padaczka

padaczka lub cykliczne napady padaczkowe są neurologiczną chorobą mózgu. W szczególności drgawki i drgawki są wyraźnym objawem epilepsji.

Co to jest padaczka

Padaczka jest chorobą neurologiczną i przewlekłą, która może prowadzić do typowych napadów padaczkowych. Atakom tym zwykle towarzyszą skurcze. Padaczka występuje, gdy takie napady występują regularnie.

Z biologicznego punktu widzenia napady padaczkowe są ostrymi zaburzeniami czynnościowymi w obszarze ośrodkowego układu nerwowego w mózgu. Napady trwają zwykle do dwóch minut. W epilepsji występują również drżenie lub drgawki oraz zaburzenia świadomości i zaniki pamięci. W Niemczech około jeden procent populacji (zwłaszcza dzieci i młodzież) cierpi na epilepsję lub napady padaczkowe.

przyczyny

Przyczyny epilepsji mogą być bardzo różne. Najczęściej jednak w komórkach nerwowych mózgu zachodzą depolaryzacje, czyli patologiczne wyładowania, co może prowadzić do wysokiego poziomu pobudliwości.

Dalsze przyczyny to hiperwentylacja, brak snu, stres psychiczny i emocjonalny, zażywanie narkotyków (w tym alkoholu) i brak tlenu.

Padaczka może być dziedziczna lub rodzinna. Zwłaszcza jeśli bezpośredni przodkowie mieli predyspozycje do zaburzeń metabolicznych, chorób mózgu i chorób psychosomatycznych. Samą padaczkę można podzielić na idiopatyczną i objawową.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Objawy epilepsji mogą się znacznie różnić. Więc nie powoduje drgawek i skurczów u każdej osoby dotkniętej chorobą. Ponadto należy rozróżnić napady ogniskowe i uogólnione. Typowe objawy ataku epilepsji to otwarte, puste, skręcone lub sztywne oczy.

Napad trwa maksymalnie dwie minuty. Często trwa to tylko kilka sekund i jest zauważalne tylko jako zanik. U niektórych epileptyków objawami są również drganie kończyn lub rozległe zaburzenia świadomości lub ruchu. Jeśli dojdzie do tak zwanego napadu padaczkowego typu grand mal, któremu towarzyszą rytmiczne szarpnięcia i skurcze, w kolejnych dniach często pojawia się bolesność mięśni.

Należy również rozróżnić ogniskowy i uogólniony atak epilepsji. Napad częściowy pochodzi z określonego obszaru mózgu. Rodzaj reklamacji zależy od regionu. Jeśli atak następuje po prawej stronie mózgu, powoduje drganie lewej strony ciała. W przeciwieństwie do tego napad, który pochodzi z lewej półkuli, dotyczy kończyn po prawej stronie ciała. Niektórzy epileptykowie również dostrzegają kolory lub błyski światła.

Ponadto istnieje ryzyko wystąpienia objawów, takich jak ucisk w jamie brzusznej, przyspieszone bicie serca, zawroty głowy, niepokój oraz percepcja głosów lub dźwięków. Uogólniony atak padaczki występuje wtedy, gdy pochodzi z całego mózgu. Prowadzi to do wyraźnego zmętnienia świadomości, które może prowadzić do ciężkiej utraty przytomności.

kierunek

Padaczka to choroba przewlekła. Oznacza to, że choroba powraca, a napady padaczkowe lub napady padaczkowe mogą się powtarzać.

W przypadku leczenia padaczki rokowanie na powrót do zdrowia jest całkiem korzystne. Nie można jednak mówić o holistycznym uzdrawianiu, o ile dana osoba ma zalecenia dotyczące leków na padaczkę.

Jeśli jednak leczenie się powiedzie, szansa na życie bez napadów padaczkowych wynosi około 60 do 80 procent. Powikłania pojawiają się zwykle tylko wtedy, gdy występują napady uogólnione.

W tej postaci padaczki (stan padaczkowy) osoby nią dotknięte nie odzyskują przytomności między napadami. Może to następnie prowadzić do przebiegu zagrażającego życiu.

Komplikacje

Dobrze wyregulowani pacjenci muszą poddawać się regularnym kontrolom pomimo braku objawów. Ponieważ nawet jeśli zażyje się leki, epilepsja może nawrócić. Specjalista przeprowadza badania krwi, aby określić, czy lek jest wystarczający, czy nawet można go zmniejszyć.

Kontrola jest ważna nawet po operacji. Jeśli drgawki zostały wywołane przez guz lub zakrzep krwi w głowie, nowe zdarzenia mogą wystąpić pomimo usunięcia przyczyny. Krótko po operacji kontrole znajdują się w napiętych ramach czasowych. Po chwili dystans można zwiększyć.

Nieleczona padaczka regularnie prowadzi do śmierci komórek mózgowych. Dotyczy to zarówno skurczów BMS u niemowląt, jak i napadów padaczkowych typu grand mal u nastolatków i dorosłych. Zdrowe komórki mózgowe mogą w pewnym stopniu przejąć aktywność dotkniętych komórek. Wyrażenie „do pewnego stopnia” należy rozumieć dosłownie, ponieważ w przeciwieństwie do innych komórek ciała, komórek mózgu nie można naprawić ani wymienić.

Innym niebezpieczeństwem nieleczonej padaczki jest to, że napady nasilają się, a nie tylko stanowią zagrożenie dla osób dotkniętych chorobą. Kierowcy, którzy na to cierpią, stanowią zagrożenie dla innych użytkowników dróg. Jeśli przyczyną wypadku jest napad padaczkowy, dana osoba musi spodziewać się wysokich grzywien.

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

W przypadku napadu padaczkowego należy zawsze skonsultować się z lekarzem. Przyczynę napadu należy zbadać medycznie, nawet jeśli trwa ona tylko kilka minut lub kilka lat, które minęły od wystąpienia napadu. Z każdym napadem istnieje ryzyko uszkodzenia mózgu lub napadu prowadzącego do dalszych zaburzeń czynnościowych. Należy je zdiagnozować, a następnie leczyć, aby nie powodować trwałych konsekwencji.

Po kompleksowym badaniu indywidualnie podejmowana jest decyzja, czy dalsza terapia powinna być prowadzona. Najpóźniej po wystąpieniu kilku napadów padaczkowych zaleca się terapię. Jeśli pojawiają się oznaki zapalenia lub choroby metabolicznej, konieczna jest opieka medyczna. U części pacjentów przeprowadza się zabieg operacyjny, który może doprowadzić do trwałego ustąpienia objawów.

Ponieważ każdy napad może mieć inną przyczynę, konieczne jest ponowne zbadanie, jeśli masz kolejny napad. Pomocne jest, jeśli podczas wizyty u lekarza obecny jest obserwator napadu padaczkowego. Może to dostarczyć ważnych informacji o postępie konwulsji, które przyczyniają się do postawienia diagnozy. Jeśli pacjent zdecyduje się na leczenie farmakologiczne, powinien skonsultować się z lekarzem, gdy tylko pojawią się nietypowe skutki uboczne lub pojawią się nietolerancje.

Lekarze i terapeuci w Twojej okolicy

Leczenie i terapia

Terapię lub leczenie padaczki zdecydowanie powinien prowadzić specjalista. Ważne jest, aby zabrać ze sobą świadków napadu padaczkowego, aby dokładniej opisać objawy. Następnie mózg pacjenta jest zwykle badany za pomocą rezonansu magnetycznego (MRI). Przede wszystkim należy zidentyfikować zaburzenia strukturalne i anomalie. Wtedy nietypowe wyładowania neuronalne można zdiagnozować za pomocą elektroencefalografii (EEG).

Natychmiastowe działania w przypadku nagłego napadu padaczkowego mają przede wszystkim na celu zapobieganie urazom spowodowanym upadkiem. Podobnie należy unikać niebezpiecznych i ostro zakończonych przedmiotów w gospodarstwie domowym, w którym żyje osoba cierpiąca na epilepsję. Korzystna jest również miękka podłoga. Ponadto członkowie rodziny lub inne osoby towarzyszące powinni dokładnie udokumentować zajęcie. Pomoże to później lekarzowi w indywidualnym leczeniu. Jeśli ostry napad trwa dłużej niż dwie minuty, należy wezwać lekarza ratunkowego lub pilną pomoc medyczną.

Perspektywy i prognozy

Padaczka ma bardzo indywidualne rokowania. Są ludzie, którzy raz w życiu mają napad padaczkowy i wtedy są całkowicie wolni od objawów. Nie ma żadnych szkód wtórnych ani innych uszczerbków na zdrowiu.

Chorzy ci mają dobre rokowanie, choć początkowo nie wiedzą, że należą do tej grupy pacjentów. Jeśli w ciągu 3-4 lat nie wystąpią już napady, lekarze mówią o wyzdrowieniu. W EEG nie można wykryć żadnych nieprawidłowości. Dlatego padaczkę uważa się za wyleczoną.

Chorobę podstawową można zdiagnozować u dużej liczby pacjentów. Ich rokowanie zależy od choroby i może być bardzo różne. Jeśli obecna choroba zostanie wyleczona, znika również epilepsja. Jeśli jednak epilepsji nie można wyleczyć, leczenie farmakologiczne może w większości przypadków złagodzić objawy. Po zastosowaniu leku około 90% pacjentów nie ma napadów i pomimo padaczki może doświadczyć dobrej jakości życia.

Jest to szczególnie ważne u pacjentów, u których występują krótkotrwałe napady padaczkowe z łagodnymi zaburzeniami świadomości. 50–80% pacjentów, u których występują napady padaczkowe szczególnie ciężkie, odczuwa znaczną poprawę objawów w ciągu roku po leczeniu. Niemniej jednak istnieje możliwość dożywotniego poważnego upośledzenia i poważnych uszkodzeń następczych w wyniku padaczki.

Opieka postpenitencjarna

Ponieważ padaczka jest nieuleczalna, konieczna jest regularna i kompleksowa opieka kontrolna. Padaczka, która ma swoją przyczynę w mózgu, może się zmieniać w miarę postępu choroby. Z tego powodu należy regularnie wykonywać EEG, być może nawet obrazowanie głowy, na przykład MRI, jest konieczne, aby zidentyfikować przyczynę i, jeśli to konieczne, ponownie ją skorygować.

Lekarz powinien też nakłuć trunek, czyli płyn nerwowy, bo w ten sposób również można znaleźć przyczynę. Pacjent powinien regularnie odwiedzać lekarza, aby sprawdzić ustawienie leku i możliwe skutki uboczne, a jeśli to konieczne, wprowadzić zmianę. Jeśli terapia lekowa i jej konwersja zawiodą, alternatywną opcją może być terapia chirurgiczna.

Pacjenta należy poinformować o takiej możliwości i, jeśli wyrazi na to zgodę, odpowiednio się przygotować. Pomoc psychologiczna dla pacjenta może być również przydatna w identyfikacji i zapobieganiu powikłaniom psychologicznym. Konieczne mogą być wówczas leki przeciwdepresyjne, ponieważ depresja jest powszechną chorobą wtórną.

Można również zalecić wsparcie psychologiczne dla bliskich. Ponadto krewnych należy przeszkolić w rozpoznawaniu napadów padaczkowych i podejmowaniu odpowiednich działań. W przypadku skurczu należy natychmiast wezwać lekarza ratunkowego, ponieważ może to zagrażać życiu.

Możesz to zrobić sam

W przypadku epileptyków istnieje kilka sposobów na zmniejszenie ryzyka wystąpienia napadu bez przyjmowania wyłącznie leków.

Na przykład wykazano, że dieta ketogeniczna (bogata w tłuszcze, prawie bez węglowodanów, umiarkowana zawartość białka) zmniejsza ryzyko napadów u około dwóch trzecich osób dotkniętych chorobą. Dlaczego tak się dzieje, nie jest jasne. Ta dieta jest skuteczna po kilku tygodniach i powinna być prowadzona przez kilka lat. Przynosi - zwłaszcza na początku - kilka skutków ubocznych i może długotrwale stresować działanie układu sercowo-naczyniowego.

W ramach tzw. Terapii biofeedbacku oraz w trakcie behawioralnych działań terapeutycznych, osoby dotknięte chorobą mogą uzyskać zwiększoną kontrolę nad wyzwalającymi obszarami mózgu. W wielu przypadkach można przeciwdziałać nadbiegowi odpowiedniego obszaru wywołanemu przez bodźce.

Przezskórna stymulacja nerwu błędnego jest nieinwazyjna i nie wymaga hospitalizacji. Polega ona na tym, że nerw błędny jest stymulowany w sposób celowy za pomocą dołączonego do ucha generatora impulsów, którego intensywność i częstotliwość musi ustawić osoba zainteresowana. Podniecenie wywołane lekkim mrowieniem jest kierowane do mózgu i zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia drgawek.

Noszenie psa z padaczką zapewnia bezpieczeństwo, ponieważ stanowi system wczesnego ostrzegania. Psy te można zwykle wyszkolić, aby ostrzegały epileptyka, aby usuwał niebezpieczne przedmioty z jego otoczenia i zwracał na niego uwagę (w celu uzyskania pomocy w przypadku ataku) .