Droga wzrokowa

Pod Droga wzrokowa rozumie się specjalne włókna somatowrażliwe, które biegną od siatkówki oka do kory wzrokowej mózgu. Złożona struktura ścieżki wzrokowej umożliwia człowiekowi widzenie.

Jaka jest ścieżka wizualna?

Ścieżka wzrokowa jest częścią mózgu. Zatem wszystkie komponenty mają swoje źródło w tym obszarze ciała. Obejmuje to również nerw wzrokowy (nervus opticus), który również jest częścią ścieżki wzrokowej. Neuronalne połączenie systemu optycznego odbywa się drogą wizualną.

W ten sposób z siatkówki oka w kierunku mózgu kierowane są specjalnie wrażliwe na somatyczność włókna. Pierwszy element ścieżki wzrokowej tworzą komórki fotoreceptorowe siatkówki, które odbierają przychodzące bodźce świetlne. Ciała komórkowe komórek fotoreceptorów znajdują się w zewnętrznym ziarnie oka. Są uważane za pierwszy neuron (komórkę nerwową). Stamtąd impulsy nerwowe przechodzą przez drugi neuron w wewnętrznej warstwie oka w kierunku wielobiegunowych komórek nerwowych siatkówki w warstwie zwojowej.

Trzeci poziom połączeń nerwowych jest tworzony przez te komórki zwojowe. Z długimi wyrostkami tworzą nerw wzrokowy. Pierwsza zmiana przychodzących impulsów nerwowych ma miejsce w siatkówce.

Anatomia i budowa

Droga wzrokowa człowieka ma złożoną strukturę. Rozciąga się od tylnych biegunów oczu do kory mózgowej. Komórki zwojowe siatkówki, które łączą się, tworząc nerw wzrokowy, wychodzą z orbity (oczodołu). Nerw wzrokowy składa się wówczas z dwóch różnych części wiązki włókien.

W prawym oku zewnętrzna (boczna) część siatkówki znajduje się po prawej stronie, a część nosowa po lewej stronie. W lewym oku jest dokładnie odwrotnie. Wiązki włókien komórek nerwowych siatkówki odpowiedniego oka łączą się ze sobą i krzyżują. Nieco później ich związek występuje w innej kombinacji. Punkt rozgałęzienia nazywany jest skrzyżowaniem optycznym. Tutaj krzyżują się włókna odcinków siatkówki nosa.

Po przecięciu się włókna odpowiednich boków siatkówki biegną w obrębie przewodu wzrokowego. Podczas gdy prawy przewód wzrokowy prowadzi włókna prawych połówek siatkówki, tak jest w przypadku lewego przewodu wzrokowego z lewymi połówkami. Skrzyżowane włókna oka prawego i nieskrzyżowane włókna oka lewego tworzą zrost w lewym przewodzie wzrokowym. Odpowiada to prawej połowie twarzy. Z drugiej strony, skrzyżowane włókna oka lewego i nieskrzyżowane włókna oka prawego tworzą połączenie w prawym przewodzie wzrokowym, który odpowiada lewej połowie twarzy.

Poprzez sekcje siatkówki ludzkie pola widzenia odbijają się w przeciwnych kierunkach. Oznacza to, że prawa część pola widzenia oczu jest rejestrowana po lewej stronie siatkówki. Z kolei prawe części siatkówki stanowią lewą połowę pola widzenia.

Przełączanie między prawym i lewym polem wzrokowym odbywa się w śródmózgowiu. Stamtąd tak zwane promieniowanie wizualne idzie w kierunku kory mózgowej. Jego koniec znajduje się wewnątrz płata oponowego, w centrum widzenia, po wewnętrznych stronach dwóch półkul mózgowych.

Funkcja i zadania

Ścieżka wzrokowa pełni funkcję przekazywania wrażeń wzrokowych i sygnałów z oka do mózgu. W ten sposób możliwe jest postrzeganie wrażeń zmysłowych. Bez przekazywania sygnałów elektrycznych do mózgu ludzie nie byliby w stanie zarejestrować widzianych wrażeń.

Ponadto istnieje sprzężenie między ścieżką wzrokową a zmysłem równowagi, a także odruchami dostosowawczymi. Jeśli odcisk oka odbiega od organu równowagi, odruchy regulujące to kompensują. Na przykład, jeśli osoba stoi na kołyszącym się statku, fluktuacje są postrzegane przez oczy i narząd równowagi. Aktywując odpowiednie mięśnie, osoba może nadal stabilnie stać. Ścieżka wizualna jest podzielona na trzy systemy funkcjonalne. Są to widzenie kolorów i kształtów (układ parokomórkowy), widzenie ruchowe (układ magnokomórkowy) i optomotoryczne (układ coniocellular).

Tutaj znajdziesz swoje leki

Choroby

Na drogę wzrokową mogą mieć wpływ różne urazy lub choroby. Zwykle powoduje to zbyt duży nacisk na ścieżkę wzrokową lub występuje niewystarczające ukrwienie.

Możliwe przyczyny to krwawienia, procesy zwyrodnieniowe, urazy, stany zapalne, guzy, niedostateczny przepływ krwi lub przerwanie przepływu krwi. Inną możliwą przyczyną są tętniaki, które mają wybrzuszenie lub poszerzenie tętnicy.

Uszkodzenie drogi wzrokowej może powodować ubytki pola widzenia u osoby dotkniętej chorobą, co zależy od tego, który obszar ścieżki widzenia jest dotknięty. Jeśli dojdzie do uszkodzenia nerwu wzrokowego, które prowadzi do jego przerwania, powoduje to jednostronną ślepotę. Lekarze mówią wtedy o amaurozie. Najczęstszymi przyczynami tego uszkodzenia są zapalenie nerwu wzrokowego lub choroba brodawkowata.

Obustronną utratę połowy pola widzenia po zewnętrznej stronie twarzy można zaobserwować w zespole chiasm, znanym również jako zjawisko migacza. Jest to głównie spowodowane przez guzy, które wywierają nacisk na połączenie nerwu wzrokowego. Inne możliwe przyczyny to kiła lub stwardnienie rozsiane. Dzięki szybkiej operacji można cofnąć ubytki pola widzenia. W przeciwnym razie istnieje ryzyko dalszych zaburzeń widzenia.

Boczny ucisk skrzyżowania, zwany przez lekarzy heteronimiczną hemianopią dwunastą, powoduje równoboczną ślepotę połowiczą. Powodem tego jest uszkodzenie nieskrzyżowanych włókien nerwowych. Zwykle przyczyną jest stwardnienie tętnicy szyjnej wewnętrznej lub tętniak obustronny. W przypadku migren okulistycznych możliwe są migotliwe mroczki, którym mogą towarzyszyć bóle głowy, zawroty głowy, przebłyski światła, nudności i wymioty. W niektórych przypadkach osoby dotknięte chorobą cierpią również na paraliż mięśni oka. Przyczyną tego są przejściowe zaburzenia krążenia.