• Jaka jest teoria spontanicznej generacji?
• Odrzucenie teorii

Wyjaśniamy, czym jest teoria spontanicznego pokolenia, jacy myśliciele ją popierali i jak została obalona.

Zgodnie z tą teorią żywe istoty mogą powstać z rozkładu materii.

Jaka jest teoria spontanicznej generacji?

Teoria Spontanicznego Pokolenia to nazwa nadana wiara że pewne formy życia zwierzęcego i roślinnego powstały automatycznie, spontanicznie z materiał organiczny, ten materiał nieorganiczny lub jakaś kombinacja obu.

Teoria ta obowiązywała przez wiele stuleci, od Antyk. Chociaż jest to hipoteza których nigdy nie można było udowodnić naukowo, wielu uważało, że weryfikuje to za pomocą obserwacja bezpośredni.

W tę teorię wierzył grecki filozof Arystoteles. Przyjęli ją i poparli także myśliciele XVII i XVIII wieku, tacy jak Sir Francis Bacon, René Descartes i Isaac Newton, którzy nie znali świata mikrobiologia. Dotyczyło to małych stworzeń trzymanych przez szkodniki lub pasożyty, takich jak muchy, wszy, kleszcze, a nawet myszy.

Uważano, że jeśli w pojemniku zostaną pozostawione właściwe przedmioty (np. spocona bielizna i pszenica), to coś w rodzaju Zwierząt (powiedzmy: myszy).

Ta teoria o pochodzeniu życia nie była sprzeczna z konwencjonalną reprodukcją, ponieważ istoty uzyskane w wyniku spontanicznego wytwarzania były równie doskonałe i identyczne jak te zrodzone z rozmnażanie płciowe.

W ten sposób można było utrzymać, że w rozłożonym mięsie ekskrementy lub wnętrzności istota ludzka, różne formy życia dawały spontaniczne pokolenia, zamiast myśleć, że jakoś się tam dostały.

Odrzucenie teorii

Louis Pasteur zaprojektował eksperyment, aby zapobiec przedostawaniu się mikroorganizmów.

Teoria spontanicznego generowania została obalona w trzech konkretnych eksperymentach:

• Eksperyment Rediego. Przeprowadzony przez Francesco Redi, włoskiego lekarza, który wątpił, czy owady mogą powstać samorzutnie w wyniku gnicia, i przypuszczał, że w pewnym momencie jakiś dorosły owad musi złożyć jaja lub larwy na materiał rozkładający się. Aby to sprawdzić, umieścił trzy kawałki mięsa w trzech różnych pojemnikach: jeden z nich otwarty, a dwa pozostałe zaklejone gazą, która umożliwiałaby wejście powietrze do butelki, ale nie od dorosłych much. Po pewnym czasie robaki znajdowały się w odsłoniętym mięsie, a nie w zapieczętowanym, chociaż znalazły jaja much na gazie.
• Eksperyment Spallanzani. Rozwinięty później przez katolickiego księdza i przyrodnika Lázaro Spallanzaniego był swoistym wstępem do pasteryzacji. Włoch umieścił bulion mięsny w dwóch pojemnikach, po podgrzaniu ich do temperatura zabić istniejące mikroorganizmy i hermetycznie zamknąć pojemnik. W ten sposób zademonstrował, że mikroorganizmy Nie powstają spontanicznie z materii, ale pochodzą z innych mikroorganizmów.
• Eksperyment Pasteura. Opracowany przez francuskiego Louisa Pasteura, ojca technika utrwalania żywności zwanej pasteryzacją, polegało na wprowadzaniu bulionu mięsnego do dwóch butelek destylacyjnych z długim i zakrzywionym otworem (w kształcie litery „S”), który w miarę wzrostu staje się cieńszy. Kształt rurki pozwalał na wchodzenie powietrza, ale sprawiał, że drobnoustroje pozostawały w dolnej części pojemnika, bez dostępu do mięsa. W ten sposób podgrzewał bulion, aż został wysterylizowany i po prostu czekał: po kilku dniach nie było oznak rozkładu, po czym Pasteur przystąpił do cięcia otworu pojemnika i tam po krótkim czasie nastąpił rozkład, co pokazuje że drobnoustroje pochodzą z innych drobnoustrojów i że ogólnie całe życie pochodzi z innej formy życie który go poprzedza.