Plik Skrzyp polny to roślina lecznicza z rodziny skrzypów polnych. Stosuje się go między innymi przy infekcjach pęcherza.
Występowanie i uprawa skrzypu
Nazwa skrzyp polny wywodzi się również z zastosowania tej rośliny jako środka czyszczącego do przedmiotów z cyny. Kwas krzemowy znajdujący się wewnątrz rośliny działa oczyszczająco na organizm. Z tego powodu chwilowo zapomniano o znaczeniu skrzypu jako rośliny leczniczej. Jego właściwości lecznicze docenili już w starożytności greccy i rzymscy lekarze.
Skrzyp polny to roślina wieloletnia, która najlepiej rośnie w wilgotnej glebie lub w wodzie. Najczęściej rośnie na polach, polach i poboczach dróg. Korzenie rośliny leczniczej mogą sięgać do 1,60 metra w głąb ziemi. Wysokość na zewnątrz wynosi od 10 do 50 centymetrów. Zielone pędy osiągają średnią grubość od 3 do 5 milimetrów. Charakterystyczną cechą charakterystyczną skrzypu są wyprostowane, żywe gałęzie.
Skrzyp pochodzi z kontynentu europejskiego i północnej Azji. Tam roślina preferuje przede wszystkim stanowiska słoneczne o glebach gliniastych. Ale są też okazy skrzypu w Australii, Nowej Zelandii i RPA. Skrzyp zawiera kilka wysokiej jakości składników. Są to krzemionka, kwasy roślinne, flawonoidy, kwasy karboksylowe, potas i glikozydy. Substancje te są uważane za wartościowe z medycznego punktu widzenia.
Podczas gdy rolnicy klasyfikują skrzyp polny jako chwast, inni cenią go jako roślinę leczniczą. Do jego zwolenników należeli także bawarski ksiądz i hydroterapeuta Sebastian Kneipp (1821-1897), który powiedział, że zioło ma działanie lecznicze na guzy. Pozytywny wpływ skrzypu potwierdzili także zielarz Maria Treben (1907-1993) i biolog roślin Richard Willfort (1905-1978).
Efekt i aplikacja
Pozytywne działanie skrzypu można przypisać prozdrowotnym składnikom. Są odpowiednie do leczenia różnych dolegliwości i chorób. W celu wykorzystania rośliny leczniczej zbiera się sterylne młode pędy, które powstają w miesiącach wiosennych i letnich. Czas zbiorów przypada zwykle od maja do sierpnia.
Szczególne znaczenie mają górne odcinki pędów roślin. Potrzebują specjalnego traktowania, aby móc rozwinąć właściwości lecznicze składników roślinnych. Zebrane pędy są suszone na powietrzu. Po pokrojeniu na małe kawałki przydatne części rośliny można zalać gorącą wodą i przygotować jako herbatę.
Składniki skrzypu mają właściwości moczopędne. W ten sposób drogi moczowe, takie jak pęcherz, cewka moczowa i moczowód, mogą zostać dokładnie wypłukane, co oznacza wypłukanie szkodliwych zarazków. Dlatego skrzyp polny jest szczególnie przydatny w leczeniu zapalnych infekcji dróg moczowych.
Skrzyp polny jest również często stosowany jako składnik herbat pęcherzowych lub na nerki. Dalsze pozytywne właściwości to działanie oczyszczające krew, hemostatyczne, wykrztuśne, ściągające i wzmacniające. Uważa się również, że skrzyp jest pomocny w zaburzeniach równowagi magnezu. Ponieważ skrzyp można łatwo pomylić z trującym skrzypem błotnym, radzimy nie zbierać rośliny samodzielnie.
Znaczenie dla zdrowia, leczenia i zapobiegania
Skrzyp polny był używany przed wiekami w medycynie ludowej. To wykorzystywało roślinę leczniczą przeciwko wielu różnorodnym dolegliwościom. Obejmowały one krwawienie z żołądka, dnę, osteoporozę, reumatyzm, suchość skóry, egzema, infekcje błony śluzowej jamy ustnej, krwawienie z dziąseł, złamania kości i wypadanie włosów.
Ponadto pacjenci kąpali się i myli skrzypem, jeśli cierpieli na liszaj brody, rany, infekcje łożyska paznokci, hemoroidy lub otwarte nogi. Zioło było nawet używane przeciwko wrzodom nowotworowym.
Dziś skrzyp polny jest używany głównie do leczenia infekcji dróg moczowych i płukania nerek. W tym celu pacjent przyjmuje skrzyp polny w postaci herbaty. Na dwie łyżeczki skrzypu dolewamy ¼ litra wrzącej wody. Po 30 minutach zaparzania herbaty odsącza się ją i pobiera pięć razy dziennie.
W ten sposób można przyspieszyć wydalanie moczu, a tym samym szkodliwych zarazków. Nie zaleca się jednak przyjmowania herbaty ze skrzypu, jeśli pacjent cierpi na zaburzenia czynnościowe serca, nerek lub obrzęk (zatrzymywanie wody w organizmie).
Kolejnym obszarem zastosowania skrzypu jest leczenie wzdęć. Aby to zrobić, ciepłą podkładkę kładzie się na brzuchu na pół godziny. W przypadku infekcji dróg moczowych pacjent nakłada podkładkę na nerki. Jednak aby uniknąć poparzenia, nakładka nie może być zbyt gorąca. Na przeziębienie herbatę ze skrzypem można również stosować do płukania nosa. Kąpiel w biodrze ze skrzypem uważana jest za pomocną przy zapaleniu pęcherza, dolegliwościach prostaty, reumatyzmie czy żylakach.
Do kąpieli 50 gramów suszonego skrzypu dodaje się do jednego litra zimnej wody. Ta mieszanina pozostaje na noc. Następnego dnia skrzyp jest odfiltrowywany. Pacjent miesza pozostały płyn ze swoją kąpielą. Następnie bierze kąpiel w biodrze przez około 15 minut, a następnie odpoczywa przez godzinę. Ponadto okłady ze skrzypu polnego mogą być pomocne w leczeniu wrzodów, egzemy oraz zapalenia ścięgien i kaletki maziowej.
.jpg)
