Wyjaśniamy, czym jest wyrocznia, w jakich kulturach istniała i jaką pełniła funkcję. Również pochodzenie terminu.
Czym jest wyrocznia?
Wyrocznia to odpowiedź udzielona przez a bóg lub trochę bóstwo do konsultacji dokonanej przez jego wiernych. Ta odpowiedź nie jest udzielana w sposób bezpośredni i prosty, ale poprzez interpretację kapłanów, wróżbitów lub szamani jakiegoś rodzaju wróżby lub sygnału obecnego w przyrodzie (błyskawica, zaćmienia itp.) lub pewnego rodzaju artefaktu (dzwonki, kosteczki słuchowe itp.). Co za tym idzie, miejsce, w którym dokonuje się tego typu zapytań, nazywane jest również wyrocznią.
Słowo wyrocznia pochodzi z łaciny orakulum, pochodzące z będę się modlić („mówić”) i sufiks instrumentalny –kruponw tym sensie, że było to narzędzie do rozmowy z bogami, a w każdym razie krótka ustna odpowiedź z ich strony, a co za tym idzie, miejsce, w którym odbywają się tego rodzaju konsultacje, nazywa się również wyrocznią.
Jednak koncepcja wyroczni nie była wyłączna dla Rzymian, ale była powszechna w myśli religijnej Antyk. Królowie i przywódcy konsultowali swoje strategie wojenne, decyzje ekonomiczne, a nawet kwestie zdrowia publicznego (takie jak plagi) z odpowiednimi wyroczniami, aby otrzymać wskazówki od bóstwa i wiedzieć, co robić.
Na przykład starożytni Grecy odwiedzili wyrocznię w Delfach, u podnóża góry Parnas, gdzie wróżka boga Apollina objawiła boski mandat poprzez wizje, które miała w stanie transu. A to była tylko jedna z wielu wyroczni starożytnych… kultura grecka.
Podobne przykłady można znaleźć w prawie każdym Starożytne kultury: Egipcjanie, Chińczycy, Hindusi, mezoamerykańskiitp. Wiele proroctw i zapowiedzi miało pochodzenie wyroczni, to znaczy były wypowiadane przez wyrocznię.
Wyrocznie funkcjonowały podobnie do wróżbiarstwa i wykorzystywały bardzo różne mechanizmy i metody do żądania i interpretacji słowa Bożego. Ogólnie odpowiedzi wszystkich wyroczni były enigmatyczne, to znaczy były należne w formie zagadka lub w formie dwuznacznego zdania, o wielu znaczeniach, które wnioskodawca musiał zrozumieć samodzielnie lub z pomocą przewodnika lub księdza.
W ten sam sposób konsultacja wyroczni była kosztowna dla wnioskodawcy, a to często prowadziło do sytuacji korupcji i przekupstwa, co prowadziło do dyskredytacji wyroczni i zastępowania jej inną.
Istniała też długa tradycja książek wyrocznich, to znaczy książek mistycznych lub poetyckich, których treść można było konsultować na chybił trafił lub poprzez jakiś system, aby uzyskać odpowiedzi na dylematy życia codziennego. The I Ching („Księga mutacji”), napisana w Chinach około 1200 roku p.n.e. C., jest jednym z najbardziej znanych przykładów tego typu tekstu, do którego można się było zapoznać z kilkoma chińskimi monetami.
Jednak inne księgi religijne, takie jak Biblia, są używane w tym samym znaczeniu wyroczni przez ich wiernych, czytając losowy werset lub konkretny werset w zależności od sytuacji, z jaką mają do czynienia.