agresja

Słowo agresja jest często używany w życiu codziennym jako osąd. Z drugiej strony definicje psychologiczne zapewniają czysto opisowy stan rzeczy. Zachowania agresywnego nie należy rozumieć przede wszystkim jako choroby.

Uwaga: W artykule omówiono „agresję” jako naturalny proces organizmu człowieka, na przykład jako reakcję obronną i obronną w niebezpiecznej sytuacji. Jeśli natomiast interesuje Cię agresja jako objaw, polecamy ten artykuł: Agresja jako objaw i objaw różnych chorób

Co to jest agresja?

Użycie słowa agresja nie jest jednolite. Definicje w psychologii określają ten termin zasadniczo jako zachowanie ukierunkowane na krzywdę. Koncentruje się na postawie zewnętrznej, a nie na emocjach. Szkoda i intencja to wspólne cechy psychologicznego rozumienia języka. Z drugiej strony, codzienne rozumienie oznacza wewnętrzne wrogie uczucia i tym samym kładzie główny nacisk na emocje. Nie ma stałego związku między tymi dwoma znaczeniami.

Agresywne zachowanie przybiera różne formy. Intencja jest kluczowa. Akcja przeciwna ma miejsce fizycznie (uderzanie itp.), Werbalnie (krzyczenie itp.), Niewerbalnie (gniewne spojrzenia itp.) Lub relacyjne (wykluczanie kogoś itp.). Agresywne emocje pojawiają się również w różnych wariantach. Impuls do zranienia lub zranienia ma negatywny wpływ na innych ludzi. Wrogi popęd wyraża się jako popęd emocjonalny (złość itp.), Jako satysfakcję (złośliwa przyjemność itp.) Lub jako postawę (nienawiść itp.). Zarówno poziom behawioralny, jak i emocjonalny można mierzyć naukowo.

Funkcja i zadanie

Funkcją reakcji atakującej jest spełnienie indywidualnych lub zbiorowych zachowań. Może się to wiązać z groźbami, spadkiem, obrażeniami fizycznymi, a nawet zabójstwem. Główne przyczyny tkwią w dążeniu do samostanowienia lub w strachu, rywalizacji i frustracji.

Natura człowieka tworzy cechy, których nie można wykryć u zwierząt: agresję wynikającą z posłuszeństwa, naśladowania lub arbitralności. Przez długi czas trzy klasyczne podejścia, takie jak teoria popędu, teoria frustracji i teoria uczenia się, określały wyjaśnienia ludzkich zachowań atakujących. Zgodnie z teorią popędu w organizmie istnieje wrodzone źródło, które nieustannie generuje agresywne impulsy. Zgodnie z teorią frustracji, motywacje agresywne nie powstają spontanicznie, ale jako reakcja na destrukcyjne, niepożądane zdarzenia. Zgodnie z teorią uczenia się agresywne zachowanie jest określane przez prawa uczenia się (nauka oparta na sukcesie, uczenie się na modelu). Dziś te teorie są nieaktualne. Obecnie nauka przeważnie przechodzi do modeli wyjaśniających o wielu przyczynach. Skupiają się na współzależności kilku przyczyn.

Należy to odróżnić od działań końcowych, takich jak bicie, popychanie, gryzienie itp., Dla których w pewnym stopniu charakterystyczna jest agresja. Ale nie są przywiązani do agresywnych funkcji. Wrogie zachowanie jest zatem zachowaniem wielofunkcyjnym. Korzyści z agresywnego zachowania wielofunkcyjnego mogą być skierowane na spełnianie własnych życzeń lub sprawowanie władzy. Prowadzi to do sukcesu, który może przekształcić się w nawyk w działaniu.

Kolejną korzyścią jest wzbogacenie materialne. Studium przypadku napadu na bank, który napadł na bank, jest dobrze znane. Korzyść może również polegać na zdobyciu uwagi i uznania. W niektórych kulturach przemoc jest uznawana za honorową i dlatego budzi podziw, a jej zaniedbanie jest karane pogardą.

Korzyści z wrogich działań mogą również polegać na obronie i samoobronie poprzez zapobieganie atakom lub zakłóceniom. Wrogie zachowanie ma tutaj charakter obronny.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Choroby i dolegliwości

Napięcie psychiczne i emocjonalne związane z agresją powoduje dyskomfort fizyczny. Mięśnie i stawy kurczą się i zmniejszają przepływ krwi, co jest ważne dla zaopatrzenia w krew i tlen. Rezultatem jest napięcie w stawach, plecach i szczęce, co powoduje ból.

Objawy fizyczne obejmują bezsenność, problemy skórne, wahania masy ciała, wysokie ciśnienie krwi i problemy żołądkowe. Radzenie sobie z sytuacją konfliktową poprzez konfrontację objawia się złymi snami i wyzwala ataki paniki. W tych stresujących sytuacjach organizm reaguje zwiększoną produkcją sebum przez skórę, co może prowadzić do trądziku.

Wyczerpanie spowodowane przymusem emocjonalnym może również prowadzić do zaburzeń odżywiania. Z kolei impulsywne procesy wewnętrzne powodują przyspieszenie akcji serca. Regulacja ciśnienia krwi może zostać trwale uszkodzona i spowodować chroniczne uszkodzenie. Możliwe konsekwencje to choroby serca i zawały serca. Stały nacisk na serce uszkadza serce na dłuższą metę.

Ciało jest również odpowiedzialne za opróżnianie żołądka. Wiele osób cierpi na nadmierne wydzielanie kwasu żołądkowego podczas kłótni. Może to prowadzić do łez w wyściółce żołądka i krwawienia w żołądku. W konsekwencji automatycznie organizm wysyła sygnały alarmowe z układu sercowo-naczyniowego.

Długotrwałe wybuchy złości mają różny wpływ na różne części ludzkiego ciała. Permanentny stres psychiczny spowodowany wewnętrznym podnieceniem przeciąża mózg, który nie może się zregenerować.Ciągła czujność pozbawia ludzi energii do samokontroli. W rezultacie może to z kolei wywołać napady złości.

Silny stres wewnętrzny i produkcja adrenaliny podczas masowych konfrontacji osłabiają układ odpornościowy. Nie ma odpowiedniej ochrony przed czynnikami drażniącymi. Możliwe są reakcje alergiczne, pokrzywka lub półpasiec. Związek między agresją a chorobą często pozostaje nierozpoznany przez osoby dotknięte chorobą.