Wyjaśniamy, czym w mitologii jest ptak Feniks, w jakich kulturach się pojawił i jakie są jego cechy. Także chiński Feniks.
Czym jest feniks?
Feniks lub po prostu Feniks to mitologiczny stwór, któremu przypisywano długie życie i fantastyczną zdolność do wstawania z własnych popiołów. Jego nazwa pochodzi od greckiego feniks, „fenicjanin”, ze względu na rzekomy fioletowy kolor skrzydeł, i jest wymieniany w starożytnych tekstach egipskich, greckich i rzymskich, gdzie przypisuje się mu życie około 500 lat.
Dokładny sposób, w jaki nastąpiło jego odrodzenie, może się ogromnie różnić w tradycji zachodniej, w zależności od tego, który autor jest cytowany jako zarówno religie stary jak on chrześcijaństwo wcześnie uważali to za część swoich symboli.
Postacie tak odmienne jak Herodot z Halikarnasu (484-425 pne), Publius Ovidio Nasón (43 pne-17. ne), Gayo Plinio Secundo „Starszy” (20-79 ne). ), Marco Anneo Lucano (39-65 ne ), papież Klemens I z Rzymu (? -97 AD) czy Izydor z Sewilli (ok. 556-636), byli wystarczająco zainteresowani tą fantastyczną istotą, aby poświęcić mu wiele swoich spisanych stron.
Według niektórych źródeł ptak Feniks umierał normalnie, po długim życiu, a po rozłożeniu z szczątków poprzedniego wyłonił się nowy młody osobnik.
Inne wersje twierdzą, że tuż przed śmiercią ptak zbudował gniazdo z gałęzi przypraw i pachnących roślin, takich jak cynamon czy mirra, i tam zginął w spektakularnym pożarze, z którego pozostały tylko jego prochy. Następnie wyrastał z nich nowy okaz, który umieszczał prochy starego feniksa w jajku z mirry i składał je w ofierze na ołtarzu egipskiego boga słońca, Ra, w starożytnym mieście Heliopolis.
W ten czy inny sposób Feniks zawsze wydaje się być powiązany z ogniem i słońcem. Istnieją wersje, takie jak św. Ambrożego, według których zwierzę umarło pochłonięte przez Słońce, a z jego popiołów narodziła się jakaś bardzo biała gąsienica, która rośnie, aż zagnieździ się w jajku, jakby naśladując Koło życia motyli.
Pomimo swoich początków pogański ten mit Feniksa została dobrze przyjęta przez pierwszych chrześcijan, którzy widzieli w nim alegoria śmierci i zmartwychwstania Chrystusa.
Istnieje nawet odpowiednik w chińskiej tradycji wyobrażonej, Fenghuang lub chiński Feniks, stworzenie, które rzekomo panuje nad innymi ptakami i które łączyło się z chińskim smokiem. Na jego ciele symbolizowane były różne elementy niebieskie: dziób koguta, twarz jaskółki, szyja węża, klatka piersiowa gęsi, grzbiet żółwia, tylne nogi jelenia i ogon ryby: niebo, słońce, księżyc, wiatr, ziemia i planety
Ogólnie rzecz biorąc, Feniks był symbolem nieśmiertelności i generalnej odnowy, tego, co jest w stanie ponownie się zapłodnić. W tym samym znaczeniu możemy go dziś znaleźć w tradycyjnych budynkach, posągach, flagach i ilustracjach lub jako część fantastycznego wyobrażenia wielu gier wideo.