Wyjaśniamy, czym jest ego, jakie są jego znaczenia w różnych kulturach i jak działa egocentryk.
Czym jest ego?
Zwykle, kiedy odnosimy się do ego, odnosimy się do zdolności a Przedmiot rozpoznać siebie jako jednostkę i mieć świadomość własnej tożsamości. To w język potoczny, interpretowany jest jako nadmiar poczucie własnej wartości lub skłonność do zbytniego skupienia się na sobie osobowość, co zwykle jest cechą narcyzmu lub pogardy wobec innych. W tym sensie jest używany w słowach takich jak egomaniak, egocentryczny lub samolubny.
Ego jest jednak w rzeczywistości zwykłą koncepcją psychologiczną, która służy psychice odniesienia do rozróżniania zjawisk związanych z nim samym i zjawiskiem świata zewnętrznego, czyli koniecznym punktem mentalnej i emocjonalnej tożsamości.
Według szkoły psychoanalizy, zainaugurowanej przez Zygmunta Freuda, ego (lubja) jest częścią trójcy bytów psychicznych, które tworzą umysł, wraz z superego (lubsuperego) i identyfikator (oto, nieświadomość).
W przeciwieństwie do superego, składającego się z nakazów prawo i z morałego jednostki byłoby, według Freuda, składać się z pragnień i impulsów, które dążą do ich natychmiastowego zaspokojenia i które rodzą się w głębi i ciemności id, nieświadomości. W ten sposób zdrowe współistnienie tych trzech części psychiki pozwoli podmiotowi realizować swoje głębokie pragnienia zgodnie z przyjętymi parametrami społecznymi.
W innych obszarach ego jest postrzegane jako przeszkoda do pokonania w odniesieniu do relacji z innymi. Osoba zbyt zależna od zaspokojenia swoich popędów miałaby trudności z pogodzeniem się z pragnieniami innych i potrzebami innych, stając się w ten sposób osobą skupioną na sobie i niezdolną do hojności.
To zastosowanie jest szczególnie powszechne w przypadku publicznych zawodów figuratywnych, takich jak artyści, pisarze, politycy, celebryci lub postacie o ogromnej sile ekonomicznej, znaczeniu społecznym lub uznaniu.
Z drugiej strony brak ego, choć przez niektórych może być prześladowany religie Orientalny, taki jak buddyzm, jest często interpretowany na Zachodzie jako niedobór postać który uniemożliwia podmiotowi podjęcie niezbędnej walki, aby spełnić jego cele lub spełnij swoje osobiste życzenia.