Wyjaśniamy, czym jest aliteracja w literaturze, w jakich innych obszarach jest używana i przykłady. A także czym jest onomatopeja.
Czym jest aliteracja?
Aliteracja jest Postać literacka która polega na powtórzeniu lub powtórzeniu pewnych Dźwięki wewnątrz tekst napisane, aby uzyskać większą wyrazistość lub oddziaływanie dźwiękowe.
Jest to figura niepodlegająca normom metrycznym, która w zależności od języka stosuje różne strategie dźwiękowe. Na przykład wśród klasycznych kultystów łacińskich popularne było tworzenie fraz i wersetów, których wszystkie słowa zaczynały się na tę samą literę.
Aliteracja jest prawie wyłączna dla języka literackiego, ale można ją znaleźć w popularnych wersetach, rymy dzieci, a nawet w niektórych zakrętach język codziennie. Charakterystyczna jest jednak ich umiejętność zwrócenia uwagi mówiącego na wydawane przez niego dźwięki.
Przykłady aliteracji
Oto kilka przykładów aliteracji:
- „Moja mama mnie rozpieszcza” (rymowanka).
- „Trzy smutne tygrysy połykają pszenicę na polu pszenicy” (popularny łamacz języka).
- „Sam w samotności samotnego południa oceanu” (w „Wierszu IX” Pablo Nerudy).
- „Pod lekkim skrzydłem lekkiego wachlarza” (w „To było miękkie powietrze…” Rubéna Darío).
- „Do uskrzydlonej duszy róż” (w „Elegy” Miguela Hernándeza).
Aliteracja i onomatopeja
Tak jak aliteracja zwraca uwagę na dźwięki mowy, onomatopeja zamiast tego używa języka, aby spróbować odtworzyć dźwięki mowy. rzeczywistość. Tak więc onomatopeja będzie sposobem na sprawienie, by język „mówił” dźwięki rzeczy, takich jak:
- „Tik-tak”, wskazówki zegara.
- „Miau”, miauczenie kota.
- "Wow", szczekanie psa.
- „Pum”, strzał z rewolweru.
- "Cataplún", wystrzał armatni.
- „Pio”, ćwierkanie piskląt.