Wyjaśniamy, czym jest płeć w różnych znaczeniach, związanych z żeńskim czy męskim, a także literackim.
Czym jest płeć?
W dzisiejszych czasach słowo „płeć” oznacza wiele różnych rzeczy. Etymologicznie pochodzi z łaciny rodzaj, co jest tłumaczone jako „pochodzenie” lub „pochodzenie”.
W słowniku Królewskiej Akademii Hiszpańskiej występują bardzo różne znaczenia, począwszy od rodzajów tekstyliów, taksonów biologicznych, a skończywszy na kategoriach artystycznych. Wspólnie odnoszą się do „zestawu istot, które mają jedną lub więcej wspólnych cech” lub „klasy lub typu, do którego należą rzeczy”.
Innymi słowy, gatunki to kategorie, w których organizujemy mentalnie rzeczywistość rzeczy i istot, zgodnie z pewnymi typami wspólnych właściwości. W ten sposób myślimy również o sobie, a zwłaszcza o naszych rolach społecznych, tradycyjnie opartych na dychotomii mężczyzna/kobieta.
W każdym razie myślenie o płci jest częścią procesy zwykle w naszym umyśle. Znajduje to również odzwierciedlenie w języku, ponieważ słowa mają jeden lub więcej rodzajów gramatycznych, w zależności od języka, do którego należą, na co zwykle wskazują deklinacje lub użycie artykuły.
Tak więc na przykład w języku angielskim jest tak naprawdę tylko jedna płeć, oznaczona przedimkiem „ten„Niezależnie od tego, czy mówimy o człowieku (ten mężczyzna czy kobieta (ten kobieta). Z drugiej strony w języku hiszpańskim są dwa gatunki, co zostało wyrażone w artykułach ten Y ten, o neutralnej płci o bardzo specyficznym zastosowaniu (to). Podczas gdy w języku niemieckim, konwencjonalne rodzaje są trzy: męski (der), kobiecy (umierać) i neutralny (dajesz).
Płeć męska i płeć żeńska
W większości kultury pewne role społeczne są przypisane mężczyznom lub kobietom zgodnie z tradycyjnymi mandatami. Te role płciowe opierają się na separacji i rozróżnieniu płci biologicznych, co daje początek dwóm możliwym płciom: męskiej i żeńskiej.
Gatunki te nie mają jednak nic wspólnego z biologią, która tkwi w ciele, genach i zdolnościach reprodukcyjnych, lecz stanowią rodzaj abstrakcji. Oznacza to, że jest to kategoria społeczna i kulturowa, która przypisuje mu określone role, wartości a zmysły do męskości, a inne do kobiecości.
Dlatego męskie kojarzy się z aktywnym, z ewidentnym, zmuszać, powód, domena i przemoc; a kobiecość bierną, ukrytą, manipulacją, intuicja, uległość i uwodzenie. Nawet jeśli jest bardziej niż oczywiste, że wszystkie te rzeczy występują w różnych proporcjach u mężczyzn i kobiet.
Mimo to wiele razy od mężczyzny wymaga się, aby był „bardziej męski”, a nawet „zacieniony”, a od kobiety „bardziej kobiecy” lub „kobiecy”, tak jakby istniał tylko jeden właściwy sposób bycia mężczyzną i kobietą.
W każdym razie najbardziej konserwatywne sektory społeczeństwo Złymi oczami zobaczą, że wspomniane rozdzielenie ról każdej płci nie zostało spełnione, podczas gdy sektory postępowe wskazują, że skoro jest to identyfikacja kulturowa, równie dobrze mogłoby być inaczej.
Tożsamość płciowa
Płeć i płeć to nie to samo. Seks jest wyrażany w naszym genomie i przejawia się w genitaliach, z którymi się urodziliśmy, czyli jest to nasz profil biologiczny. Ponieważ różnica płci biologicznej jest podstawą reprodukcja gatunku dopuszcza się tylko płeć męską (z prąciem, producent spermy) i żeńską (z pochwą, producent zalążków).
Zamiast tego płeć jest determinowana przez nasze społeczeństwo i naszą kulturę, ponieważ jest to konstrukcja społeczna. Wiąże pewne cechy z każdą płcią, to znaczy stara się społeczno-kulturowo wytyczyć to, co męskie, a co kobiece.
Z tego powodu z biegiem czasu zmieniły się płcie (na przykład to, co dziś rozumiane jako męskie, nie zawsze było takie samo), podczas gdy płcie pozostają takie same.
Każda osoba ma orientację seksualną (tj. jedną lub kilka płci, które pociągają ją erotycznie), a także tożsamość płciową, która jest niczym innym jak związkiem ustalonym między płcią biologiczną a płcią przybraną. Oznacza to, że jest to postrzeganie subiektywne i indywidualne, jakie podmiot ma o swojej płci, niezależnie od tego, czy jest to zbieżne z jego płcią biologiczną.
W związku z tym możliwe jest, że a osoba rodzi się jako mężczyzna, ale utożsamia się subiektywnie z płcią przeciwną, lub prościej, że kobieta czuje, nawet jeśli ma męskie narządy płciowe lub odwrotnie. Jeśli tak, to są różne możliwości: tożsamość płciowa, Jak na przykład:
- Cis mężczyźni. To znaczy mężczyźni, których płeć i płeć męska pokrywają się i są takie same.
- Kobiety cis. Podobnie kobiety, których płeć i płeć żeńska są zgodne.
- Trans mężczyzn. Mężczyzna urodzony z płcią żeńską, ale z płcią męską.
- Transseksualne kobiety. Podobnie kobiety urodziły się jako mężczyzna, ale kobieta.
Widziana w ten sposób, istniałyby dwie formy tożsamości płciowej: cis, której płeć i płeć są zbieżne, oraz trans, której płeć i płeć się nie pokrywają. Ci ostatni mogą podejmować pewne decyzje dotyczące zmiany płci, które mogą obejmować od przyjęcia ubioru, wyglądu i roli społecznej, którą uważają za swoją, po poddanie się zabiegom chirurgicznym.
Perspektywa ta wywołała wiele kontrowersji na początku XXI wieku, kiedy różne grupy zróżnicowane seksualnie, tj. ze społeczności LGBT (lesbijki, geje, osoby biseksualne i transseksualne) zdecydowanie opowiadały się za odstygmatyzowaniem swojej tożsamości płciowej i sposobem praktykowania seksualność. Ich celem jest akceptacja w normalny sposób.
Równość płci
Równość płci jest roszczeniem dla równość szans między kobietami i mężczyznami, zarówno pod względem pracy, polityki, ekonomii, jak i seksualności. Dąż do zrozumienia, że kobiety i mężczyźni nie są równi, ale może być sprawiedliwośćczyli równe szanse, równy udział w doniosłych decyzjach i równe nagrody za tę samą wykonaną pracę.
Walka o równość płci jest prowadzona przez wiele organizacji i ruchy feministyczne lub mściwy wobec miejsca kobiet na całym świecie historia człowiek.
Gatunki literackie
Wreszcie gatunki literackie są „rodzaje” lub kategorie dzieł literackich, które istnieją w danym momencie w historii literatura. Spełniają podwójną funkcję:
- Z wyprzedzeniem informują czytelnika, jaki to rodzaj pracy. Innymi słowy, oferują horyzont oczekiwań związanych z książką.
- Służą jako przewodnik po pisarzu. Dowiadywać się, jakie prace powstają i publikowane są w jego polu literackim, choć całkiem możliwe, że próbuje zaatakować „normy” lub „reguły” gatunku, pomagając w ten sposób go przedefiniować, przekształcić lub złamać.
Współczesne gatunki literackie to cztery:
- ten narracja. że tak dużo kontempluje fabuła krótka, mikro-historia, powieść i kronika, podgatunki, których wspólną cechą jest to, że opowiadają historię (prawdziwą lub fikcyjną) za pomocą jednego lub więcej głosów narracyjnych, znanych jako narrator.
- ten poezja. Najwolniejszy ze wszystkich, składający się z opis metaforyczny stan egzystencjalny, łączący percepcje rzeczywisty i subiektywny poetyckiego mówcy lub poetyckiego głosu.
- ten dramaturgia. Czym jest pisanie scenariuszy przeznaczonych do spektakli teatralnych, które same w sobie stanowią gatunek? czytanie, w którym działania opowiadanej historii są podawane bez interwencji narratora, ale inscenizowane w ciągłej teraźniejszości.
- ten próba. Czyje prace są teksty w prozie ekspozycyjnej, a nie narracyjnej, w której autor omawia wybrany przez siebie temat, wykorzystując wszystkie metody pisania literackiego, aby upiększyć Twój tekst i bronić Twojego subiektywnego stanowiska w tym temacie.