Wyjaśniamy, co to znaczy być wnikliwym, pochodzenie terminu, synonimy i antonimy. Także różnice w byciu podejrzliwym.
Czym jest bycie wnikliwym?
Kiedy mówimy, że ktoś jest wnikliwy, albo mówimy o wglądzie, mamy na myśli zdolność obserwacji i przenikliwości, czyli możliwość szybkiego i skutecznego wykrywania i rozpoznawania elementów, czy to w polu widzenia („jastrzębie mają bardzo spostrzegawczy") Lub, w przenośni, w sferze umysłu i zdolności umysłowych ("mój brat ma bardzo wnikliwy humor").
To słowo pochodzi z łaciny perspikaks, utworzony przez przedrostek za- („Przez”) i czasownik widmo („Obserwuj”), aby w swoim pierwotnym znaczeniu ci, którzy mają wgląd, byli w stanie „przejrzeć” rzeczy.
Odnosi się to w przenośni do naszego dzisiejszego użycia słowa: zdolność do obserwowania i wykrywania elementów w przeprowadzić innych, aby odkryć ukryte motywy, na przykład wyłapać gesty, subtelności lub zrozumieć wewnętrzne żarty. Ludzie wnikliwi mają tendencję do chwytania rzeczy „w locie” lub „w powietrzu”, czyli szybko.
Tak więc wgląd zwykle implikuje dużą zdolność do intelektualnej analizy, zrozumienia innych i jest zwykle powiązany ze sprawnością umysłową i inteligencją. Czy synonimy wnikliwy: bystry, subtelny, przenikliwy, bystry, inteligentny; i oni są antonimy tego samego terminu: niezdarny, powierzchowny, powolny, powolny.
Wnikliwe i podejrzliwe
Wgląd to umiejętność szybkiego i zwinnego chwytania rzeczy, co często umożliwia wnikliwym ludziom odkrywanie ukrytych motywów lub oszukańczych prób u innych. Jednak, gdy ktoś zakłada, że każdy ma ukryte złe intencje, jest uważany za podejrzanego., bez względu na to, czy te intencje są prawdziwe, czy wyimaginowane.
W przeciwieństwie do wglądu, którego znaczenie wiąże się z ideą „przejrzenia” rzeczy i ludzi, podejrzliwość pochodzi od łacińskiego słowa podejrzliwy, o bardzo podobnym pochodzeniu, ale dającym się przetłumaczyć jako „widzieć pod rzeczami” lub coś, co stałoby się tym samym: podejrzany.
Podejrzani ludzie to zatem ludzie, którzy bardzo często są podejrzliwi wobec innych, dostrzegając ukryte aluzje lub nie ufając intencjom stojącym za każdym czynem lub każdą wypowiedzianą rzeczą.