Apatia

Apatia opisuje trwały stan braku energii, którego przyczyną mogą być różne zaburzenia lub obrazy kliniczne. Ze względu na różnorodność przyczyn wymagany jest szczegółowy wywiad i indywidualnie dopasowane leczenie. Łagodnym formom apatii można zapobiegać i, w pewnych okolicznościach, leczyć bez pomocy medycznej, podczas gdy poważniejsze przypadki wymagają pomocy medycznej.

Co to jest apatia?

Utrata popędu reprezentuje krótkotrwały lub długotrwały trwały stan, który charakteryzuje się ogólnym brakiem energii.

Utrata popędu reprezentuje krótkotrwały lub długotrwały trwały stan, który charakteryzuje się ogólnym brakiem energii. W wielu przypadkach osoba cierpiąca na apatię ma zwiększoną potrzebę snu.

Nadal nie może zmotywować się do spełniania codziennych wymagań. Środowisko postrzega zachowanie osoby pozbawionej natchnienia jako pozbawionej inicjatywy i ospałej. Osoba zainteresowana stara się wypełniać codzienne zadania. Jednak nie może się zmusić do ich wykonania.

Utrata popędu jest czasem zwiastunem łagodniejszej postaci, tzw. Popędu słabego. Przeciwieństwem braku napędu jest nadmiar napędu.

Utrata napędu to nie choroba, to objaw. Może to być spowodowane różnymi zaburzeniami fizycznymi lub psychicznymi. Leczenie obejmuje zatem zlokalizowanie choroby podstawowej, a także jej wyeliminowanie.

przyczyny

Przyczyny apatii są różnorodne i obejmują zarówno krótkie stany wyczerpania, jak i poważne obrazy kliniczne. Przyczyną krótkotrwałej apatii może być początkowa infekcja, przejściowy stres i brak ruchu.

Ponieważ apatia zwykle prowadzi do zwiększonej potrzeby snu, jedną z przyczyn może być brak snu. Dzieje się tak często w związku z wysokimi wymaganiami w życiu codziennym i może przekształcić się w tzw. Syndrom wypalenia zawodowego.

Niedożywienie może prowadzić do braku substancji ważnych dla konwersji energii w organizmie. Trwały niedobór żelaza, witaminy B12, kwasu foliowego lub jodu może prowadzić do apatii.

Inne możliwe przyczyny to depresja, schizofrenia lub otępienie. Ten ostatni jest rozumiany jako stan sztywności z pełną świadomością. Stupor może wystąpić w wyniku dużej depresji lub schizofrenii. Uzależnienia mogą prowadzić do apatii, podobnie jak skutki uboczne niektórych leków.

Choroby wpływające na mózg są również możliwą przyczyną apatii. Należą do nich demencja, udary i zapalenie opon mózgowych. Nowotwory lub inne stany zapalne organizmu mogą prowadzić do apatii, podobnie jak choroby serca, wątroby lub nerek, a także choroby tarczycy.

Tutaj znajdziesz swoje leki

➔ Leki przeciw zmęczeniu i osłabieniu

Choroby z tym objawem

• Syndrom wypalenia
• Zespół chronicznego zmęczenia
• Zespół zmęczenia
• schizofrenia

• depresje
• Niedoczynność tarczycy
• Alergia na leki
• Cukrzyca

• Zaburzenia afektywne
• Hiperkalcemia
• Niedobór witaminy D.
• Niedobór serotoniny

Diagnoza i przebieg

Domowe środki zaradcze ↵ na słabość Aby móc zdiagnozować brak popędu, lekarz przeprowadza wywiad. W tym celu bierze się pod uwagę możliwe przyczyny, a osoba poszkodowana jest pytana o jej sytuację ekonomiczną i społeczną. Omówiono również lekarstwa i ich spożycie, a także nawyki żywieniowe. Późniejsze badanie dostarcza dowodów na zaburzenia fizyczne, takie jak B. Guzy.

Przebieg apatii może być bardzo różny: jeśli jest spowodowany przejściowymi zaburzeniami, zwykle ustępuje samoistnie po ustąpieniu zaburzenia, aw ciężkich przypadkach apatia może się znacznie rozprzestrzenić. Osoba dotknięta chorobą może wtedy nie być w stanie zaspokajać podstawowych potrzeb fizycznych, takich jak jedzenie i picie. Często długość apatii jest związana z ciężkością choroby podstawowej.

Komplikacje

Utrata popędu jest głównym objawem depresji i może również objawiać się jako objaw innych chorób psychicznych. W pewnym stopniu brak wykonania niezbędnych czynności można potraktować jako „komplikację” lub problem wynikający z braku motywacji. Prowadzi to do zaniedbania higieny osobistej, aw bardziej skrajnych przypadkach apatii również do zaniedbania przyjmowania pokarmów i płynów. Mogą z tego wyniknąć różne problemy zdrowotne.

Może nastąpić utrata masy ciała, a osoby dotknięte chorobą mogą stać się wręcz zaniedbane. Oczywiście nie występuje to we wszystkich przypadkach apatii, ale tylko wtedy, gdy apatia jest z jednej strony objawem choroby, az drugiej jest bardzo wyraźna. Z wyraźnego braku motywacji mogą również wynikać różne problemy społeczne. Są to na przykład utrata pracy lub utrata związków partnerskich i przyjaźni. Wynika to z faktu, że osoby zainteresowane są prawie niezdolne do samodzielnego wykonywania jakiejkolwiek działalności, a tym samym zaniedbują zobowiązania społeczne.

Problemy z apatią nasilą się, jeśli przyczyna apatii nie zostanie zidentyfikowana i leczona. Nie oczekuje się, że leczenie natychmiast poprawi sytuację - zajmie to trochę czasu. Niemniej jednak terapia choroby podstawowej jest konieczna w każdym przypadku, aby umożliwić osobie dotkniętej chorobą samodzielne życie. Wraz z apatią stopniowo traci się zdolność do normalnego, codziennego życia.

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

Nie zawsze konieczna jest bezpośrednia konsultacja z lekarzem w przypadku chwilowego braku chęci, przemęczenia czy zmęczenia. Jeśli jednak stan utrzymuje się lub nawraca, zaleca się, aby lekarz wyjaśnił objawy. Apatia może być spowodowana poważną chorobą.

Wskazaniami mogą być takie objawy, jak nocne poty, krew w stolcu, podrażnienie błon śluzowych czy problemy z wypróżnianiem, które towarzyszą ogólnemu wyczerpaniu. Wizyta u lekarza jest również wskazana, jeśli objawów nie można leczyć za pomocą typowych środków zaradczych, takich jak sen, zmiana diety lub ćwiczenia, lub jeśli zmęczenie jest szczególnie intensywne.

Osoby dotknięte chorobą, które czują się ograniczone apatią w życiu codziennym i w pracy lub którym towarzyszą nastroje depresyjne, powinny skonsultować się ze specjalistą. To samo dotyczy niewytłumaczalnych ataków zmęczenia lub wyczerpania po mniej forsownych czynnościach. Może istnieć problem psychologiczny, z którym nie można walczyć bez pomocy z zewnątrz.

Jeśli apatia pojawia się po zażyciu leków lub po zażyciu narkotyków, lekarz może ustalić przyczynę i zwykle szybko leczyć problemy. Ogólnie rzecz biorąc, apatia jest powodem wizyty u lekarza, jeśli występuje u dzieci lub osób pozornie zdrowych lub jeśli rozwija się powoli. Przewlekłemu rozwojowi objawów można zwykle zapobiec, podejmując wczesne działania.

Lekarze i terapeuci w Twojej okolicy

Leczenie i terapia

W zależności od tego, która choroba jest przyczyną apatii, leczenie jest również bardzo różne.

Tymczasowe formy można wyleczyć technikami relaksacyjnymi i regularnymi ćwiczeniami na świeżym powietrzu. W niektórych przypadkach można to przedłużyć, aby zmienić cały styl życia. Celem jest dostarczenie organizmowi większej ilości energii i uzupełnienie jego zapasów.

W przypadku niedoboru żelaza, kwasu foliowego, witaminy B12 lub jodu odpowiedni preparat podaje się w dużych dawkach. Ponadto lekarz lub dietetyk może współpracować z daną osobą w celu opracowania planu odżywiania, który wspiera zrównoważoną dietę. Choroby psychiczne są zwykle leczone lekami przeciwdepresyjnymi, przeciwpsychotycznymi i / lub psychoterapią.

W ramach psychoterapii terapeuta stara się we współpracy z osobą zainteresowaną wypracować przyczyny apatii i je leczyć.

W przypadku chorób fizycznych odpowiedni obraz kliniczny jest zwykle leczony lekami. W przypadku chorób nowotworowych można przeprowadzić radioterapię i chemioterapię, a także operacje usunięcia tkanki nowotworowej.

Perspektywy i prognozy

Letarg ma różne przyczyny fizyczne i psychiczne. Jednak ich skutki mają głównie charakter psychospołeczny. Osoby cierpiące na apatię nie mają już energii, aby sprostać codziennym zadaniom, co może prowadzić do szeregu problemów w życiu zawodowym i prywatnym. Nawet jeśli zadania zawodowe są opanowane, a co za tym idzie, bezpieczeństwo ekonomiczne, osoby bezsilne lubią zaniedbywać swoje życie prywatne i ostatecznie na nie cierpią. Tracą przyjaźnie i relacje z członkami rodziny i narażają się na ryzyko samotności lub problemów, takich jak depresja.

Ponadto apatia zwykle prowadzi do siedzącego trybu życia, który kończy się otyłością w przypadku niewłaściwej lub niezdrowej diety. Ponieważ to z kolei wpływa na równowagę hormonalną osoby dotkniętej chorobą, w wielu przypadkach pogarsza to już istniejącą apatię i jest bardzo mało prawdopodobne, aby pacjent mógł nadal radzić sobie ze swoimi problemami zdrowotnymi bez pomocy z zewnątrz.

Chociaż brak popędu może mieć konsekwencje, nie oznacza to, że każde jego wystąpienie jest niebezpieczne. U zdrowych ludzi zdarzają się okresowe fazy apatii, na przykład z powodu niepowodzeń lub ogólnego przemyślenia wcześniejszych decyzji i działań. Są to normalne i stanowią część procesu psychologicznego, przez który ludzie przechodzą, zanim rozpoznają problemy i odpowiednio zareagują. Wynikający z tego brak motywacji nie może po prostu stać się stanem trwałym.

Tutaj znajdziesz swoje leki

➔ Leki przeciw zmęczeniu i osłabieniu

zapobieganie

Aby zapobiec apatii, pomaga zachować równowagę między ćwiczeniami, odpoczynkiem i świeżym powietrzem, a także zróżnicowaną dietą. Zbilansowana dieta powinna zawierać wystarczającą ilość żelaza, kwasu foliowego, witaminy B12 i jodu. Jod odpowiada za optymalne funkcjonowanie tarczycy, więc dieta bogata w jod może zapobiegać niedoczynności tarczycy.

Sport i ćwiczenia na świeżym powietrzu, a także dużo światła dziennego pomagają zapobiegać depresji, która jest przyczyną apatii. Jeśli jesteś chory fizycznie, powinieneś regularnie konsultować się z lekarzem.

Możesz to zrobić sam

Utrata motywacji może być bardzo stresująca w życiu codziennym. Jednak osoby dotknięte chorobą mają kilka możliwości opanowania apatii poprzez ukierunkowane planowanie codziennego życia. Z jednej strony zorganizowane planowanie codziennego życia to dobry sposób na rozpoczęcie dnia ze zorganizowanymi myślami.

Wiele osób bezsilnych ma trudności z radzeniem sobie w codziennym życiu, gdy mają do czynienia z wieloma kwestiami związanymi z niedokończonymi sprawami. Nie wiedzą, od czego zacząć, a to zwiększa problem apatii. Sensowne jest nadanie temu dniu struktury z jasnymi ramami czasowymi i ustalonymi planami. Z drugiej strony osoby dotknięte chorobą powinny zadbać o wyznaczenie małych celów w życiu codziennym. Nic nie sprawia, że ​​jesteś bardziej impulsywny niż ciągłe myślenie, że masz do czynienia z górą nierozwiązywalnych zadań. Małe, możliwe do osiągnięcia cele, takie jak ściśle zaplanowane pół godziny na jasno określone zadania domowe, zapewniają bezpieczeństwo.

Jeśli punkt zostanie osiągnięty, motywacja wzrośnie, aby dobrze przeżyć dzień.Utratę motywacji można często ograniczyć w życiu codziennym, spędzając czas na świeżym powietrzu. Ciało i dusza czerpią korzyści z ćwiczeń i tlenu. Nawet krótki spacer często pomaga w okresie apatii.