Plik Przytarczyca pełni istotną funkcję w organizmie człowieka poprzez udział w regulacji równowagi wapniowo-fosforanowej. Dlatego tym ważniejsze jest wczesne rozpoznawanie i leczenie objawów wskazujących na chorobę.
Co to jest przytarczyca?
Plik Gruczoły przytarczyczne, który pod względem technicznym jest również nazywany Gruczoł przytarczyczny mają ogromne znaczenie dla niektórych funkcji organizmu i znajdują się bezpośrednio za tarczycą.
Ponieważ uwalniają hormony bezpośrednio do krwi, często nazywa się je gruczołami dokrewnymi. Gruczoły przytarczyczne są przede wszystkim odpowiedzialne za tworzenie parathormonu, który reguluje gospodarkę wapniowo-fosforanową organizmu. W rezultacie przytarczyce przejmują ważne zadania organizmu ludzkiego, które mogą być ograniczone w chorobach takich jak nadczynność gruczołów.
W celu sprawdzenia prawidłowego funkcjonowania przytarczyc, podczas badań lekarskich mierzy się stężenie wapnia, fosforanów i parathormonów we krwi. Do badania stanu i czynności gruczołów przytarczycznych można również wykorzystać ultrasonografię, tomografię komputerową, tomografię rezonansu magnetycznego lub scyntygrafię przytarczyc.
Anatomia i budowa
Plik Przytarczyca składa się z czterech pojedynczych małych gruczołów, zwanych również ciałami nabłonkowymi, zlokalizowanych bezpośrednio za tarczycą w okolicy szyi.
Zwykle są dwa gruczoły po prawej i dwa po lewej, przy czym w zależności od lokalizacji rozróżnia się również przytarczyce górne i dolne. Ogólnie ludzie mają cztery przytarczyce, ale ich rozmiar i kształt mogą się różnić w zależności od ciała.
Przyjmuje się jednak, że przytarczyce zwykle ważą od 30 do 70 mg i mają rozmiar około 5 x 3 x 1 mm. Ponadto udowodniono, że około 10% ludzi ma więcej niż cztery przytarczyce, podczas gdy inni mają tylko trzy lub mniej w rzadkich przypadkach.
Funkcje i zadania
Mają ogromne znaczenie Przytarczyca głównie ze względu na szczególne zadania w organizmie człowieka. Jedną z jego najważniejszych funkcji jest produkcja tzw. Parathormonu, który reguluje gospodarkę wapniowo-fosforanową organizmu.
Przede wszystkim parathormon wpływa na tworzenie się w nerkach witaminy D3, która zwiększa wchłanianie wapnia z jelita. Prowadzi to do zmniejszonego wydalania wapnia i zwiększonego fosforanu w organizmie. Kiedy poziom wapnia spada, poziom parathormonu wzrasta, a gdy poziom wapnia rośnie, uwalnianie hormonu zmniejsza się w ciągu kilku minut.
Z kolei na kościach parathormon rozkłada substancję strukturalną, a tym samym równoczesne uwalnianie fosforanu i wapnia. Oprócz budowy kości, regulacja tych dwóch substancji odgrywa również ważną rolę w przewodzeniu impulsów nerwowych, skurczach mięśni, krzepnięciu krwi i metabolizmie komórek.
Tym ważniejsze jest, aby poziom wapnia był utrzymywany w standardowym zakresie od 2,2 do 2,6 mol / l, ponieważ nawet niewielkie rozbieżności mogą prowadzić do chorób.
Choroby i dolegliwości
Ze względu na te funkcje szczególnie ważne jest leczenie chorób układu pokarmowego Przytarczyca rozpoznawać i leczyć na czas. Przede wszystkim pierwotna nadczynność jest często występującą chorobą, zwaną również pierwotną nadczynnością przytarczyc lub w skrócie pHPT, i opisuje nadmierną produkcję hormonów przytarczyc.
Ten nadmiar prowadzi do wzrostu poziomu wapnia, który może objawiać się bólem kości lub złamaniami kości. Silne swędzenie, spowodowane odkładaniem się kryształów fosforanu wapnia w skórze, jest objawem pHPT. Zapalenie spojówek lub stwardnienie tętnic może być również wynikiem pierwotnej nadczynności przytarczyc, która w większości przypadków jest spowodowana łagodnym powiększeniem przytarczyc, tzw. Gruczolakiem przytarczyc.
Oprócz pierwotnej nadczynności przytarczyc występuje również wtórna nadczynność przytarczyc, której przyczyną jest zaburzony metabolizm witaminy D. Ze względu na obniżony poziom witaminy D w nerkach w organizmie można znaleźć niski poziom wapnia i podwyższony poziom fosforanów.
W rezultacie gruczoły przytarczyczne stale wytwarzają hormony przytarczyc, które zwiększają poziom PTH. Choroba objawia się wówczas głównie kamieniami nerkowymi, bólami kości lub wrzodami żołądka i dotyka głównie pacjentów dializowanych. W ciężkich przypadkach nadczynności przytarczyc dochodzi również do depresji lub zaburzeń koncentracji, świadomości, motywacji i arytmii serca.
.jpg)
