Z Hipogonadyzm może to dotyczyć zarówno mężczyzn, jak i kobiet. W większości przypadków chorobę można z powodzeniem leczyć hormonalną terapią zastępczą.
Co to jest hipogonadyzm?
© angellodeco - stock.adobe.com
Ogólnie rzecz biorąc, termin des Hipogonadyzm niedoczynność gonad (gonad). W organizmie człowieka gonady są odpowiedzialne za produkcję komórek rozrodczych (komórki jajowe lub plemniki) oraz hormonów płciowych.
Często jednak termin hipogonadyzm w zastosowaniu medycznym odnosi się tylko do niewydolności męskich gonad (jąder). Hipogonadyzm to zaburzenie endokrynologiczne (wpływające na układ hormonalny).
Tak zwany hipogonadyzm pierwotny występuje, gdy same gonady są upośledzone w ich funkcji. Wtórny hipogonadyzm występuje wtedy, gdy przysadka mózgowa (gruczoł hormonalny w mózgu, znany również jako przysadka mózgowa) jest dotknięty dysfunkcją.
Wreszcie, jeśli występuje (bardzo rzadko występujący) hipogonadyzm trzeciorzędowy, to na podwzgórze (ośrodek regulacji procesów endokrynologicznych w mózgu) wpływa zaburzenie czynnościowe.
przyczyny
Podstawowy Hipogonadyzm u mężczyzn jest to zwykle spowodowane brakiem lub uszkodzeniem komórek Leydiga, które należą do najważniejszych komórek jądra. W rezultacie produkcja testosteronu u dotkniętego chorobą mężczyzny jest upośledzona.
W różnych podtypach hipogonadyzmu pierwotnego niskie stężenie testosteronu może być również spowodowane czynnikami, takimi jak uraz, kastracja lub zapalenie jąder. Pierwotnemu hipogonadyzmowi u kobiet mogą sprzyjać między innymi procesy zapalne czy guzy gonad. Wrodzony niedorozwój narządów płciowych może również prowadzić do pierwotnego hipogonadyzmu u kobiet.
Uszkodzenie przysadki mózgowej jako przyczyna wtórnego hipogonadyzmu może być spowodowane na przykład przez tworzenie się nowych tkanek (guzy) lub zapalenie. Uszkodzenia podwzgórza, które są ukryte za hipogonadyzmem trzeciorzędowym, mogą już być wrodzone lub spowodowane takimi czynnikami jak uraz lub różne choroby.
Objawy, dolegliwości i oznaki
Hipogonadyzm może wpływać zarówno na mężczyzn, jak i kobiety. W zależności od płci i wieku choroba objawia się inaczej. Jeśli hipogonadyzm występuje u dzieci, jest to głównie widoczne przez całkowity brak dojrzewania. U dotkniętych nią nastolatków rozwój dojrzewania zostaje zatrzymany.
Dziewczynki nie mają miesiączki (pierwotny brak miesiączki). U chłopców częstymi objawami są powiększenie gruczołu mlekowego u mężczyzn (ginekomastia) i niezstąpione jądra (wnętrostwo). Młodzież obu płci na ogół nie interesuje się seksualnością i niedorozwiniętymi pierwotnymi i drugorzędnymi cechami płciowymi.
Jeśli hipogonadyzm rozwija się dopiero w wieku dorosłym, objawy kliniczne choroby mogą być mniej wyraźne. Osoby obojga płci zwykle doświadczają utraty libido. Dalsze objawy to wypadanie włosów wtórnych i osteoporoza.
U kobiet, w zależności od ciężkości, dochodzi do znacznego spadku poziomu estrogenu, aw konsekwencji do patologicznej regresji narządów płciowych (atrofia narządów płciowych) i braku miesiączki (wtórny brak miesiączki). U dotkniętych chorobą mężczyzn jądra się kurczą. Innym objawem jest brak dojrzałych męskich plemników (azoospermia). Większość osób dotkniętych chorobą ma również zaburzenia erekcji, aż do impotencji.
Diagnoza i przebieg
Procedura diagnostyczna do zastosowania w przypadku podejrzenia Hipogonadyzm stosowane różnią się między innymi w zależności od postaci choroby i indywidualnych objawów. Zmiany poziomu hormonów można określić na przykład za pomocą badań krwi.
Na przykład poziomy prolaktyny (hormonu przysadki mózgowej), testosteronu i / lub estradiolu (hormonu płciowego) są określane na podstawie płci. Z reguły większość postaci hipogonadyzmu można dobrze leczyć. Możliwe powikłania w przebiegu hipogonadyzmu to np. Impotencja, bezpłodność czy choroby układu krążenia.
Komplikacje
Hipogonadyzm dotyczy zarówno mężczyzn, jak i kobiet. W większości przypadków hipogonadyzm prowadzi do tak zwanego niedoboru androgenów. W wyniku tego niedoboru mężczyzna może stać się bezpłodny, a tym samym niezdolny do prokreacji. W większości przypadków ograniczenia te prowadzą do skrajnego stresu psychicznego i rozwoju depresji.
Nierzadko pacjenci cierpią na kompleksy niższości i obniżone poczucie własnej wartości. W najgorszym przypadku może nawet prowadzić do myśli samobójczych. Partner cierpi również na dolegliwości psychologiczne związane z hipogonadyzmem i cierpi na obniżoną jakość życia. Narządy płciowe często cofają się i mogą prowadzić do zastraszania i dokuczania, zwłaszcza u dzieci.
Ponadto dojrzewanie u dzieci może się całkowicie nie powieść, co prowadzi do poważnych zaburzeń w rozwoju fizycznym i psychicznym. Może również powodować problemy z sercem, które mogą prowadzić do śmierci. Leczenie hipogonadyzmu zwykle odbywa się za pomocą hormonów i w większości przypadków jest skuteczne. Nie ma żadnych szczególnych komplikacji. Jeśli wystąpiły nastroje depresyjne, zostaną one również zbadane przez psychologa. Hipogonadyzm zwykle nie skraca oczekiwanej długości życia.
Kiedy powinieneś iść do lekarza?
Jeśli pojawią się pierwsze oznaki niepłodności, należy skonsultować się z lekarzem. Hipogonadyzm rzadko objawia się wyraźnymi objawami. Dlatego należy wyjaśnić pierwsze oznaki choroby lub zaburzenia, ponieważ jest to jedyny sposób na uniknięcie komplikacji fizycznych i psychicznych. Mężczyźni i kobiety, którzy czują się mniej aktywni seksualnie lub którzy od dłuższego czasu mają niespełnione pragnienie posiadania dzieci, powinni skonsultować się z lekarzem rodzinnym, ginekologiem lub urologiem.
Lekarz może jasno zdiagnozować hipogonadyzm i zaproponować odpowiednie środki zaradcze. Jeśli zdarzy się to wcześnie, można uniknąć trwałych uszkodzeń. Zasadniczo należy wyjaśnić hipogonadyzm, jeśli ma on negatywny wpływ na stan fizyczny i psychiczny. Jeśli domowe środki zaradcze i samodzielne pomiary również nie pomogą, musisz udać się do lekarza z tym zaburzeniem. Pacjent musi wtedy przechodzić regularne badania kontrolne, ponieważ tylko w ten sposób można upewnić się, że nie ma nowych niedoborów androgenów odpowiedzialnych za zdrowie seksualne.
Lekarze i terapeuci w Twojej okolicy
Leczenie i terapia
Terapia Hipogonadyzm zależy początkowo od postaci choroby: Hipogonadyzm pierwotny leczy się zwykle podając obniżone lub nieobecne hormony płciowe (u mężczyzn są to głównie androgeny, np. testosteron, u kobiet estrogeny lub gestageny).
Ta forma leczenia określana jest również w medycynie jako terapia substytucyjna. W wielu przypadkach hipogonadyzmu podawanie hormonów jest niezbędne do życia. Terapię substytucyjną można przeprowadzić na wiele sposobów; na przykład za pomocą tabletek lub zastrzyków, ale także określonych plastrów. Indywidualnie podawana ilość hormonów zależy między innymi od wieku i masy ciała pacjenta.
Wtórny hipogonadyzm jest często leczony tak zwanymi preparatami gonadotropinowymi. Gonadotropiny to hormony płciowe, które pomagają stymulować gonady. Odpowiednie preparaty mogą uzupełniać różne hormony przysadki. Preparaty gonadotropin podaje się również w przypadku wtórnego hipogonadyzmu, zwłaszcza jeśli istnieje chęć posiadania dzieci, ponieważ hormon płciowy stymuluje tworzenie plemników lub komórek jajowych.
Szczególnie u starszych mężczyzn hipogonadyzm może wiązać się z objawami, takimi jak nastrój depresyjny i / lub anemia (anemia). Z reguły działania terapeutyczne w leczeniu hipogonadyzmu są uzupełniane środkami terapeutycznymi, które koncentrują się na indywidualnie towarzyszących objawach.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki na problemy z potencją i erekcjązapobieganie
W jaki sposób Hipogonadyzm profilaktyka zależy przede wszystkim od indywidualnych przyczyn choroby; wtórnemu hipogonadyzmowi można przeciwdziałać na przykład poprzez zbilansowaną dietę, która zapobiega objawom niedoboru. Formom hipogonadyzmu, które mogą rozwinąć się na przykład z powodu zapalenia jąder, należy zapobiegać poprzez wczesne leczenie choroby zapalnej.
Opieka postpenitencjarna
Ukierunkowana opieka pooperacyjna jest częścią leczenia hipogonadyzmu. Ma to na celu zapewnienie, że pacjenci nie są podatni na depresję lub inne choroby wtórne, takie jak anemia. W zależności od indywidualnego przebiegu choroby i objawów może być wskazana zmiana diety.
Bogata w witaminy, zbilansowana dieta przeciwdziała typowym objawom niedoboru we wtórnym hipogonadyzmie. Żywność zawierająca żelazo pomaga w anemii. Należy konsekwentnie stosować terapię hormonalną, aby osoby dotknięte chorobą czuły się lepiej w dłuższej perspektywie i aby uniknąć powikłań. Przepisane leki należy przyjmować dokładnie zgodnie z planem.
Życie codzienne po terapii jest stosunkowo normalne. Pacjenci w zasadzie nie są ograniczeni, ale zaburzenia seksualne mogą prowadzić do problemów psychologicznych. Z tego powodu lekarz zaleca opiekę psychoterapeutyczną w ramach opieki pooperacyjnej. Niektórym już pomaga rozmowa z rodziną lub przyjaciółmi.
Uczestnicząc w kursie samopomocy, osoby dotknięte chorobą nie czują się już tak wykluczone. Poprawa samooceny pozytywnie wpływa na nastrój i przebieg choroby. Ponadto informacje pomagają prawidłowo ocenić sytuację i skoncentrować się na sprawach zasadniczych.
Możesz to zrobić sam
Jeśli wystąpi hipogonadyzm, pacjenci są zawsze zależni od leczenia. Tylko leczenie hormonalne pozwala na trwałe złagodzenie objawów i uniknięcie powikłań. Z tego powodu pacjenci powinni regularnie przyjmować hormony. W wielu przypadkach terapia może odbywać się również poprzez zastrzyki lub naklejenie plastra.
Dlatego dalsze zabiegi nie są konieczne. Z reguły zabieg nie prowadzi do żadnych szczególnych ograniczeń w życiu codziennym pacjenta. U mężczyzn hipogonadyzm może również prowadzić do depresji, więc to również należy leczyć. Rozmowy z najbliższymi przyjaciółmi, rodziną lub z własnym partnerem mogą bardzo pozytywnie wpłynąć na przebieg choroby i uniknąć dalszych komplikacji. Kontakt z innymi pacjentami z hipogonadyzmem może mieć również pozytywny wpływ na przebieg choroby, jeśli następuje wymiana informacji.
W przypadku anemii, zbilansowana dieta może złagodzić objawy, zwłaszcza pokarmy bogate w żelazo. Jednak suplementy diety lub transfuzje mogą ograniczyć niedokrwistość.
.jpg)
.jpg)
