Wyjaśniamy, czym jest sargassum, gdzie występuje, jakie są jego przyczyny i dlaczego stanowi zagrożenie ekologiczne. Także sytuacja na Karaibach.
Co to jest sargassum?
Sargasso (zwany również „chwastem zatokowym” lub „chwastem oszustwa”) jest znany jako rodzaj około 150 gatunek alg brunatnych, makroskopowych i planktonowych.
Algi te występują w tropikalnych regionach globu, zwłaszcza w Oceanie Atlantyckim, w którego północnej części znajduje się Morze Sargassowe, jedyne morze, którego nazwa wynika z przyczyn fizycznych i biologicznych bez obecności wybrzeży.
Sargassum to czarno-brązowa lub zielona alga. Ich ciała składają się z ryzoidów (odpowiednik korzenia rośliny), łodygi (odpowiednik łodyg) i blaszki (odpowiednik liści), które często mają pęcherze pływające, w postaci małych kulek wypełnionych gaz, którego rolą jest utrzymywanie glonów na powierzchni, aby umożliwić fotosynteza stały.
Często spotyka się sargassum przyczepione do koralowców, raf lub kamieni, co sprawia, że życie przypomina długie kolce. Można go również znaleźć dryfując w łatach, które mogą rozciągać się nawet na kilometry, również promując ekosystem między jego gałęziami.
W tym ostatnim przypadku na brzegu rzeki zwykle znajdują się skupiska tych glonów. morze, zwłaszcza na wybrzeżach Karaibów, w tzw. „brązowej fali”.
Sargassum może stanowić poważne zagrożenie ekologiczne, powodując:
- Redukcja światło i tlen w regiony zalane glonami.
- Zakwaszanie wód (poprzez biologiczną produkcję siarkowodoru).
- Wzrost stężenia azotu i fosforu.
- Zastąpienie innych zbiorowisk glonów.
- Uduszenie niektórych gatunków zwierząt (takich jak żółwie i ryby) oraz przekarmianie tych, które żywią się sargassum.
- Szkody w branży turystycznej (nieprzyjemne zapachy podczas rozkładu na plaży).
Jednocześnie sargassum może służyć jako wkład organiczny do produkcji biopaliwa, nawozy, materiały budowlane, a nawet papier.
Sytuacja Sargassum na meksykańskich Karaibach
Od lata 2013 roku wybrzeża meksykańskich Karaibów odnotowują sporadyczne fale sargassum, które ostatecznie gniją na brzegu plaży. Miało to miejsce zwłaszcza w stanach Półwyspu Jukatan, wpływając na zwiedzanie, główna działalność gospodarcza regionu uważanego za rajski.
W latach 2014-2015 sytuacja ustabilizowała się. Szczególnie ucierpiał stan Quintana Roo: w 2018 roku zebrano do 500 tys. ton glonów. Szacuje się, że do 2019 r. uda się podwoić, prawie milion ton sargassum.
Szacuje się, że przyczyną tej inwazji sargassum jest stosowanie nawozów w regionie Ameryki Południowej. Tych związki Siarczany są wyrzucane do morza przez deszcze i rzeki, powodując nienormalną proliferację glonów. Inne wyjaśnienia wskazują na globalne ocieplenie, co sprzyja stawce rozrodczy glonów.
W swoich wysiłkach na rzecz walki z brunatną falą władze meksykańskie uciekają się do różnych mechanizmów, w tym do uwolnienia mikroorganizmy rośliny wodne, które mogą biologicznie zwalczać sargassum. Wywołało to kontrowersje w środowisku naukowym, ponieważ długofalowe skutki, jakie może przynieść taka praktyka, są ignorowane.