Długość kroku

Plik Długość kroku to ilość używana w analizie chodu i sporcie. Służy do jakościowego i ilościowego pomiaru oraz oceny chodzenia i biegania.

Jaka jest długość kroku?

Długość kroku określa dystans, jaki powstaje między dwiema stopami podczas chodzenia i biegania. Jest to miara stopnia wzmocnienia ścieżki osiąganego na krok. Istnieją różne metody pomiaru ich określania.

W analizie chodu zasadniczo obserwuje się długości kroku obu nóg w porównaniu z bokami. Odległość między palcem tylnej stopy a piętą przedniej stopy jest używana jako odniesienie. Istnieją uśrednione wartości norm, które służą jedynie orientacji, ponieważ indywidualne różnice zależą od różnych czynników i mogą być znaczne.

Programy komputerowe oparte na wideo mogą dziś znacznie ułatwić analizę, ale nie są one dostępne dla wszystkich. Dla sportowców, którzy chcą określić dystans tylko w określonym czasie, istnieje prostsza metoda określania długości kroku. Najpierw musisz policzyć kroki zrobione na określonej odległości. Wtedy wystarczy podzielić odległość przez liczbę kroków i ustalić długość kroku. Zwykle podaje się to w centymetrach.

Funkcja i zadanie

W analizie chodu długość kroku jest parametrem obserwacji, który służy do rozpoznawania i oceny odchyleń chodu. Ponieważ różnice w stosunku do przybliżonej normy dostarczają jedynie nieprecyzyjnych informacji, porównanie boczne jest decydującym kryterium rozpoznawania zmian we wzorcu chodu. Na drugim etapie wiedzę tę należy prześledzić do jej manifestacji lub przyczyny funkcjonalnej, aby móc zaplanować i zainicjować odpowiednią terapię.

Samo przestrzeganie długości kroku nie jest do tego wystarczające; należy również wziąć pod uwagę inne parametry. Ważne jest, aby ustalić powiązanie z czasem faz chodu i, mając odpowiednią wiedzę podstawową, dowiedzieć się, dlaczego następuje zmiana chodu i które struktury są za nią odpowiedzialne. Zmiany długości kroku są zawsze widoczne w fazie zamachu nogi, chociaż często są spowodowane fazą stojącej nogi.

Analiza sportowego chodu, która jest zwykle przeprowadzana przez naukowców sportowych i trenerów przy użyciu sprzętu, służy do optymalizacji techniki biegu i wydajności. Długość kroku nie zależy całkowicie od długości ciała, ale raczej od indywidualnej dźwigni. Osoby, których nogi są stosunkowo długie w porównaniu z tułowiem, robią duże kroki i odwrotnie.

Dostosowanie długości kroku do tych osobistych okoliczności może być skutecznym sposobem na poprawę efektywności biegu sportowca. Jeśli tempo pozostaje takie samo, częstotliwość kroku również zmienia się wraz z długością kroku.

Sportowcy rekreacyjni, którzy określili długość kroku, mogą następnie użyć odwrotnej metody obliczania, aby określić dystans biegu. Aby to zrobić, kroki należy policzyć podczas aktywności sportowej i pomnożyć przez długość kroku. Obecnie praca ta jest wykonywana przez urządzenia cyfrowe, takie jak liczniki kroków i trackery aktywności, które automatycznie określają przebiegnięty dystans po wprowadzeniu obliczonych danych. Jednak ten typ obliczeń działa tylko wtedy, gdy biegasz mniej więcej z taką samą prędkością, jak podczas testu. Większa prędkość zawsze wiąże się ze wzrostem długości kroku, a wolniejsza ze spadkiem.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Choroby i dolegliwości

Ból lub przeciążenie spowodowane chorobami i urazami nóg mogą skutkować skróceniem długości kroku, czemu często towarzyszy skrócenie czasu. Jeśli zjawisko to występuje jednostronnie, rytm chodu ulega zmianie. Urazy mięśni powodują ból, który nasila się podczas używania lub rozciągania mięśni. Jeśli mięśnie stabilizujące nogę w fazie stojącej są zaatakowane, to zostaje zerwane z powodu bólu. Drugą nogę wysuwa się szybko i krótko do przodu, długość kroku jest mniej więcej krótsza w zależności od intensywności dolegliwości. Zjawisko to występuje również przy urazach więzadeł stawu kolanowego i skokowego, zwłaszcza jeśli są one rozciągane podczas ruchu.

W chorobie zwyrodnieniowej stawów często można zaobserwować skrócenie długości kroku. Jednak w tych chorobach zmiana następuje przed osiągnięciem świadomego progu bólu. Receptory odpowiedzialne za zgłaszanie uszkodzeń (nocyceptory) wysyłają zwiększone impulsy do rdzenia kręgowego, gdy tkanka jest zagrożona uszkodzeniem z powodu nadmiernego stresu i inicjują przerwanie ruchu, zanim wystąpi uszkodzenie lub ból. Dzieje się tak w przypadku choroby zwyrodnieniowej stawów stawu biodrowego i kolanowego, gdy części kości, które nie są już pokryte chrząstką stawową, są nadmiernie obciążane ciśnieniem w fazie stojącej nogi. Te zmiany chodu rozwijają się powoli, w przeciwieństwie do tych spowodowanych ostrym urazem i bólem.

Faza zamachu nogi jest skracana, gdy mięśnie wykonujące ruchy są uszkodzone lub osłabione, na przykład z powodu paraliżu podnośników stóp lub zginaczy bioder.

Typowym zaburzeniem neurologicznym skutkującym skróceniem długości kroku po obu stronach jest choroba Parkinsona. Ośrodki w ośrodkowym układzie nerwowym, które odgrywają ważną rolę w kierowaniu i kontroli ruchu, nie działają już optymalnie w przypadku tego zaburzenia. Wyraża się to we wzorcu chodu z małymi, potykającymi się krokami.

Wszystkie choroby ośrodkowego układu nerwowego powodujące zaburzenia ataktyczne mogą znacząco wpływać na wzorzec chodu. Takie zaburzenia (ataksja) przejawiają się w tym, że zaburzona jest koordynacja ruchu lub kontrola stabilności lub jedno i drugie. Jeśli dotyczy to nóg, wynikiem jest chwiejny wzór chodu z krótkimi, szerokimi krokami.