Wyjaśniamy, czym jest pokora i skąd bierze się ta ludzka cecha. Jakże jest cnota pokory.
Czym jest pokora?
Pokora to cecha, która oznacza oderwanie się od materiału i pomaganie innym. Z tego powodu jest to jedna z najcenniejszych cech, jakie może mieć dana osoba. osoba, i jedencnota bardzo ważne, gdy mieszkasz w społeczeństwo.
Skromna osoba potrafi okazywać skromność i odkłada na bok ja troszczyć się o innych. Pokorna osoba nie jest samolubny ani egocentryczna, nie skupia się na własnej osobie i swoich osiągnięciach ani nie stara się wyróżniać na tle innych. W ten sposób jego działanie jest cel i nie daje się ponieść subiektywnemu.
Trudno dziś o pokorę, kiedy żyjemy w społeczeństwie, które wykracza poza egoizm, gdzie ludzie żyją zatroskani o materiał, sukces, pieniądze i Móc.
Wiele religie uważaj pokorę za jedną z najważniejszych cnót, którymi powinni się kierować istota ludzka. W chrześcijaństwie Jezus jest wzorem pokory i faktycznie uważany jest za króla pokornych, dlatego ci, którzy wyznają jego doktrynę, muszą być wierni tej koncepcji. Zarówno oddanie się drugiemu, jak i miłość bliźniego są filarami katolicyzmu.
Skąd pochodzi słowo pokora?
Słowo pokora pochodzi od łacińskiego słowapokorny, który z kolei ma korzeń humus co oznacza ziemię po łacinie. W związku z tym słowo pokora odnosi się do naszej zdolności do zaakceptowania naszych ograniczeń i podłości. Wiąże się to również z poddaniem się i wykonaniem.
Pokorny pochodzi od słowa upokorzyć, co oznacza pokorny i jednocześnie czasownik będę pokorny, co wiąże się z padaniem na ziemię z panowaniem innej osoby nad daną osobą. W tym sensie jest związane z ziemią, ponieważ w przeszłości uważano, że emocje, depresje a pragnienia były generowane przez nieprawidłowości w masach Woda.
Cnota pokory
Kto jest pokorny, zna swoje ograniczenia i słabości. Potrafi bagatelizować osobiste osiągnięcia i rozpoznawać swoje braki i błędy.
Słynny hiszpański pisarz Złotego Wieku powiedział, że pokora jest podstawą i fundamentem cnót, ponieważ bez niej nie ma nikogo, kto by nią był. Rozumie przez to, że pokora jest podstawą wszystkich cnót, a kto jest pokorny, jest cnotliwy i zdolny do zrodzenia innych cnót.
Pokora jest przeciwieństwem dumy, ponieważ ci, którzy są pokorni, nie są pretensjonalni, zainteresowani ani samolubni, jak gdyby praktykowali pychę. Pyszny człowiek robi rzeczy dla wygody, pokorny robi je z miłości do drugiego.
Pokorna istota potrafi odnosić się do innych w bardziej pokojowy i szlachetny sposób. Jest mało prawdopodobne, aby stać się Lider a twoje zadanie może być trudne w środowisku społecznym, takim jak bycie biznes. Ale twoje krawaty będą bardziej stabilne i trwałe.
Osoba, która jest raczej dominująca i ma charakter egoistyczny lub egocentryczny, nie osiągnie tak bliskiej więzi z drugą osobą, jak ktoś, kto dba o dobro innych ponad swoje. Pokorny człowiek jest w stanie odłożyć na bok własne dobro, aby szukać dobra innych, a to rodzi w innych ludziach poczucie przywiązania i wdzięczności.