Ciemieniucha

Ciemieniucha to zbiorcze określenie dla dziecięcego łojotokowego zapalenia skóry, które powoduje łuszczenie się skóry głowy niemowląt. Mogą się rozwinąć grube skorupy i łuski, ale ciemieniuchy nie można opisać jako poważnej choroby i znika w ciągu kilku miesięcy.

Co to jest ciemieniucha

Ciemieniucha to żółtawa, tłusta, łuszcząca się wysypka, która pojawia się na skórze głowy w ciągu 3 miesięcy po porodzie.

Zapalna, niezakaźna wysypka jest zwykle swędząca i bezpieczna dla dziecka. W większości przypadków ciemieniucha znajduje się bezpośrednio na szczycie czaszki, często wokół ucha, brwi lub powiek. Około połowa wszystkich dzieci na świecie ma ciemieniuchę, większość z nich cierpi na łagodną odmianę tej choroby.

Ciemieniucha jest czasami mylona z innym stanem skóry zwanym wypryskiem dziecięcym. Główną różnicą jest jednak to, że wyprysk zwykle powoduje znacznie większe swędzenie. Z reguły ciemieniucha nie pojawia się już w późniejszym wieku, chociaż ostatnie badania wskazują, że około 15 procent dzieci dotkniętych chorobą jest podatnych na wyprysk 10 lat później.

przyczyny

Dokładna przyczyna Ciemieniucha nie można jednoznacznie zidentyfikować, w żadnym wypadku nie ma decydującego znaczenia higiena lub alergie.

Po pierwsze, uważa się, że hormony przenoszone z matki na dziecko przed urodzeniem powodują nadmierną produkcję sebum, które zatyka gruczoły łojowe i mieszki włosowe. Wydaje się, że brak spożycia biotyny jest z tym ściśle związany.

Ponieważ biotyna ma wpływ na biosyntezę kwasów tłuszczowych, nadmierna produkcja sebum w skórze noworodków może prowadzić do zwiększonego uwalniania substancji tłuszczowej, która wiąże stare komórki skóry głowy zamiast je odrzucać.

Inną przyczyną ciemieniuchy są drożdże (Malassezia), które rozmnażają się w sebum wraz z bakteriami. Tezę tę potwierdza fakt, że leczenie przeciwgrzybicze ketokonazolem jest często skuteczne.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Pierwszą oznaką obecności ciemieniuchy są zmiany skórne, zwłaszcza w miejscach owłosionych na głowie i twarzy. Wyglądem mocno przypomina spalone mleko i podobnie pachnie. Dzięki tym pierwszym oznakom ciemieniucha można wyraźnie odróżnić od nieszkodliwych zmian skórnych u niemowląt, takich jak „gnejs”.

Objawy ciemieniuchy pojawiają się natychmiast po ich pojawieniu się - skóra swędzi i widoczne są łuszczące się strupy w dotkniętych obszarach. Ciemieniucha pojawia się w wieku około 4 miesięcy - nie można trwale zapobiec drapaniu dotkniętych chorobą skóry u dzieci w tym wieku. Drapanie poszczególnych obszarów czasami prowadzi do zapalenia i ropienia obszarów skóry.

Takie rany zapalne są niewygodne i bolesne, a dotknięte nimi dzieci są często niewygodne i płaczą. Niektóre dzieci cierpią na bezsenność; trwałe swędzenie - zwykle bardziej nasilone wieczorem niż rano - nie pozwala im odpocząć. W dotkniętych obszarach skóry włosy zwykle wypadają. Aby włosy odrosły normalnie po opadnięciu ciemieniuchy, należy unikać nadmiernego bliznowacenia spowodowanego zadrapaniami. Ciemieniucha jest często zwiastunem neurodermitów.

Diagnoza i przebieg

Ciemieniucha pojawia się jako jasnobiałe lub żółtawe łuszczenie lub grube, tłuste strupy na skórze głowy. Podobne objawy mogą pojawić się również na uszach, powiekach, nosie oraz w fałdach skóry. Interwencja medyczna jest zalecana tylko wtedy, gdy ciemieniucha zaczerwieni się, rozprzestrzeni się na usta i uszy lub pojawi się pieluszkowa.

Ciężkie przypadki ciemieniuchy, zwłaszcza pękanie lub krwawienie skóry, mogą stanowić pożywne miejsce dla rozwoju bakterii. Czasami ciemieniucha może być również powiązana z zaburzeniami układu odpornościowego.

Dlatego w przypadku zaburzeń rozwojowych lub biegunki należy skonsultować się z lekarzem. W przypadku konsultacji lekarskiej rodzice powinni podać informacje o czasie trwania ciemieniuchy, stosowanych środkach pielęgnacyjnych i zastosowanych środkach zaradczych ułatwiających rozpoznanie.

Komplikacje

Ciemieniucha powoduje przede wszystkim różne dolegliwości, które pojawiają się na skórze głowy. Te dolegliwości są bardzo nieprzyjemne dla osób dotkniętych chorobą i mogą również prowadzić do poczucia wstydu lub kompleksów niższości. Reklamacje znacznie obniżają jakość życia. Na skórze głowy pojawia się zaczerwienienie i swędzenie.

Ponadto mogą również tworzyć się pęcherze, ale mogą one również wpływać na twarz. Szczególnie na twarzy objawy te prowadzą do obniżenia estetyki pacjenta. Małe dzieci również mogą cierpieć na tę chorobę i często muszą się drapać z powodu swędzenia. Samo swędzenie zwykle tylko się zaostrza, a ciągłe drapanie może również prowadzić do krwawienia na skórze.

W końcu krwawienie często prowadzi do infekcji lub stanów zapalnych. Ponadto może wystąpić biegunka lub zaburzenia rozwojowe. Leczenie tej choroby odbywa się głównie za pomocą szamponów lub innych produktów pielęgnacyjnych. Nie ma szczególnych komplikacji, a objawy można stosunkowo szybko i łatwo ustąpić. Objawy nie mają wpływu na oczekiwaną długość życia dziecka.

Kiedy należy iść do lekarza?

Ciemieniucha jest jednym z naturalnych zjawisk występujących po urodzeniu człowieka. Kompleksowe badania lekarskie noworodka przeprowadzane są zwykle bezpośrednio po porodzie. Anomalie i awarie są zauważane i dokumentowane. W pierwszych tygodniach i miesiącach kolejne rutynowe badania wykonywane są przez pediatrę. Jeśli pojawią się nieprawidłowości lub pojawią się szczególne cechy, można to omówić podczas wstępnych badań. Ciemieniucha to strupa na skórze. Jeśli inkrustacje nie rozwiną się samodzielnie w ciągu pierwszych sześciu miesięcy życia, należy zasięgnąć porady lekarza. Nieprzyjemne swędzenie to jeden z objawów towarzyszących ciemieniuchowi.

Szczególnie niemowlęta są bezradnie narażone na zaistniałą sytuację. Jeśli jest to bardzo silne lub powoduje nasilenie objawów, należy skonsultować się z lekarzem. Jeśli na ciele są otwarte rany, konieczne jest sterylne opatrzenie ran w dotkniętych obszarach. Jeśli rodzice nie są w stanie w wystarczającym stopniu zapewnić sterylności podaży, zaleca się wizytę u lekarza, aby uniknąć skutków ubocznych. W ciężkich przypadkach istnieje alternatywne ryzyko posocznicy. Zatrucie krwi może prowadzić do przedwczesnej śmierci i dlatego należy je jak najszybciej leczyć. W przypadku pojawienia się krost, topoli, obrzęków lub zaczerwienienia skóry, potrzebny jest lekarz.

Leczenie i terapia

Ciemieniucha Zwykle nie wymaga leczenia i znika w ciągu kilku tygodni lub miesięcy. W wielu łagodnych przypadkach ciemieniuchy opłaca się używać oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia.

Olejek wciera się w skórę głowy i powinien działać przez 15-20 minut. Następnie głowę myje się łagodnym szamponem dla dzieci, a łuski wyczesuje bardzo cienkim grzebieniem. Skórę głowy można również delikatnie masować myjką lub miękką szczoteczką, aby rozluźnić płatki.

Jeśli częste mycie szamponem nie powoduje zmiany, wskazane może być użycie mocniejszego szamponu z dodatkiem smoły lub mydła przeciwgrzybiczego z ketokonazolem (2%). Szampony przeciwłupieżowe zawierające kwas salicylowy nie są zalecane do stosowania u niemowląt, ponieważ substancje toksyczne mogą być wchłaniane przez skórę.

W ciężkich przypadkach krem ​​z hydrokortyzonem można odłożyć, aby zmniejszyć zaczerwienienie i stan zapalny. Jako środek domowy, skuteczny okazał się masaż skóry głowy niewielkimi ilościami olejku z ogórecznika lekarskiego, żelu z aloesu i olejku z drzewa herbacianego dwa razy dziennie.

Perspektywy i prognozy

Ciemieniucha jest przeważnie objawem przewlekłego atopowego wyprysku skóry i dlatego nie może być traktowany jako przyczyna. Chociaż swędzenie i intensywność cierpienia mogą w międzyczasie zmniejszyć się, bardziej gwałtownych ataków można spodziewać się do około drugiego roku życia. W rzadkich przypadkach ciemieniucha może po prostu się zagoić po kilku miesiącach. Jeśli nie ma przejścia do wyprysku atopowego, można przewidzieć, że choroba nie zostanie reaktywowana i nie będzie później żadnych dolegliwości skórnych.

Jeśli stan przekształci się w przewlekłą egzemę atopową, rokowanie jest niekorzystne: stany te trwają przez całe życie, a możliwe terapie i sukcesy należy zawsze oceniać indywidualnie dla każdego przypadku. Dokładna przyczyna tych przewlekłych chorób skóry jest nieznana i mogą być trudne do opanowania. Na dalsze rokowanie decydują różne czynniki, w tym przede wszystkim psychosomatyczne oraz zdolność chorego do radzenia sobie z chorobą i siebie.

W wielu przypadkach można osiągnąć bardzo dobry sukces terapeutyczny i niekoniecznie należy spodziewać się poważnych obniżek jakości życia.

zapobieganie

Najłatwiejszym i najskuteczniejszym sposobem uniknięcia tego wydaje się codzienne mycie włosów Ciemieniucha być. Jednocześnie zaleca się zadbanie o zbilansowaną równowagę witaminową, aw szczególności odpowiednie spożycie witaminy B w okresie ciąży.

Opieka postpenitencjarna

Ciemieniucha początkowo powoduje dyskomfort w skórze głowy. Dziecko odczuwa ciągłe swędzenie i zaczerwienienie, co może znacznie obniżyć jakość życia. Opieka pooperacyjna zajmuje się głównie łagodzeniem objawów. Ponieważ ciemieniucha jest wielokrotnie drapana, mogą pozostać blizny i zaburzenia pigmentacji.

Wcieranie przyjaznego dla skóry oleju może pomóc delikatnie zetrzeć luźne warstwy naskórka. Może to również zapobiegać podrażnieniom skóry i reakcjom alergicznym. Jeśli ciemieniucha zostanie nieprawidłowo zdjęta, może wystąpić krwawienie i stan zapalny. Ciemieniucha zwykle znika samoistnie, dlatego pielęgnacja obejmuje ciągłe monitorowanie rozwoju, które można powstrzymać za pomocą produktów pielęgnacyjnych.

Możesz to zrobić sam

Jeśli dziecko cierpi na ciemieniuchę, pomogą różne sposoby samopomocy oraz kilka zasobów domowych i naturalnych.

Przy łagodnych dolegliwościach przeciw ciemieniuchowi pomagają preparaty ziołowe i preparaty homeopatyczne. Na przykład zioła Figwort, Bärlapp i rumianek, a także kuleczki z aktywnymi składnikami Calcium carbonicum, Graphite lub Viola tricolor są skuteczne. Sprawdziła się również herbata bratek, która jest stosowana przy łupieżu i szybko pomaga w walce ze swędzeniem i stanami zapalnymi. Roztwór soli fizjologicznej, który możesz łatwo przygotować samodzielnie, pomaga w walce z płaczami. Suche skórki można rozluźnić, pocierając głowę olejem wieczorem przed pójściem spać. Skuteczna jest klasyczna oliwa z oliwek oraz olej z korzenia łopianu i nagietka.

Rodzice powinni uważać, aby nie pozwolić dziecku samodzielnie zdrapać łuski. Może to podrażniać skórę, aw najgorszym przypadku prowadzić do zapalenia. Lepszy jest delikatny szampon dla dzieci lub aplikacja wykonana z roślin leczniczych. Jeśli pomimo wszystkich podjętych środków objawy nie ustąpią, najlepiej ponownie porozmawiać z pediatrą. W przypadku oznak atopowego zapalenia skóry należy podjąć dalsze środki ostrożności w porozumieniu z lekarzem.