Keratoconus

Na Keratoconus to postępujące ścieńczenie i deformacja rogówki oka. Rogówka wystaje w kształcie stożka. Keratoconus często towarzyszą inne choroby i do pewnego stopnia zaburzenia genetyczne.

Co to jest Keratoconus?

ZA Keratoconus charakteryzuje się stożkową deformacją i ścieńczeniem rogówki oka. Oba oczy są zawsze dotknięte. Jednak zakres deformacji może się różnić w obu oczach. Choroba zwykle zaczyna się tylko w jednym oku. Nieco później rozprzestrzenia się na drugie oko. Keratoconus charakteryzuje się dwiema ważnymi cechami.

Z jednej strony rogówka staje się cieńsza i bardziej spiczasta, z drugiej strony ostrość wzroku systematycznie się pogarsza. Pacjenci stają się krótkowzroczni. Pełna kompensacja za pomocą pomocy wizualnej nie jest możliwa. Wynika to z nieregularnego wypukłości rogówki. Krzywizna rogówki jest również znana jako astygmatyzm. Keratoconus może być przerywany.

Ale są też przypadki z płynnym i ciągłym występem rogówki. Choroba jest bardzo rzadka. Na Zachodzie jedna na 1000 do 2000 osób choruje na stożek rogówki. W Niemczech dotkniętych jest około 40 000 osób. Jednak rozpowszechnienie jest nieco wyższe na Bliskim Wschodzie. Choroba zwykle zaczyna się między 20 a 30 rokiem życia. Jednak może również wystąpić znacznie wcześniej (w dzieciństwie) lub znacznie później (między 40 a 50 rokiem życia).

przyczyny

Przyczyny stożka rogówki nie są w pełni poznane. Istnieją dowody na to, że występuje w połączeniu z niektórymi chorobami genetycznymi, takimi jak zespół Downa, monosomia X, zespół Ehlersa-Danlosa czy zespół Marfana. Rozwój stożka rogówki obserwowano również w kontekście egzemy atopowej, kataru siennego czy innych chorób alergicznych.

Badania strukturalne rogówki wykazały zmiany. Ułożenie poszczególnych blaszek kolagenu jest prawdopodobnie niszczone w wyniku proteolitycznego procesu rozpadu. Może do tego prowadzić kilka przyczyn. Albo zachodzą zmiany genetyczne, albo na oko wpływają różne obciążenia zewnętrzne, takie jak silne tarcie lub czynniki środowiskowe.

Przynajmniej te czynniki działają jak zdarzenie początkowe. Ciśnienie w oku wzrasta, a osłabienie tkanki rogówki dalej się zwiększa. W rezultacie krzywizna rogówki nadal rośnie. Uruchomiony zostaje cykl, którego zatrzymanie jest bardzo trudne. Choroba może stać się ostra, jeśli chodzi o łzy w tylnej części rogówki. Następnie płyn dostaje się do przedniej komory oka, co objawia się szybkim zmętnieniem rogówki. W tym przypadku pacjenci widzą tylko przez mgłę. Jednak ten tak zwany hydrops zanika samoczynnie.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Keratoconus zaczyna się podstępnie. Osoby dotknięte chorobą muszą stale dostosowywać swoje okulary. Czasami widzisz rzeczy dwa razy. Czasami może to dotyczyć tylko jednego oka. Ponadto na przedmiotach i literach pojawiają się cienie, a także promienie w kształcie gwiazdy i smugi ze źródeł światła. Linie stożka rogówki mają żółto-brązowe lub zielono-brązowe zabarwienie, które całkowicie lub półkolisto otaczają stożek rogówki.

Ponadto w błonie Descemeta mogą pojawić się rozdarcia, które stają się widoczne jako tak zwane linie Vogta. W zaawansowanym stadium często tworzy się ostry stożek rogówki, który jest zatrzymywaniem wody w rogówce. To goi się po kilku miesiącach z bliznami. Rogowacenie rogówki dzieli się na cztery etapy, które dokumentują stopień ścieńczenia rogówki i jej krzywizny.

Ważnymi objawami choroby są pojawianie się duchów podczas widzenia, wielokrotne obrazy, zniekształcenia, stale zaczerwienione oczy, napięte mięśnie twarzy, nietolerancja na zimne, suche lub duszne powietrze, wrażliwość na światło, widzenie aureoli, ograniczone widzenie w nocy, zmiany pozycji lub nawet wypadanie soczewek kontaktowych , Obserwacja gwiazd i smugi podczas czytania. Alergie, astma, reumatyzm, neurodermit lub suchość oczu są często obserwowane jako choroby towarzyszące.

Diagnoza i przebieg choroby

Keratoconus często można zdiagnozować dopiero po rozwinięciu się zauważalnej krótkowzroczności. Czasami diagnoza jest również ustalana w ramach rutynowego badania okulisty. Objawy choroby wynikają z częstego dopasowywania okularów. Jednak przyczyna tych problemów z oczami często nie jest od razu rozpoznawana, ponieważ stożek rogówki występuje bardzo rzadko.

Dostępny jest retinoskop jako urządzenie diagnostyczne, które może wykryć dobrze znany efekt rybiego pyska w stożku rogówki. Do pomiaru promienia rogówki, warstw rogówki lub grubości rogówki stosuje się również różne urządzenia. Ponadto rejestrowana jest struktura powierzchni rogówki oraz przekrój przedniego odcinka oka.

Komplikacje

Z reguły keratoconus powoduje dyskomfort w oczach. Osoba dotknięta chorobą cierpi głównie na problemy ze wzrokiem, aw najgorszym przypadku może nawet całkowicie oślepnąć. Rogówka również jest uszkodzona. Skargi znacznie ograniczają jakość życia i życia codziennego poszkodowanego.

Często zdarza się, że problemy ze wzrokiem prowadzą do zaburzeń psychicznych lub depresji. Szczególnie młodzi ludzie często cierpią na poważną utratę wzroku. W większości przypadków występuje również ślepota nocna. Pacjenci cierpią również na zwiększoną wrażliwość na światło i dlatego są ograniczeni w codziennym życiu. Jest też wizja zasłon. W rezultacie w niektórych przypadkach osoba zainteresowana nie może już prowadzić swojej działalności zawodowej, także dlatego, że osoby zwykle borykają się z obniżeniem koncentracji.

W niektórych przypadkach bezpośrednie leczenie nie jest konieczne, a chory może użyć soczewek kontaktowych, aby zrównoważyć dyskomfort. Można również wykonywać operacje laserem. W większości przypadków mają one miejsce dopiero w wieku dorosłym. Nie ma szczególnych komplikacji, a oczekiwana długość życia pacjenta nie jest zmniejszona przez tę chorobę.

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

Z reguły w przypadku stożka rogówki należy skonsultować się z lekarzem. W najgorszym przypadku choroba może doprowadzić do śmierci danej osoby. Wczesna diagnostyka i leczenie mają pozytywny wpływ na dalszy przebieg choroby. Należy zgłosić się do lekarza, jeśli wzrok osoby często się zmienia i pogarsza z czasem.

Podwójne widzenie lub niewyraźne widzenie mogą również wskazywać na stożek rogówki i powinny zostać zbadane przez lekarza. W wielu przypadkach rogówka osoby dotkniętej chorobą zmienia kolor na zielony lub żółty. Oczy są zaczerwienione, a przedmioty mogą wydawać się zniekształcone lub zdeformowane. Jeśli te objawy utrzymują się i nie ustępują same, zdecydowanie należy skonsultować się z lekarzem. Astma może również wskazywać na stożek rogówki.

W przypadku tej choroby zawsze należy skonsultować się z okulistą. W nagłych przypadkach osoby dotknięte chorobą mogą udać się do szpitala. Choroba nie wpływa negatywnie na długość życia pacjenta.

Terapia i leczenie

Leczenie stożka rogówki polega na ciągłym dopasowywaniu okularów lub zakładaniu soczewek kontaktowych. Nadal nie ma zgody co do najlepszej metody leczenia. W przypadku soczewek kontaktowych może się zdarzyć, że ześlizgną się lub nawet wypadną, jeśli rogówka już się bardziej zmieniła. Dlatego niektórzy lekarze próbują regulować te problemy poprzez ciągłe korygowanie okularów.

Z niepotwierdzonych obserwacji wynika, że ​​soczewki kontaktowe przyspieszają krzywiznę rogówki. Jednak inni lekarze również zgłosili coś przeciwnego. Stosowanie soczewek kontaktowych powinno zatrzymać skrzywienie. Stosowanych jest wiele różnych soczewek kontaktowych. W pojedynczych przypadkach przeprowadza się również przeszczep rogówki.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Perspektywy i prognozy

Na codzienne życie osób dotkniętych chorobą często mają wpływ takie objawy, jak nadwrażliwość na oślepianie, podwójne widzenie i szybko zmieniający się wzrok. To ostatnie często następuje w ciągu kilku dni, co oznacza, że ​​korygowanie wzroku okularami prowadzi tylko do krótkotrwałego sukcesu. Aby zrekompensować ten deficyt, warto mieć na stanie okulary na różnych receptach i używać ich w razie potrzeby.

Po konsultacji z lekarzem prowadzącym istnieje również możliwość połączenia soczewek kontaktowych z istniejącymi okularami i dzięki temu możliwość szybkiej i niezwykle elastycznej reakcji na zmianę widzenia. Ze względu na zwiększone ryzyko zakażenia stożkiem rogówki należy zapewnić absolutną higienę i regularną wymianę soczewek kontaktowych.

Zmiany w mieszkaniu umożliwiają również dalszy wzrost jakości życia. W tym celu konieczne jest wyeliminowanie możliwych źródeł zakłóceń. Nieprawidłowo umieszczone lampy lub zbyt jasne źródła światła prowadzą do nieprzyjemnych smug w polu widzenia wielu osób dotkniętych chorobą lub do nieprzyjemnego olśnienia ze względu na dużą wrażliwość na światło. Jeśli te skutki wystąpią w miejscu pracy, pacjent nie może bać się porozmawiać o tym z przełożonym i pracować z nim nad stworzeniem możliwości zaradzenia tej sytuacji. W przeciwnym razie siła robocza jest w niektórych przypadkach znacznie ograniczona przez zmniejszenie zdolności koncentracji i może prowadzić do niezdolności do pracy w tym miejscu pracy.

zapobieganie

Ponieważ dokładne przyczyny stożka rogówki nie są znane, nie można podać konkretnych zaleceń dotyczących jego profilaktyki. Ogólnie jednak osobom dotkniętym chorobą zaleca się dużo pić i często ćwiczyć na świeżym powietrzu.

Opieka postpenitencjarna

Dalsza opieka nad stożkiem rogówki jest ściśle związana z profilaktyką. Osoby dotknięte chorobą powinny między innymi pić wystarczającą ilość płynów i wyjść na świeże powietrze, aby chronić oczy. Częste zmiany wzroku w życiu codziennym można złagodzić, wyłączając źródła zakłóceń. W tym celu pomocne jest odpowiednie dostosowanie środowiska pracy i życia.

Zbyt jasne lub słabe oświetlenie zwiększają poczucie niemożności prawidłowego widzenia. Jednak przy lepszym oświetleniu pacjenci nie czują się już tak bardzo upośledzeni. Aby skompensować zmienną ostrość wzroku, wskazane jest również użycie kilku okularów.

Ułatwia to pacjentowi radzenie sobie z problemami ze wzrokiem. Konieczna jest jednak dokładna konsultacja z okulistą. W razie potrzeby może porozmawiać z optykiem, aby znaleźć satysfakcjonujące rozwiązanie dla poszkodowanych. Może nawet zalecić połączenie okularów i soczewek kontaktowych.

Bardzo ważna jest również odpowiednia higiena oczu. Podejmując odpowiednie środki, pacjenci mogą dbać o swoje oczy i chronić je przed ewentualnymi stanami zapalnymi. Pozwala to uniknąć negatywnego wpływu infekcji na wzrok.

Możesz to zrobić sam

Pacjenci ze stożkiem rogówki cierpią z powodu często szybko zmieniającego się wzroku i różnych objawów, takich jak nadwrażliwość na olśnienie i podwójne widzenie, które mogą zakłócać codzienne życie. W celu utrzymania przyzwyczajenia do życia pacjenci w pierwszej kolejności starają się dostosować środowisko życia do choroby i eliminować pewne źródła zakłóceń. Należą do nich na przykład lampy, które są zamocowane w niewygodnej pozycji lub są po prostu zbyt jasne, które pozostawiają smugi w polu widzenia u wielu pacjentów ze stożkiem rogówki i nie nadają się ze względu na ich wrażliwość na olśnienie.

Ponieważ ostrość wzroku osób dotkniętych chorobą często zmienia się w ciągu kilku dni, zarówno w kierunku poprawy, jak i pogorszenia, posiadanie kilku okularów ułatwia radzenie sobie z chorobą. Niektórzy ludzie nawet łączą soczewki kontaktowe z okularami, chociaż takie praktyki należy zawsze wyjaśnić z okulistą prowadzącym, a jeśli to konieczne, również z optykiem. W ten sposób pacjenci mogą elastycznie reagować na zmienną ostrość wzroku.

Ponadto higiena okolic oczu odgrywa istotną rolę w utrzymaniu zdrowia narządów wzroku, a tym samym ogólnego dobrego samopoczucia pacjenta. Osoby chore, stosując odpowiednie środki higieniczne, chronią oczy przed infekcjami, które mogą mieć negatywny wpływ na przebieg stożka rogówki.