Okostna

Plik Okostna (Okostna) otacza każdą pojedynczą kość w ciele z wyjątkiem powierzchni stawowych. W okolicy czaszki okostna nazywa się pericranium. Wewnętrzne powierzchnie kości, na przykład kości długie, pokryte są cieńszą skórą zwaną endokostną lub endokostną. Okostna jest silnie unerwiona i przesiąknięta naczyniami krwionośnymi. Jego głównym zadaniem jest zaopatrzenie kości i wspomaganie metabolizmu w kości i na jej powierzchni.

Co to jest okostna?

Plik Okostna (Okostna) otacza każdą pojedynczą kość w organizmie i zapewnia niezbędną wymianę substancji podczas ciągłych procesów gromadzenia się i rozpadu na kościach iw kościach. Ponadto okostna tworzy połączenie między kośćmi z jednej strony a ścięgnami i więzadłami z drugiej. Okostna jest w stanie absorbować siły występujące w punktach artykulacji ścięgien i więzadeł, ponieważ skóra wraz ze swoją zewnętrzną, stałą warstwą kolagenu połączona jest z kościami dużą liczbą elastycznych włókien (włókien Sharpeya).

Oprócz pełnienia swojej ważnej funkcji mechanicznej, okostna musi być w stanie dostarczać kościom składniki odżywcze i wchłaniać produkty degradacji z procesów metabolicznych w kości, a także generować odczucia bólu i inne wrażenia zmysłowe oraz przekazywać je odpowiednimi drogami nerwowymi. Funkcje te spełnia dolna warstwa, która leży bezpośrednio na kości, kambium lub Warstwa osteogenna. Aby spełnić swoje zadania kambium jest silnie unerwione i przesiąknięte naczyniami krwionośnymi oraz czujnikami bólu (Nocyceptory) wzbogacony.

Anatomia i budowa

Okostna składa się z zewnętrznej, litej warstwy (Stratum fibrosum), który składa się z białek kolagenu i kambium lub warstwy osteogenicznej, która jest bezpośrednio połączona z kością. Włókna elastyczne (włókna Sharpeya) pochodzą z zewnętrznej warstwy włóknistej. Ich „wolne” końce są mocno zespolone z kością, dzięki czemu ścięgna i więzadła znajdują niezbędne oparcie, aby mogły spełniać swoją funkcję, rosnąc na okostnej. Kambium jest silnie unerwione i przesiąknięte naczyniami krwionośnymi, aby móc radzić sobie z procesami metabolicznymi zachodzącymi na kości i w kościach.

Ponieważ same kości są niewrażliwe na ból, kambium jest przeplatane trzema różnymi grupami czujników bólu (nocyceptory), które reagują na silne bodźce mechaniczne (A-mechanonociceptors), ciepło i silne bodźce chemiczne (nocyceptory A-polimodalne) lub na wszystkie trzy bodźce (nocyceptory C-polimodalne) mogą reagować raportami bólowymi. Komórki kambium składają się głównie z niezróżnicowanych osteoblastów, czyli komórek kościotwórczych, które są odpowiedzialne za wzrost grubości i gojenie kości po złamaniu kości.

Funkcja i zadania

Okostna spełnia trzy główne zadania: 1. Dostarczanie leżącej pod nią kości składników odżywczych i innych substancji niezbędnych do wspomagania procesów metabolicznych zachodzących w kości i na niej oraz wchłaniania produktów degradacji. Skupiono się tutaj na trwających procesach tworzenia i rozpadu kości przez osteoblasty (tworzenie kości) i osteoklasty (rozpad kości), wzrost grubości kości i naprawę złamanych kości.

2. Ustanowienie mechanicznego połączenia między kośćmi a ścięgnami i więzadłami w celu pochłaniania i rozpraszania sił mechanicznych, które są niezbędne w różnym stopniu podczas poruszania kończynami. Długość dźwigni, po których poruszają się kończyny, jest zwykle stosunkowo krótka, tak że ścięgna mogą przebiegać w obszarze pokrytym skórą, nawet gdy ramię, noga lub inna kończyna jest zgięta. Na przykład podczas używania większych dźwigni ścięgna musiałyby wystawać z zagłębienia kolana jak ciasne linki, co powodowałoby duże ryzyko kontuzji.

3. Ochrona sensoryczna kości. Ponieważ kości nie są unerwione sensorycznie, funkcję tę pełni kambium okostnej. Zasadniczo chodzi o zamianę niebezpiecznych naprężeń na kości z mechanicznych, chemicznych, termicznych lub innych szczytowych obciążeń w odczucia bólu. Głównym powodem generowania stopniowego odczuwania bólu jest jego funkcja ostrzegawcza. Przesłaniem jest natychmiastowe zakończenie obecnego stanu, aby uniknąć zbliżającego się uszkodzenia bolesnego obszaru.

Choroby i dolegliwości

Najczęstszą chorobą związaną z okostną jest zapalenie okostnej lub okostnej. Choroba dotyczy tylko części okostnej i może być nieprzyjemnie bolesna. W większości przypadków zapalenie okostnej jest wywoływane przez nadmierny stres, nieprawidłowy stres lub zbyt częste powtarzanie się stresu.

Często dotknięte są okolice okostnej, w których ścięgna lub więzadła wyrosły na dużym obszarze, na przykład na goleni lub przedramieniu. Na przykład biegacze mogą cierpieć na zapalenie okostnej na goleni, ponieważ bieganie stymuluje odpychanie i rozciąganie okostnej w okolicy przyczepów ścięgien po wewnętrznej stronie dolnej części goleni. Objawy są również znane jako zespół goleni. Stale powtarzające się siły rozciągające i ścinające działające na okostną z dużym prawdopodobieństwem tworzą mikroleje na włóknach Sharpeya, które następnie powodują reakcje zapalne.

Zapalenie okostnej może być również wywołane infekcją bakteryjną, na przykład przez paciorkowce, Staphylococcus aureus lub Mycobacterium tuberculosis. Zapalenie okostnej wywoływane przez bakterie zwykle różni się od innych zapaleń okostnej pod względem towarzyszących objawów, takich jak silny, miejscowy ból, obrzęk tkanek i zaburzenia czucia ogólnego.

Niezależnie od tego, że objawy zapalenia okostnej powinny zostać wyjaśnione medycznie, istnieje możliwość leczenia unieruchomieniem, zimnymi okładami i podawaniem leków przeciwzapalnych. W przypadku infekcji bakteryjnej lekarz rozważy leczenie antybiotykami.