MAK lekarski

Z MAK lekarski, Łaciński Papaver somniferum zwana, była ważną rośliną leczniczą. Działa silnie przeciwbólowo, ale silnie uzależnia. Z tego powodu i ponieważ ryzyko nadużyć jest bardzo powszechne, mak lekarski znalazł się w złej reputacji.

Występowanie i uprawa maku lekarskiego

Po okresie kwitnienia od czerwca do sierpnia rozwijają się okrągłe owocowe torebki z niebiesko-czarnymi nasionami. Z Papaver somniferum jest rośliną trującą. Należy do rodziny maków i też będzie prawdziwy mak, Maki ogrodowe lub Światło rzuca nazywa. To jest rodzime MAK lekarski zwłaszcza w Azji Mniejszej i Azji Środkowej, a także w regionie śródziemnomorskim.

Roślina jednoroczna ma od 30 do 120 centymetrów wysokości. Ma okrągłą łodygę, która zwykle nie jest rozgałęziona i często pokryta jest kilkoma cienkimi włoskami. Liście są szaro-zielone, wydłużone, ząbkowane i łamliwe. Roślina ma tylko cztery pomarszczone płatki. Mogą mieć kolor od białego do fioletowego i mieć fioletową plamkę pośrodku, która wygląda jak zaokrąglony krzyż. Istnieją również formy ozdobne maku lekarskiego z czerwonymi płatkami.

Po okresie kwitnienia od czerwca do sierpnia rozwijają się okrągłe owocowe torebki z niebiesko-czarnymi nasionami. To jedyna część maku lekarskiego, która jest nietoksyczna i używana do pieczenia. Wszystkie inne części rośliny zawierają toksyczne alkaloidy w niższych lub wyższych stężeniach. Mleczny sok w torebce nasiennej jest szczególnie toksyczny, zawiera dużą ilość alkaloidów opium.

Efekt i aplikacja

Mleczny sok gęstnieje w powietrzu i staje się surowym opium. Jest to między innymi materiał wyjściowy dla heroiny i morfiny. Dlatego uprawa maku lekarskiego, również jako rośliny ozdobnej, wymaga zgody. Składniki maku obejmują morfinę, kodeinę, narkotyki, papawerynę i tebainę. Działają na obwodowy (mimowolny) układ nerwowy, dlatego mak lekarski należy do grupy substancji aktywnych zwanych neurotropowymi lekami przeciwskurczowymi.

Leki spazmolityczne działają przeciwskurczowo na mięśnie narządów wewnętrznych. Składniki maku lekarskiego, zwłaszcza morfina, działają silnie przeciwbólowo i uspokajająco. Alkaloidy mają również działanie przeciwskurczowe, łagodzące kaszel i nasenne. Są szczególnie skuteczne w przypadku silnego, drażliwego kaszlu bez plwociny. Mak lekarski jest również używany przy dolegliwościach skurczowych przewodu pokarmowego i przy problemach z oddychaniem.

Zawarte w roślinie składniki aktywne rozluźniają mięśnie przewodu pokarmowego, a tym samym spowalniają ruchy jelit. To łagodzi skurcze żołądka i jelit. Składniki maku również wpływają na pracę układu oddechowego. Aktywność ośrodka oddechowego w mózgu zostaje osłabiona, a chęć kaszlu zostaje stłumiona. Substancja czynna kodeina zawarta jest w lekach na przeziębienie, w tym w syropie na kaszel i kroplach z kodeiną Forte.

Morfinę stosuje się w przypadku silnego bólu, na przykład z powodu raka lub przewlekłego bólu o różnych przyczynach. Ze względu na duże ryzyko uzależnienia preparaty te podlegają ustawie o środkach odurzających i są przepisywane wyłącznie po dokładnej ocenie lekarza.

W przeszłości opium pozyskiwano z maku lekarskiego, który był używany jako oleje, maści, tabletki lub plastry na depresję, niepokój i zaburzenia snu. W średniowieczu opium było składnikiem leku stosowanego przeciwko chorobom takim jak dżuma i zaraźliwa gorączka - teriak. Suszone nasiona maku połykano, popijając winem, aby leczyć choroby jelit, takie jak biegunka. Dziś nasiona są używane w ciastach i ciastkach. Mak pieczony prawie nie zawiera morfiny.

Leki zawierające aktywne składniki maku lekarskiego mogą mieć różne skutki uboczne, w tym reakcje alergiczne, takie jak podrażnienie skóry lub problemy z oddychaniem oraz nudności i wymioty. Preparatów tych nie wolno stosować w przypadku stwierdzonej nadwrażliwości na substancje czynne, schorzeń ośrodka oddechowego lub chorób z upośledzoną funkcją oddechową.

Kolejnymi przeciwwskazaniami są niedrożność jelit, zaburzenia świadomości, choroby nadnerczy, zapalenie trzustki oraz ostre choroby wątroby i dróg żółciowych.

W homeopatii mak lekarski stosuje się przy dolegliwościach, które pojawiają się w wyniku wstrząsu, podniecenia, operacji lub utraty przytomności. Na przykład w przypadku zaparć, paraliżu jelit, omdleń, bezsenności, tęsknoty za domem, uczucia strachu lub bólów głowy w przypadku niewłaściwego stosowania leków psychotropowych. Preparaty te są również przepisywane przez lekarza i sprawdzane jest ich działanie.

Znaczenie dla zdrowia, leczenia i zapobiegania

Uprawa maku lekarskiego jest zabroniona w niektórych krajach lub wymaga pozwolenia. Niemniej jednak składniki są wykorzystywane w medycynie, ponieważ rośliny lecznicze i ich składniki zawsze odgrywały ważną rolę we wszystkich kręgach kulturowych. Rośliny lecznicze były używane do leczenia urazów i chorób we wczesnej historii. Stosowanie roślin leczniczych zaobserwowano nawet u małp człekokształtnych.

Podczas badania nowych leków brane są pod uwagę aktywne składniki roślin leczniczych. Sztuczne składniki aktywne powstają na wzór substancji występujących naturalnie, takich jak kodeina. Niemniej jednak rośliny lecznicze nadal odgrywają ważną rolę w leczeniu chorób. Aktywne składniki maku lekarskiego w postaci kuleczek, nalewek lub maści znajdują zastosowanie zwłaszcza w homeopatii.

Ze względu na ryzyko uzależnienia i możliwe skutki uboczne, przyjmowanie preparatów w małych dawkach powinno odbywać się również pod nadzorem lekarza. Nadużywanie ekstraktów z maku, głównie opium i pochodnych od niego narkotyków, takich jak heroina, prowadzi do uzależnienia fizycznego i psychicznego. Nawet jeśli przyjmujesz syropy na kaszel zawierające kodeinę przez długi czas, możesz stać się zależny, a zdolność prowadzenia pojazdów zostanie znacznie zmniejszona po spożyciu. Stosowany rozsądnie i dobrze dozowany mak lekarski jest ważnym lekarstwem w medycynie. Przy prawidłowym stosowaniu można złagodzić silny ból i poprawić jakość życia chorych.