Troczek zginaczy

Na Troczek zginaczy jest to opaska złożona ze stosunkowo mocnej tkanki łącznej.

Znajduje się blisko nadgarstka, co jest terminem medycznym Nadgarstek jest nazywany. Troczek zginaczy rozciąga się na ścięgnach zginaczy w okolicy dłoni i prowadzi do wewnętrznej powierzchni dłoni. Na ludzkiej stopie znajduje się odpowiednik troczka zginającego, który nazywa się Retinaculum musculorum flexorum pedis.

Co to jest troczek zginaczy?

Troczek zginający jest synonimem terminów stosowanych przez niektórych lekarzy Pas nadgarstka lub Ligamentum carpi transversum wyznaczony.

W świecie anglojęzycznym nazwa „więzadło poprzeczne nadgarstka” jest powszechna dla troczka zginającego. Zasadniczo troczek zginacza jest stosunkowo ciasnym więzadłem, które rozciąga się wokół dłoni. Przebiega przez kość korzeniową dłoni. Nazwa pochodzi od łacińskich terminów „retinaculum” dla „zespołu” i „zginacz” dla „zginacza”.

Z anatomicznego punktu widzenia troczek zginacza nie jest więzadłem tworzącym niezależną całość. Zamiast tego troczek zginacza jest więzadłem, które wspiera i wzmacnia powięź dłoni. Poza medycyną termin „troczek zginający” jest również używany w weterynarii. Należy zwrócić uwagę, że termin ten jest tam również używany do trzymania więzadeł w okolicy zgięcia. Te paski mogą nie znajdować się na nadgarstku.

Troczek zginaczy znajduje się powyżej tzw. Kanału nadgarstka. Głównym zadaniem troczka zginaczy jest przede wszystkim utrzymywanie ścięgien mięśni zginaczy blisko stawu, nawet gdy ręka jest zgięta lub zgięta. W tym celu troczek zginaczy składa się między innymi z pewnej liczby przedziałów, które obsługują ścięgna mięśni. W środku znajduje się tak zwany nerw pośrodkowy.

Na grzbiecie dłoni troczka prostująca stanowi odpowiednik troczka zginającego. Troczek entensorum jest ściśle powiązany z mięśniami prostowników i odpowiada między innymi za ich kontrolę.

Anatomia i budowa

Zasadniczo troczek zginacza jest przede wszystkim więzadłem wzmacniającym, które podtrzymuje powięź przedramienia i dłoni. Troczek zginacza biegnie od tzw. Eminentia carpi radialis do eminentia carpi ulnaris.

Obejmuje również bruzdę nadgarstkową. W ten sposób w troczku zginaczy powstaje typowy kanał nadgarstka. Z troczka zginacza wyłaniają się różne przegrody. Te razem tworzą wachlarz ścięgien, który znajduje się na wewnętrznej powierzchni dłoni. Powierzchowna głowa, która należy do mięśnia zginacza kciuka krótkiego, wyrasta z troczka zginacza.

Funkcja i zadania

Troczek zginacza odpowiada za różne zadania i funkcje ręki i przedramienia. Przede wszystkim jest to mocno rozciągnięte więzadło, które podtrzymuje określone obszary w pobliżu stawu dłoni. Troczek zginacza składa się w przeważającej części ze stosunkowo stabilnej i mocnej tkanki łącznej.

Podstawową funkcją troczka zginaczy jest utrzymywanie ścięgien zginaczy w miejscu w pobliżu stawu ręki. Jest to szczególnie prawdziwe, gdy ręka lub staw dłoni jest zgięty. Ponieważ bardzo ważne jest, aby ścięgna odpowiedzialne za zginanie nadal biegły blisko stawu ręki i nie odsuwały się zbytnio od swojej zwykłej pozycji.

Zasadniczo troczek zginacza znajduje się w pobliżu kanału nadgarstka. Aby optymalnie spełniać swoją funkcję troczek zginaczowy składa się z pewnego rodzaju wachlarza, który wspiera ścięgna mięśni. W środkowej części biegnie specjalny nerw, który w medycynie nazywany jest nerwem pośrodkowym.

Ponadto troczek zginacza stanowi odpowiednik troczka prostownika, który znajduje się na grzbiecie dłoni. Odgrywa to istotną rolę, zwłaszcza dla funkcji mięśni prostowników w tym obszarze.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Choroby

Istnieje wiele dolegliwości, urazów i chorób dotyczących troczka zginaczy. Zwykle prowadzą one do ograniczenia funkcji zginacza troczka, tak że osoby dotknięte chorobą mają zwykle ograniczoną zdolność poruszania rękami, nadgarstkiem lub przedramieniem.

W wielu przypadkach w związku z troczkiem zginaczy rozwija się tzw. Zespół cieśni nadgarstka. Ten stan jest również znany jako zespół środkowej kompresji lub zespół Tinela przez niektórych lekarzy. Powszechnym skrótem dla zespołu cieśni nadgarstka jest KTS. Zasadniczo choroba ta jest tak zwanym zespołem kompresji nerwu, który dotyka przede wszystkim nerw pośrodkowy w nadgarstku.

Jeśli dana osoba cierpi na szczególnie wyraźny zespół cieśni nadgarstka, operacja jest zwykle konieczna. W ramach tej interwencji chirurgicznej lekarze prowadzący zwykle przecinają troczek zginacza. Środek ten służy przede wszystkim jako środek zapobiegawczy w celu uniknięcia uszkodzenia lub uszkodzenia nerwu pośrodkowego. Zapobiega również zgnieceniu nerwu pośrodkowego w odcinku ścięgna.