Plik Wirus Zachodniego Nilu występuje na obszarach tropikalnych i umiarkowanych, pochodzi z rodziny Flaviviridae i została odkryta w 1937 roku. Wirus infekuje głównie ptaki. Jeśli wirus zostanie przeniesiony na człowieka, rozwija się tak zwana gorączka Zachodniego Nilu, choroba, której 80% nie powoduje żadnych objawów. Jednak gorączka Zachodniego Nilu jest śmiertelna w mniej niż 1 procencie wszystkich przypadków.
Co to jest gorączka Zachodniego Nilu?
Genom wirusa Zachodniego Nilu jest liniowy (+) ssRNA i należy do grupy Baltimore 4. Symetria jest ikozaedryczna. Wirus jest w powłoce. Należy do rodziny Flaviviridae lub grupy Flavivirus. Z reguły zarażają się ptaki, a także ludzie, konie i inne ssaki.
Występowanie, dystrybucja i właściwości
Wiele wskazuje na to, że Aleksander Wielki był już zarażony wirusem Zachodniego Nilu, a następnie zmarł na gorączkę Zachodniego Nilu. Pierwsze oficjalne dane wskazują, że wirus Zachodniego Nilu został odkryty już w 1937 roku. W 1957 roku wirus pojawił się w Izraelu; 1960 w Egipcie i Francji.
W ciągu ostatnich kilku lat wzrastała liczba przypadków, w których wykryto wirusa Zachodniego Nilu, a następnie zdiagnozowano gorączkę Zachodniego Nilu. Wirus wystąpił w Algierii, Rumunii, Czechach, Rosji, Ameryce Północnej, Demokratycznej Republice Konga i Izraelu. Na Węgrzech w 2004 r. Było kilka przypadków, aw 2008 r. W Austrii. W 2010 r. W Grecji zginęło 37 osób; W 2011 roku doszło do dalszych infekcji, ale w innych częściach Grecji.
Po odkryciu wirusa Zachodniego Nilu w Ameryce Północnej w 1999 roku, zwrócił na niego uwagę mediów. W USA dotknięte zostały głównie obszary wokół Nowego Jorku. Dziś jest pewne, że wirus przyleciał z Izraela; maszyna, która przyleciała z Tel Awiwu do Nowego Jorku, przewoziła zakażonego komara. Pierwszą oznaką, że może to być wirus Zachodniego Nilu, było zjawisko martwych ptaków w Central Parku. Kilka dni później zachorowali głównie ludzie starsi; Deborah Asnis, lekarz medycyny tropikalnej z Bronxu, poinformowała badaczy wojskowych, że czasami może to być wirus Zachodniego Nilu.
Wirus rozprzestrzenił się na całym kontynencie północnoamerykańskim; W 2004 roku dotarł do zachodniego wybrzeża. W 2012 roku, po tym, jak eksperci zakładali już, że wirus ponownie zniknie, nastąpiła kolejna epidemia z udziałem ponad 5000 zakażonych osób.
Choroby i dolegliwości
Wirus Zachodniego Nilu atakuje ptaki i ssaki, w tym ludzi. Wirus przenoszony jest przez komary. Są to komary z rodzajów Aedes, Culex i Ochlerotatus. Azjatycki komar tygrysi, który już pochodzi z Europy, może również przenosić wirusa Zachodniego Nilu. Rozprzestrzenianie się oparte na infekcjach rozmazowych lub infekcjach kropelkowych jest możliwe, ale niezwykle rzadkie.
Po zakażeniu rozróżnia się wiremię pierwotną i wtórną. W pierwotnej wiremii infekcja przebiega przez skórę. Można wtedy zobaczyć lokalną reakcję. Przypuszczalnie dochodzi do akumulacji w tak zwanych dendrytycznych komórkach Langerhansa. Wirus rozprzestrzenia się w ciągu trzech do siedmiu dni i migruje bezpośrednio do węzłów chłonnych przez limfocyty.
We wtórnej wiremii organizm wytwarza pierwsze przeciwciała po dziesięciu do 14 dniach. Cytoplazma jest coraz częściej używana. Jeśli wirus przekroczy barierę krew-mózg, mogą zostać zaatakowane komórki glejowe i neurony.
W 20% wszystkich przypadków pacjenci skarżą się na objawy grypopodobne. Występują głównie bóle głowy, bóle ciała i gorączka. Zapalenie opon mózgowych i zapalenie mózgu są możliwe i mogą być śmiertelne.
80 procent wszystkich osób, które zostały zarażone wirusem Zachodniego Nilu, nie zauważa infekcji. Jednak u mniej niż 1 procenta infekcja faktycznie staje się chorobą zagrażającą życiu. Pacjenci skarżą się na osłabienie mięśni, dezorientację, senność, skurcze, sztywność karku i wysoką gorączkę. Czasami możliwa jest również śpiączka, a następnie śmierć.
Nie ma specjalnych metod leczenia; przeważnie tylko objawy można złagodzić. Ponieważ nie ma szczepionki przeciwko wirusowi Zachodniego Nilu, pozostaje tylko ochrona przed komarami. Około 200 przypadków jest udokumentowanych w Europie każdego roku. Są to głównie infekcje, na które chorują wczasowicze w regionach tropikalnych.
.jpg)
