Zgięcie

Plik Zgięcie jest jednym z głównych ruchów układu mięśniowo-szkieletowego człowieka. Występuje na kręgosłupie i wielu stawach kończyn.

Jaka jest odmiana?

Podobnie jak wiele terminów anatomicznych, termin zgięcie pochodzi z łaciny i opisuje zgięcie poszczególnych stawów lub łańcuchów stawów, np. na kręgosłupie.

Podobnie jak wiele terminów anatomicznych, termin zgięcie pochodzi z łaciny i opisuje zgięcie poszczególnych stawów lub łańcuchów stawów. Definicja odbywa się za pomocą systemu analitycznego, który opisuje ruchy na podstawie ich przebiegu w wyimaginowanej płaszczyźnie ciała i wokół wyimaginowanej osi. Zgięcie i ruch przeciwny, czyli wyprost, zachodzą w tak zwanej płaszczyźnie strzałkowej, wokół osi obrotu, która przebiega poprzecznie do ciała i przez główki stawów.

W większości przypadków zgięcie charakteryzuje się tym, że zaangażowane kości zbliżają się do siebie w trakcie ruchu, co oznacza zmniejszenie kąta.

Z wyjątkiem kręgosłupa, prawie wszystkie stawy kończyn są zgięte. W ramieniu występuje w stawach barkowych, łokciowych i nadgarstkowych, a także w stawach palców. Podobnie sytuacja wygląda w nodze. Występuje zgięcie w stawach biodrowych, kolanowych i skokowych, a także w stawach palców.

Opis oparty na powyższym przykładzie nie zawsze jest jasny. Dla większej przejrzystości do nazw w stawie nadgarstkowym i skokowym dodano dodatki, które określają kierunek ruchu. Na stopie mówi się o zgięciu podeszwowym, na dłoni o zgięciu dłoniowym.

Funkcja i zadanie

Zgięcie bierze udział w wielu funkcjonalnych sekwencjach ruchowych, które są ważne w codziennych, zawodowych i sportowych czynnościach. W stawie barkowym jest ważnym elementem podczas podnoszenia ramienia, zwłaszcza do przodu i do góry. Obejmuje to ruchy kołyszące się do tyłu w wielu sportach, a także podnoszenie i trzymanie podczas pracy nad głową.

Zgięcie w łokciu jest ważną funkcją podczas podnoszenia ciężkich ładunków lub przynoszenia jedzenia i picia do ust. Podczas zamykania pięści dochodzi do silnego zgięcia mięśni ręki, co wymaga wszystkich zginaczy.

Podczas chodzenia wszystkie stawy, które pełnią funkcję zginania, biorą udział w fazie ruchu nogi. Udo jest wyciągane do przodu i do góry w stawie biodrowym, a dolna część nogi w stawie kolanowym do tyłu i do góry. Im szybciej te ruchy są wykonywane, na przykład podczas sprintu, tym większy zakres ruchu w obu stawach.

Zwłaszcza na początku podnoszenia stopy podczas biegania i chodzenia kostki są również trudne. Kostka jest aktywnie wciskana w zgięcie podeszwowe, co podnosi piętę. Aktywność zginania zginaczy palców zapewnia wtedy, że cała stopa uwolni się od podłoża. Zasadniczo palce u nóg mają takie same możliwości funkcjonalne jak palce, u większości ludzi są tylko skarłowaciałe, ponieważ ich funkcja zginania nie jest już tak aktywnie wykorzystywana. Podczas treningu możliwe jest chwytanie, trzymanie i prowadzenie przedmiotów palcami stóp.

Zgięcie kręgosłupa jest zawsze wymagane, gdy pochylamy się do przodu, na przykład, aby coś podnieść lub pracować w pochylonej pozycji. Całkowity ruch wynika z sumowania poszczególnych składników. W każdym stawie kręgowym występuje niewielki ruch zginający, a wszystkie z nich razem dają całkowity zakres ruchu.

Flexion jest również zaangażowany w wiele zajęć sportowych. Na przykład w gimnastyce lub skoku wzwyż, przy wykonywaniu salta, w sztukach walki z umiejętnym toczeniem się, w siatkówce i piłce ręcznej podczas i po uderzeniu lub rzucie piłką.

Tutaj znajdziesz swoje leki

➔ Leki na ból mięśni

Choroby i dolegliwości

Jak na wszystkie ruchy ludzkiego ciała, na zgięcie mogą negatywnie wpływać dwa podstawowe czynniki. Albo wykonujące mięśnie są osłabione z powodu urazów lub chorób, albo zawodzą, albo zakres ruchu jest upośledzony w wyniku zwiększonego oporu w tkance łącznej.

Typowe urazy, które prowadzą do zmniejszonej aktywności mięśni, a tym samym mniejszego zgięcia, to nadwyrężenia, naderwania włókien mięśniowych i naderwania mięśni, ale także złamania kości. Aby chronić źródło urazu i uniknąć bólu, organizm wyłącza aktywność mięśni, a ruch nie jest już wykonywany lub jest wykonywany tylko w niewielkim stopniu.

Jeśli z jakiegokolwiek powodu możliwe obszary ruchu nie są już wyczerpane przez długi czas, struktury tkanki łącznej w mięśniu i wokół niego będą się sklejać i ograniczać ruchliwość i zginanie. Typowe procesy, które mogą wywołać tego rodzaju procesy, to unieruchomienie kości za pomocą gipsu lub innych środków, ale także zmiany zwyrodnieniowe, takie jak choroba zwyrodnieniowa stawów.

W kręgosłupie przepukliny dysków, które wywierają nacisk na wychodzące nerwy, często prowadzą do tymczasowego paraliżu, znanego jako lumbago. W tej fazie żadne ruchy nie są możliwe, a zgięcie jest również zablokowane.

Jeśli wykonujące mięśnie, zginacze, nie otrzymują impulsów nerwowych, nie mogą już pracować i nie można wykonać związanego z tym ruchu. Dzieje się tak często w wyniku chorób i urazów, w których dochodzi do uszkodzenia nerwów zaopatrujących. Rezultatem jest całkowity lub niepełny paraliż powiązanych mięśni. Typowym mechanizmem urazu jest paraplegia, w której dochodzi do przerwania rdzenia kręgowego. Wszystkie mięśnie poniżej obszaru zaopatrzenia zawodzą.

Wiele chorób neurologicznych powoduje upośledzenie funkcji mięśni, a tym samym zdolności poruszania się. Jednym z przykładów jest stwardnienie zanikowe boczne, poważna, ale na szczęście rzadka choroba, która stale paraliżuje wszystkie mięśnie szkieletowe. W miarę postępu choroby osoby nią dotknięte nie mogą już wykonywać żadnych ruchów, ani zginania, ani prostowania, ani niczego innego.