Wyjaśniamy, co to znaczy być samolubnym i jak zachowuje się samolubna osoba. Również jego doktryny moralne i filozoficzne.
Co to znaczy być samolubnym?
Kiedy dana osoba jest nazywana samolubną lub oskarżoną o praktykowanie samolubstwa, zwykle mamy na myśli to, co powiedziano osoba przez cały czas stawia przed Tobą osobiste dobro lub zaspokojenie Twoich pragnień, dobro innych lub zbiorowe potrzeby. Osoba samolubna, taka jak ta, to ktoś, kto myśli tylko o sobie, co może prowadzić do niegodziwego zachowania wobec innych.
Ogólnie rzecz biorąc, samolubni ludzie czują, że są znacznie ważniejsi niż są w rzeczywistości, albo uważają się za centrum wszechświata i uważają, że inni powinni być bardzo świadomi ich i ich potrzeb. Nie są zatem zdolni do altruizmu ani hojności, nawet jeśli nic ich to nie kosztuje.
Egoizm jest powszechnie utrzymywany na Zachodzie przez defekta i przeprowadzić naganne, co nie przyczynia się do wspólnego dobra i często wiąże się z najwcześniejszymi etapami treningu psychologicznego, czyli z dzieciństwem, gdyż w wielu przypadkach ludzie samolubni mogą zachowywać się jak dziecko, które jeszcze nie odkryło, czy przynależność do społeczność znacznie większy i bardziej skomplikowany świat.
Jednak wiele innych doktryn moralnych i filozoficznych, jeśli nie psychologicznych, przyjęło egoizm jako centralną koncepcję. Tak jest w przypadku:
- Samolubstwo psychologiczne. Nurt psychologiczny, który stwierdza, że natura ludzka jest naprawdę interesowna i niezdolna do hojności czy altruizmu, ponieważ za takimi aktami kryje się potrzeba zrekompensowania sobie czegoś i dobrego samopoczucia.
- Samolubstwo moralne lub etyczne.Doktryna etyczno-filozoficzna, która popiera maksymę, że praca jednostek musi być zorientowana przede wszystkim na ich własny użytek, pomagając innym tylko fakultatywnie i gdy wiąże się to z czymś korzystnym w perspektywie krótko- lub długoterminowej dla jednostki. W ten sposób jaźń konstruuje się i rzeczywistość skupia się na własnej egzystencji.
- Racjonalny egoizm. Jest to teza filozoficzna, która stwierdza, że dążenie do własnej korzyści jest zawsze racjonalne, co czyni egoizm normatywnym mandatem. Ale jeśli egoizm psychologiczny dotyczy indywidualnej motywacji, a egoizm moralny dotyczy… moralność, racjonalny trzyma się logika oraz zdolność rozumowania ludzkiego jako północy. Teza ta opiera się na teoriach ekonomicznych i społecznych, takich jak: liberalizm i gospodarka klasyczny.
- Samolubny anarchizm. Założony przez Maxa Stirnera, postheglowskiego filozofa, ten nurt myśli anarchistycznej (a zatem filozoficznej i politycznej) pojawił się w XIX wieku jako podstawa późniejszego indywidualistycznego anarchizmu. Zgodnie z tą tezą, jedynym ograniczeniem jednostek jest ich moc, ich zdolność do uzyskania tego, czego chcą. Z tego punktu widzenia wszystkie formy religia lub ideologia jest pusta i nieważna.