sylaby

2022

Czym są sylaby?
Sylaby akcentowane i nieakcentowane
Sylaby proste i złożone
Wolne i zablokowane sylaby
Słowa podzielone na sylaby

Wyjaśniamy, czym są sylaby, z czego składają się sylaby akcentowane i nieakcentowane. Proste, złożone, wolne, zablokowane sylaby i przykłady.

Wszystkie słowa mają sylaby, od najdłuższych do tych z tylko jedną.

Czym są sylaby?

Sylaby to jednostki fonologiczne, na które dzieli się dowolne słowo, zgodnie z minimalnym ich grupowaniem Dźwięki artykułowane, co ogólnie oznacza połączenie samogłoski i jednej lub więcej spółgłosek. Mówiąc prościej, chodzi o fragmenty dźwiękowe, na które możemy podzielić słowo z poszanowaniem logika jego wymowy.

Wszystkie słowa składają się z sylab, od najdłuższych do tych, które mają tylko jedną, a każda sylaba ma również rdzeń, którym w języku hiszpańskim jest zawsze samogłoska, ponieważ jej dźwięk jest bardziej podkreślany w wymowie. Na przykład w sylabach „man-”, „-cha-” i „da” samogłoska a będzie jądrem każdego z nich. Biorąc pod uwagę liczbę sylab w słowie, możemy je podzielić na monosylaby, bisylaby, trisylaby, tetrasylaby i polisylaby (5 lub więcej).

Podobnie sylaby można klasyfikować na różne sposoby, niektóre z nich omówimy później. To rozróżnienie może wydawać się naukowe, ale w niektórych językach jest niezbędne, biorąc pod uwagę jego sylabiczny charakter, na przykład japoński: każdy znak w twoim piśmie nie przedstawia prostego dźwięku, jak w języku hiszpańskim, ale dźwięk pełnej sylaby.

Ponadto poprawny podział sylabiczny wyrazu pozwala na jego przerwanie, gdy zabraknie miejsca na pisanie w wierszu, kontynuując go poniżej bez wpływu na rozumienie wyrazu.

Sylaby akcentowane i nieakcentowane

Akcentowana sylaba jest wymawiana głośniej niż reszta.

W obrębie tego samego słowa sylaby wymawiane są z bardzo różną intonacją. Niektórzy otrzymują podobną, regularną intonację, podczas gdy tylko jeden ma większą, intensywniejszą intonację, stając się dźwiękowym centrum słowa. Ta ostatnia jest znana jako sylaba akcentowana: sylaba, na której akcent prozodyczny (niekoniecznie z akcentem ortograficznym, czyli pisanym) i jest wymawiany mocniej niż pozostałe (nazywane wówczas sylabami nieakcentowanymi).

Np. w słowie „spadł” sylaba akcentowana jest ostatnią, a także zaznaczona jest akcentem ortograficznym. Ale w słowie „cayo” akcentowana sylaba jest pierwszą i nie ma akcentu ortograficznego.Są to dwa różne słowa o różnych znaczeniach, a różnicę tę zaznacza fonetycznie położenie akcentowanej sylaby. To samo dzieje się z „mama” i „mama” lub z „błaganiem”, „błagam” i „błagam”.

Sylaby akcentowane są również uważane za jądro słowa i w zależności od ich umiejscowienia możemy wyróżnić cztery rodzaje słów w języku hiszpańskim:

Ostry Tych, których sylaba akcentowana odpowiada ostatniej sylabie: „ca-pi-tán”.
Poważne lub płaskie. Tych, których sylaba akcentowana odpowiada przedostatniej sylabie: „ca-re-ta”.
Esdrújulas. Tych, których sylaba akcentowana odpowiada przedostatniej sylabie: „co-mi-co”.
Nadbiegi. Te, których sylaba akcentowana znajduje się gdziekolwiek przed przedostatnią sylabą: „á-gil-men-te”.

Sylaby proste i złożone

W zależności od ilości liter wchodzących w skład tej samej sylaby, możemy poznać złożoność lub prostotę ich wspólnego brzmienia i sklasyfikować je według tego kryterium. Zatem proste sylaby, składające się tylko z dwóch liter, samogłoski i spółgłoski, będą prostymi sylabami: „ma-má”, „ta-za”, „bo-te”, „lo-mo”, „ca-sa”. " ; Podczas gdy złożone sylaby, z więcej niż dwiema literami w tej samej emisji głosu, będą sylabami złożonymi: „pas-tar”, „cro-tos”, „plan-cha”, „bru-jas”, „gra-tis”, "żart".

Wolne i zablokowane sylaby

Jeśli sylaba kończy się na spółgłoskę, zostanie ona uznana za zamkniętą lub zablokowaną.

Znane również jako sylaby otwarte i zamknięte, wyróżniają się obecnością sylabicznej kody. Tak więc w wolnych sylabach brakuje kody, a sylaby zamknięte ją przedstawiają.

Koda sylabiczna to nic innego jak rodzaj spółgłoskowego zakończenia sylaby, ponieważ jej rdzeń musi być zasadniczo sylabą lub dyftongiem. To znaczy: jeśli sylaba kończy się na spółgłoskę, zostanie uznana za zamkniętą lub zablokowaną, jak ma to miejsce w przypadku „cor-”, „pa-”, „sen-”, „tris-”, „-tar” , „-bir”, Itd., ponieważ wspomniana spółgłoska stanowi kodę sylabiczną. Wręcz przeciwnie, jeśli sylaba kończy się na samogłoskę, będzie brakować kody i będzie uważana za otwartą, jak w przypadku „-to”, „-pá”, „-da”, „-te”, „re -”, „ su- ” itp.