Wyjaśniamy, co to znaczy być pedantycznym, cechy ludzi pedantycznych i pochodzenie tego terminu. Również jego obecne znaczenie.
Co to znaczy być pedantycznym?
Kiedy oskarżamy kogoś o pedantyzm, mówimy, że jest zarozumiały, że ma skłonność do przechwalania się swoją wiedzą, czy to próżną, czy prawdziwą, z powodu lub bez powodu, by o tym mówić. ten osoby pedanci mają tendencję do udawania wyższości, natarczywie i skrupulatnie poprawiają innych lub po prostu chwalą się tym, co wiedzą lub zrobili, często po to, by pieścić ego posiadają i czują się lepiej.
Termin pedantyczny pochodzi z łaciny ty pytasz„Stopa” i odnosiło się do pieszych, czyli tych, którzy chodzą pieszo. Jednak jego obecne znaczenie pochodzi z XVI-wiecznego języka włoskiego i odnosi się do pewnych prywatnych nauczycieli z tamtych czasów, którzy byli zatrudniani przez zamożne rodziny do nauczania i wychowywania dzieci, co wykonywali, chodząc za nimi wszędzie na piechotę.
Tym samym słowo „pedantyczny” kojarzyło się z ideą drobnego, wędrownego nauczyciela, który nieustannie poprawia lub recytuje wyuczone rzeczy. Według niektórych specjalistów w dziedzinie etymologii takie użycie byłoby burleskową deformacją „pedagoga” (pedagog).
Dziś pedantyzm stanowi przymiotnik z wyraźnymi negatywnymi skojarzeniami, o znaczeniu bardzo zbliżonym do zadowolonego, pretensjonalnego, zarozumiałego, zarozumiałego, pompatycznego, zarozumiałego, zadowolonego lub wszystkowiedzącego, to znaczy całkowicie sprzecznego z tym pokorny, skromne lub proste.