Porażenie strzałkowe zwykle nie wpływa negatywnie na samą długość życia, jeśli wypadek dotyczył tylko okolicy stopy. Porażenie strzałek może być zdiagnozowane przez lekarza sportowego, ortopedę lub w szpitalu. Jednak dalsze leczenie zależy w dużej mierze od rozległości uszkodzenia, dlatego może być konieczny zabieg chirurgiczny.

Leczenie i terapia

Leczenie pacjentów z porażeniem strzałkowym zależy od pierwotnej przyczyny uszkodzenia. Aby można było rozpocząć terapię przyczynową, należy w diagnostyce odnotować choroby podstawowe. Jeśli na przykład guz lub cysta Bakera jest odpowiedzialna za uszkodzenie ciśnieniowe, należy jak najszybciej wyciąć narośl.

Im wcześniej nacisk na mięsień zostanie zwolniony, tym bardziej prawdopodobne jest, że pacjent w pełni wyzdrowieje. Jeśli nie ma choroby podstawowej, a uszkodzenie spowodowane ciśnieniem nastąpiło w wyniku wypadku, fizjoterapia jest celem leczenia. Siła mięśni w dotkniętym obszarze zostaje przywrócona w ukierunkowanych oddziałach fizjoterapeutycznych.

Jeśli ucisk nerwu jest bardzo wyraźny, można przepisać szynę strzałkową. Należy pilnie unikać dalszego uszkodzenia nerwu przez ucisk. Z tego powodu pacjentom odradza się na przykład klękanie.

Ponieważ podczas wykonywania pewnych ruchów lub uprawiania sportu może dojść do ucisku lub przynajmniej naprężenia nerwu strzałkowego wspólnego, należy poinformować pacjenta o dozwolonych i niedopuszczalnych typach ruchów. Zasadniczo wskazana jest ochrona nerwu przez okres po uszkodzeniu, aby drogi nerwowe mogły wyleczyć się ze zmian. W indywidualnych przypadkach elektrostymulacja uszkodzonych ścieżek może być częścią terapii.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Perspektywy i prognozy

Generalnie nie można przewidzieć dalszego przebiegu porażenia strzałkowego. Zależy to w dużej mierze od tego, jak poważnie uszkodzone zostały nerwy osoby dotkniętej chorobą i czy można je ponownie naprawić. Jednak w przypadku tej choroby wczesna diagnoza z późniejszym leczeniem zawsze ma bardzo pozytywny wpływ na dalszy przebieg choroby, a także może zapobiec występowaniu dalszych powikłań czy dolegliwości. Z tego powodu osoba dotknięta porażeniem strzałkowym powinna jak najwcześniej skonsultować się z lekarzem i rozpocząć leczenie.

Jeśli choroba nie jest leczona, dotknięte chorobą nerwy mogą całkowicie obumrzeć, powodując trwałe zaburzenia czucia lub uczucie mrowienia. Dolegliwości te mają bardzo negatywny wpływ na jakość życia poszkodowanej osoby i mogą ją znacznie obniżyć. Objawy można złagodzić i ograniczyć za pomocą fizjoterapii lub fizjoterapii. Jednak całkowite wyleczenie nie zawsze jest możliwe. W niektórych przypadkach objawy można również złagodzić poprzez stymulację elektryczną. Porażenie strzałkowe nie ogranicza oczekiwanej długości życia poszkodowanego. Ponadto pacjent może nie być w stanie odzyskać pełnej siły mięśniowej.

zapobieganie

Porażeniu strzałkowemu można zapobiec tylko wtedy, gdy można uniknąć ucisku nerwu strzałkowego wspólnego. Nerw jest szczególnie odsłonięty w okolicy kolana. Z tego powodu w profilaktyce niedowładów należy unikać klęczenia i innych obciążeń nerwu w okolicy kolana.

To samo dotyczy skrzyżowania nóg. Nie można całkowicie wykluczyć porażenia strzałkowego za pomocą tych środków zapobiegawczych, ale można przynajmniej zminimalizować ogólne ryzyko choroby.

Opieka postpenitencjarna

W przypadku porażenia strzałkowego pacjenci zwykle mają bardzo niewiele lub nie mają żadnych specjalnych środków kontrolnych. Przede wszystkim należy skonsultować się z lekarzem na wczesnym etapie, aby nie doszło do dalszego nasilenia objawów lub innych powikłań. Im wcześniej zostanie skonsultowana z lekarzem, tym zwykle będzie lepszy dalszy przebieg choroby.

Większość osób dotkniętych tą chorobą jest uzależniona od fizjoterapii lub fizjoterapii z powodu tej choroby. Osoby dotknięte chorobą powinny również wykonywać ćwiczenia z takiej terapii we własnym domu, aby przyspieszyć gojenie i narazić organizm na niski stres. Z reguły należy unikać czynności, które spowodowały porażenie strzałkowe, które może być również zajęciem sportowym.

Osoby dotknięte chorobą nie powinny już klękać. Czasami polegają na pomocy innych ludzi w życiu codziennym. Choroba zwykle nie skraca oczekiwanej długości życia chorego. Czasami pacjenci są również zależni od pomocy psychologicznej, aby zapobiec depresji lub innym zaburzeniom psychicznym.

Możesz to zrobić sam

Wystarczająca ochrona kolana jest szczególnie ważna u pacjentów z porażeniem strzałkowym. Z zasady należy unikać silnego fizycznego obciążenia kolana. Aktywności sportowe należy również dobrać do potrzeb organizmu. Należy unikać wszelkich sportów, które powodują intensywne korzystanie z kolana. Są wśród nich biegacze długodystansowi, lekkoatletyka i sporty z piłką.

Przy pierwszych dolegliwościach i nieprawidłowościach układu mięśniowo-szkieletowego niezbędne są okresy odpoczynku i ochrony kolana. Techniki wyuczone w fizjoterapii, które pomagają złagodzić napięcie kolana w życiu codziennym, powinny być stosowane samodzielnie. W szczególności ruch lub przenoszenie i podnoszenie ciężkich przedmiotów musi być zoptymalizowane.

Ponieważ porażenie nerwu strzałkowego prowadzi do zaburzeń czucia i wrażliwości, szczególnie ważne jest właściwe radzenie sobie z dolegliwościami i dyskomfortem. Stosowanie technik umysłowych i metod relaksacyjnych okazało się pomocne dla dużej liczby osób dotkniętych chorobą. Dzięki jodze lub medytacji pacjenci mogą lepiej radzić sobie z dolegliwościami w życiu codziennym. Trening poznawczy pomaga również zmniejszyć stres i lepiej radzić sobie emocjonalnie z chorobą.

Ponieważ w niektórych przypadkach nie dochodzi do pełnego wyzdrowienia, należy sprawdzić, czy stosuje się psychoterapię. Pomaga to w psychicznej zmianie stylu życia spowodowanej zmienionymi okolicznościami.