Wyjaśniamy, czym jest coś samoistnego, pochodzenie terminu i przykłady jego użycia. Również jego znaczenie w medycynie, filozofii i ekonomii.
Czym jest coś wewnętrznego?
Z przymiotnik wewnętrznie zwykle odnosimy się do wszystkiego, co jest właściwe lub niezbędne do czegoś, to znaczy do tego, co jest immanentne lub nieodłączne od rzeczy lub sytuacji. Użycie tego słowa w języku hiszpańskim pochodzi z włączenia (jako kultu) przysłówek łacina intrinsecus, co oznaczało „wewnątrz” lub „wewnątrz”. Jego pojęcie Przeciwieństwo jest zewnętrzne, czyli obce lub opcjonalne, co nie jest właściwe rzeczy.
Coś samoistnego jest istotną częścią tego, co to zawiera, to znaczy, że jego natura czyni coś właściwym. Można na przykład powiedzieć, że „obecność wody jest wewnętrzny naszej planety ”, ponieważ jako jedyny w Układzie Słonecznym ma ten płyn. Albo raczej, że „poszukiwanie zbawienia jest nieodłączną cechą większości religii”, to znaczy, że prawie we wszystkich obietnica zbawienia zajmuje centralne miejsce.
Czy synonimy przymiotników immanentnych lub nieodłączny, a także właściwe, istotne, charakterystyczne, niezbędne lub wrodzone.
Inne zastosowania terminu „wewnętrzny”
W bardziej wyspecjalizowanych kontekstach termin „wewnętrzny” może odnosić się do bardziej konkretnych i konkretnych rzeczy, jak w następujących przypadkach:
- W medycynie pojęcie wewnętrzne odnosi się do tkanek wchodzących w skład narządu lub określonej części ciała. Ciało, a zatem należą wyłącznie do niego. Na przykład wewnętrzne mięśnie serca to te, które tworzą mięsień sercowy.
- w filozofia, mówi się o wewnętrzne nazewnictwo odnosić się do sposobu bycia przedmiotu lub podmiotu w odniesieniu do jego charakteru, a nie jego relacji z innymi przedmiotami lub podmiotami.
- w gospodarka, jest znany jako wartość rzeczywista lub Wartość bazowa po cenie rynkowej towaru lub składnika aktywów, określonej przez jego charakter i jego składniki, materialne lub niematerialne. Czasami wartość ta może różnić się od wartości prawnej aktywów, jak miało to miejsce w przeszłości w przypadku wielu walut, wytwarzanych z metale dobra wartościowe (takie jak miedź), których wartość nominalna (wartość, jaką reprezentuje w systemie gospodarczym, powiedzmy jeden cent dolara) była niższa niż ich wartość wewnętrzna (czyli koszt miedzi, z której jest wykonany) , co spowodowało, że zamiast służyć jako element wymiany, zostały one wykorzystane jako surowiec w celu uzyskania miedzi nadającej się do sprzedaży.