Wyjaśniamy, czym jest przesilenie i niektóre z jego głównych cech. Ponadto, jakie są jego różnice w stosunku do równonocy.
Co to jest przesilenie?
Nazywamy dwa punkty podróży Słońce przez cały rok, w którym zbiega się w południe z dwoma tropikami planeta: Rak i Koziorożec, osiągając w ten sposób największy spadek w stosunku do równika ziemskiego. Innymi słowy, przesilenia występują, gdy Słońce osiąga najwyższą lub najniższą widoczną wysokość na niebie, oddalając się od równika Ziemi o + 23 ° 27 '(północ) lub -23 ° 27' (południe).
Przesilenia występują dwa razy w roku: Przesilenie lato i przesilenia zimowego, wyznaczając w ten sposób początek tych pór roku, odpowiednio najcieplejszego lub najzimniejszego, w zależności od półkuli, na której się znajdujemy. Tak więc pod koniec czerwca na półkuli północnej występuje przesilenie letnie, a na południu zima i odwrotnie pod koniec grudnia. Zjawisko to jest związane z ruch nachylenie planety.
Termin przesilenie pochodzi od łacińskiego sol sistere ("spokojne słońce"), ponieważ w te dni występują najdłuższe (letnie) i najkrótsze (zimowe) dni w roku. Dlatego różne kultury stary z ludzkość Zwrócili szczególną uwagę na oba dni, uznając je za maksymalną liczbę punktów lub pełnię ciepło czy zimna, a więc kojarząc je z imperium słońca i punktem maksymalnej świetności, witalności i jasności roku (lato) i tym mniej światła, mniej płodności, zimniej, a zatem większej obecności świata duchowego, jak to jest zwykle uważany za świat nocny. W rzeczywistości tradycja najpopularniejszym przesileniem zimowym jest Boże Narodzenie.
Przesilenie i równonoc
Podczas gdy przesilenia są punktami najdalszymi od Słońca od równika, tworząc maksymalne punkty odpowiednich pór letnich i zimowych, równonoce są odwrotne: dni, w których płaszczyzna Słońca pokrywa się możliwie najbliżej z równikiem planeta, generując w ten sposób dni i noce o tym samym przybliżonym czasie trwania. Równonoce są również dwie w ciągu roku, odpowiednio w marcu (lato) i wrześniu (jesień) na półkuli północnej (są odwrócone na południu).
Wiele tradycyjnych kultur ludzkich postrzegało równonoce jako daty przejścia z jednej płaszczyzny na drugą, czasy przejścia, w których życie było mile widziane (wiosna, z zazielenieniem) lub at śmierć (jesień, z opadaniem liści).