Nadczynność przytarczyc (nadczynność przytarczyc)

Oznaczenie Nadczynność przytarczyc opisuje Nadczynność przytarczyc. Oznacza to, że przytarczyce pacjenta wytwarzają zbyt dużo parathormonu.

Co to jest nadczynność przytarczyc?

Podstawowy Nadczynność przytarczyc często nie wykazuje żadnych objawów u osoby dotkniętej chorobą, więc choroba często jest wykryta tylko przypadkowo podczas badania krwi. Stężenie wapnia we krwi jest zwykle znacznie zwiększone.
© Henrie - stock.adobe.com

Nadczynność przytarczyc (nadczynność przytarczyc) jest nadczynnością przytarczyc, przez co wytwarza się zbyt dużo parathormonu. Hormon ten jest odpowiedzialny za regulację gospodarki fosforanowo-wapniowej w organizmie.

Jeśli organizm ma wysoki udział parathormonu, poziom wapnia we krwi wzrasta. Wielu pacjentów nie odczuwa dyskomfortu, tak że nadczynność przytarczyc jest zwykle wykrywana przez lekarza tylko przypadkowo. Jednak u niektórych osób mogą wystąpić objawy, w tym powikłania żołądkowo-jelitowe, osłabienie mięśni, utrata apetytu i wysokie ciśnienie krwi.

Nadczynność przytarczyc jest znacznie częściej rozpoznawana u kobiet niż u mężczyzn. Około dwie trzecie wszystkich dotkniętych chorobą to kobiety. Choroba może wystąpić w każdym wieku. Jednak nadczynność przytarczyc występuje głównie po 40 roku życia.

przyczyny

Po pierwsze Nadczynność przytarczyc są różne przyczyny. Pierwotna nadczynność przytarczyc rozwija się, gdy przyczyną są choroby samej przytarczycy. Jeśli jednak za nadczynność przytarczyc odpowiedzialne są inne choroby, określa się ją jako wtórną nadczynność przytarczyc.

Najczęstszymi przyczynami tej choroby są na ogół choroby przytarczyc. U osób dotkniętych chorobą stwierdza się zwykle łagodne guzy przytarczyc, które wytwarzają hormony. Należą do nich w szczególności gruczolaki ciemieniowe. Jeśli występuje wtórna nadczynność przytarczyc, jest to zwykle spowodowane chorobami, które obniżają poziom wapnia we krwi.

Może to być na przykład zmniejszone spożycie wapnia z powodu jednostronnego przyjmowania pokarmu lub braku witaminy D.W przeciwieństwie do pierwotnej postaci nadczynności przytarczyc (nadczynność przytarczyc), wartość wapnia we wtórnej nadczynności przytarczyc jest niższa i nie zwiększa się.

Objawy, dolegliwości i oznaki

W wielu przypadkach rutynowe badanie krwi ujawni podwyższony poziom wapnia, który jest początkową oznaką obecności nadczynności przytarczyc. Objawy tej tak zwanej bezobjawowej nadczynności przytarczyc jeszcze nie występują.

Jeśli zaburzenie hormonalne pozostaje niewykryte, nadmiar wapnia we krwi może objawiać się szeregiem objawów: Pierwszymi zauważalnymi objawami nadczynności przytarczyc mogą być silne pragnienie i zwiększona ilość oddawanego moczu, którym często towarzyszy utrata apetytu, nudności, wymioty, zaparcia i utrata masy ciała. Wysokie ciśnienie krwi, zaburzenia rytmu serca i chroniczne zmęczenie są również czasami spowodowane zwiększonym poziomem wapnia.

Wiele osób dotkniętych chorobą cierpi na kamienie nerkowe, które mogą następnie wywołać bardzo bolesną kolkę nerkową. Kamienie nerkowe należy również brać pod uwagę w przypadku nawracających infekcji dróg moczowych, którym towarzyszą bóle pleców i w nadbrzuszu.

W dalszym przebiegu choroby często dochodzi do zaburzeń metabolizmu kości: osoby dotknięte chorobą zgłaszają bóle stawów i kości, które często są błędnie interpretowane jako dolegliwości reumatyczne. Zdjęcie rentgenowskie pokazuje zmiany w sensie osteoporozy (utrata masy kostnej), z ryzykiem złamania kości nawet przy niewielkim stresie. Możliwe jest również zwapnienie naczyń krwionośnych i mięśni na skutek zwiększonego stężenia wapnia i fosforanów we krwi. Osoby dotknięte chorobą rzadko rozwijają choroby psychiczne, takie jak depresja, psychoza lub demencja, będące częścią nadczynności przytarczyc.

Diagnoza i przebieg

Badanie tarczycy.

Podstawowy Nadczynność przytarczyc często nie wykazuje żadnych objawów u osoby dotkniętej chorobą, więc choroba często jest wykryta tylko przypadkowo podczas badania krwi. Stężenie wapnia we krwi jest zwykle znacznie zwiększone.

Ale nawet przy pierwotnej postaci tego zaburzenia nie musi występować wzrost poziomu wapnia. Na przykład jednoczesny brak witaminy D lub niewydolność nerek może regulować poziom wapnia, mimo że gruczoł przytarczyczny jest nadczynny. Lekarze stosują różne techniki obrazowania, aby określić przyczynę nadczynności przytarczyc. Obejmuje to między innymi badanie ultrasonograficzne i scyntygrafię.

W niektórych przypadkach wykorzystuje się również techniki obrazowania przekrojowego, w tym obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI) i tomografię komputerową (CT).

Przebieg choroby zależy od przyczyny. Rokowanie w pierwotnej nadczynności przytarczyc jest dobre, jeśli możliwe jest leczenie chirurgiczne. Jeśli nie ma innych skutków ubocznych, osoba dotknięta chorobą po operacji jest wolna od objawów z powodu nadczynności przytarczyc.

Komplikacje

Nadczynność przytarczyc powoduje różne dolegliwości. Osoba dotknięta chorobą cierpi przede wszystkim na nudności i wymioty. Ponadto występuje zwiększone pragnienie, a tym samym zwiększone oddawanie moczu przez pacjenta. Może również wystąpić utrata apetytu, prowadząca do objawów niedowagi lub niedoboru. W najgorszym przypadku nadczynność przytarczyc prowadzi do niewydolności nerek.

W takim przypadku osoba dotknięta chorobą musi następnie polegać na przeszczepie nerki lub dializie, aby nadal przeżyć. Nadczynność przytarczyc często prowadzi do zaburzeń psychicznych i dolegliwości, dlatego w większości przypadków konieczne jest leczenie psychologiczne. Choroba ta jest zwykle leczona operacyjnie, bez żadnych szczególnych powikłań lub innych dolegliwości.

W ten sposób objawy można złagodzić lub nawet całkowicie usunąć. To, czy oczekiwana długość życia uległa skróceniu z powodu choroby, zależy w dużej mierze od ciężkości i czasu trwania nadczynności przytarczyc. W niektórych przypadkach choroba prowadzi do zwiększonej łamliwości kości. Można temu również zapobiec poprzez leczenie.

Kiedy należy iść do lekarza?

Wizyta lekarska jest konieczna, gdy tylko pojawią się objawy, takie jak nudności, wymioty lub zawroty głowy. Należy zwrócić uwagę na wszelkie nieprawidłowości podczas korzystania z toalety. Jeśli utrzymują się przez kilka dni, należy je dokładniej zbadać. Jeśli wystąpią nietypowe odgłosy jelit, wzdęcia, problemy trawienne, zaparcia lub biegunka, należy udać się do lekarza. Jeśli objawy nie ustąpią lub nasilą się, należy skonsultować się z lekarzem.

W przypadku utraty apetytu lub masy ciała należy przeprowadzić badanie lekarskie. Jeśli dana osoba cierpi na częste oddawanie moczu, jest to ostrzeżenie ze strony organizmu. Należy skonsultować się z lekarzem, ponieważ mogą wystąpić dalsze choroby. Jeśli występują problemy z rytmem serca, zmiany w zwykłej pracy lub nieprawidłowości wegetatywne, konieczna jest wizyta u lekarza. W przypadku pocenia się, bezsenności, bólu kości lub obrzęku należy odbyć wizytę kontrolną.

W przypadku problemów z kręgosłupem lub bólami kończyn wskazana jest konsultacja z lekarzem. Skonsultuj się z lekarzem, jeśli masz problemy emocjonalne, wahania nastroju, depresyjne cechy zachowania lub utratę dobrego samopoczucia. Należy monitorować i badać nieregularne bicie serca, wysokie ciśnienie krwi lub uczucie ciepła wewnętrznego. Brak opieki medycznej może prowadzić do nagłych złamań kości, które wymagają leczenia.

Lekarze i terapeuci w Twojej okolicy

Leczenie i terapia

Leczenie Nadczynność przytarczyc ma na celu regulację poziomu wapnia we krwi. W przypadku pierwotnej nadczynności przytarczyc operacja jest jednym z typowych środków leczenia.

W trakcie zabiegu lekarz usuwa dotkniętą chorobę przytarczycę lub zidentyfikowane komórki nabłonka. Jeśli wszystkie cztery gruczoły przytarczyczne są powiększone, chirurg zwykle musi usunąć cały narząd. Następnie części przytarczyc są przeszczepiane do innego obszaru ciała. Zwykle odbywa się to w mięśniach ramion.

Może to skutecznie zapobiegać niedoborowi hormonów. Jeśli operacja nie jest możliwa lub konieczna jako metoda leczenia nadczynności przytarczyc, lekarz zastosuje konserwatywną metodę terapeutyczną. Przede wszystkim obejmuje to odpowiednie spożycie płynów i oddzielne spożycie witaminy D.

W przypadku kobiet, które już przeszły menopauzę, pomocne może być również przyjmowanie biofosfonianów. Zapobiega to zwiększonej łamliwości kości. W niektórych przypadkach konieczna jest również terapia substancją czynną, cynakalcetem, w celu złagodzenia objawów u osoby, której to dotyczy. Jeśli występuje wtórna nadczynność przytarczyc (nadczynność przytarczyc), pierwotna choroba jest leczona.

Perspektywy i prognozy

Rokowanie choroby jest bardzo korzystne, jeśli zostanie wcześnie rozpoznana. Leczenie często nie jest konieczne. Monitorowanie funkcji zdrowotnych jest inicjowane i sprawdzane w regularnych odstępach czasu.

W niektórych przypadkach operacja jest wykonywana. Ponieważ zawsze wiąże się to z ryzykiem, mogą wystąpić komplikacje i następstwa. To pogarsza skądinąd dobre rokowanie. Jeśli operacja się powiedzie, pacjent jest zwykle wypisywany z leczenia bezobjawowo. Niemniej jednak tutaj również konieczne są regularne kontrole w celu rozpoznania i leczenia ewentualnych zaburzeń lub zmian na wczesnym etapie.

Warunki życia zwykle nie wymagają zmiany, ponieważ później nie ma żadnych upośledzeń. Jeśli podczas zabiegu pojawią się komplikacje, należy je indywidualnie ocenić i odnotować. Dalszy plan leczenia zależy od szkód lub obrażeń, które wystąpiły. Nie można złożyć ogólnie ważnego oświadczenia.

Jeśli choroba jest ciężka, może wystąpić niewydolność nerek. Ten przebieg występuje tylko w wyjątkowych przypadkach, ale zagraża życiu. Jest to stan ostry, który wymaga natychmiastowej intensywnej opieki. Jeżeli niemożność funkcjonowania nerek nie może być odpowiednio wyleczona w odpowiednim czasie, pacjent umiera przedwcześnie. Jeśli pacjent przeżyje, może dojść do trwałego upośledzenia czynności nerek i dalszych chorób wtórnych.

zapobieganie

Jak dotąd nie są znane żadne środki, które mogłyby to zrobić Nadczynność przytarczyc może zapobiec. Ochroną przed bardzo poważnymi powikłaniami w pierwotnej postaci nadczynności przytarczyc jest jednak chirurgiczne usunięcie zajętej przytarczyc.

Opieka postpenitencjarna

W przypadku nadczynności przytarczyc sposób obserwacji zależy od tego, czy choroba była leczona zachowawczo, czy operacyjnie. W obu przypadkach prowadzony jest ścisły monitoring stanu zdrowia, aby szybko zidentyfikować wszelkie nawroty.

W ramach leczenia zachowawczego i uzupełniającego pacjenci muszą spożywać dużo płynów i witaminy D. Może to złagodzić objawy związane z nadczynnością przytarczyc. Pomocne jest również częste przebywanie na świeżym powietrzu. Na zewnątrz światło słoneczne stymuluje produkcję witaminy D. Po szczegółowej konsultacji lekarskiej osoby dotknięte chorobą mogą przyjmować suplementy diety wspomagające równowagę witamin.

Jednak pacjenci nie powinni przyjmować dodatkowego spożycia witaminy D bez konsultacji z lekarzem. Dzięki tej metodzie można uniknąć lub przynajmniej odłożyć w czasie choroby wtórne, takie jak osteoporoza. Podczas regularnych badań krwi lekarz określa, czy konieczne są jakiekolwiek korekty dla stanu zdrowia lub równowagi witamin.

W zależności od sytuacji porady żywieniowe mogą pomóc ustabilizować poziom wapnia. Dla pacjentów oznacza to przede wszystkim, że muszą dużo pić i spożywać produkty mleczne i rośliny strączkowe tylko w niewielkich ilościach. W grupach samopomocowych mogą wymieniać się pomysłami na temat swoich problemów i zalecanych zmian w życiu.

Możesz to zrobić sam

Nadczynność przytarczyc jest często związana z niedoborem witaminy D. Dlatego osoby dotknięte chorobą odnoszą korzyści z regularnego przebywania na świeżym powietrzu. Promieniowanie słoneczne sprzyja produkcji witaminy. W porozumieniu z lekarzem prowadzącym suplementy diety pomagają również w utrzymaniu równowagi witaminowej. W ten sposób pacjenci mogą zapobiegać rozwojowi długotrwałych skutków, takich jak osteoporoza. Należy powiedzieć, że wymagane są regularne badania krwi. W ten sposób zawsze możesz bezpośrednio zareagować na aktualny stan witamin.

Zalecane są również porady żywieniowe. Ponieważ w większości przypadków nadczynności przytarczyc występuje podwyższony poziom wapnia, wskazana jest dieta uboga w wapń. Obejmuje to umiarkowane spożycie produktów mlecznych i roślin strączkowych. Pacjenci powinni również dużo pić, aby zwiększyć wydalanie wapnia. Wybierz wodę mineralną o niskiej zawartości wapnia.

Istnieją również grupy wsparcia dla osób z nadczynnością przytarczyc. Tutaj osoby poszkodowane mają możliwość wymiany pomysłów. Takie regularne spotkania z innymi pacjentami często pomagają ludziom lepiej radzić sobie z chorobą. Wizyta u lekarza medycyny naturalnej jest często warta zachodu. Pozwala to rozpoznać zaburzenia regulacji równowagi witaminowej i może przyczynić się do poprawy jakości życia metodami naturalnymi. Towarzyszące objawy, takie jak zmęczenie, są również leczone solami Schüsslera, kulkami lub ziołami.