Wyjaśniamy, czym jest poganin, pochodzenie tego terminu i jego związek z religiami monoteistycznymi. A także czym jest neopogaństwo.
Kim jest poganin?
Powszechnie poganie to ci, którzy praktykują praktyki religijne, które nie odpowiadają wielkim religie monoteiści. Generalnie jest to termin zarezerwowany dla praktykujących religijne tradycje grecko-rzymskie, celtyckie czy słowiańskie, a także ich współczesne reinterpretacje (neopogaństwo).
Słowo pogański pochodzi z łaciny pogański, co tłumaczy się jako „mieszkaniec za zapłatę”, czyli wsi, pola, wiejskiego otoczenia. Zaczęto go używać w V wieku, kiedy chrześcijaństwo stało się już oficjalną religią Cesarstwa Rzymskiego.
W tamtych czasach był to uwłaczający sposób wzywania wieśniaków i chłopów, którzy odrzucili wiarę chrześcijańską lub w połowie ją zaakceptowali, ponieważ nadal trzymali się swojej wiary. wierzenia i tradycyjne religie, bardziej powiązane z naturalnymi cyklami, które towarzyszą życiu rolniczemu.
Tak więc początkowo pogański byli niechrześcijanami imperium lub wciąż trzymają się wiary grecko-rzymskiej. Zostało to później dodane do pozostałych kultów i religii nierzymskich, chociaż Żydzi i muzułmanie byli z tego zwolnieni, ponieważ judaizm i islam Są to religie monoteistyczne Abrahama, to znaczy związane z kultem chrześcijańskim (wszystkie trzy nazywane są „religiami księgi”).
Ogólnie tradycja monoteistyczna bardzo źle wygląda na pogaństwo. Oskarżenia o bałwochwalstwo, hedonizm na przykład herezja była powszechna w całej historii chrześcijaństwa. W świetle chrześcijaństwa religie afrykańskie, religie rdzennych Amerykanów, religie azjatyckie i wszelkie formy mistycyzmu nieteistycznego są pogańskie.
Paradoksalnie podczas Reformacja protestancka, same kościoły katolickie, koptyjskie, anglikańskie i prawosławne były często oskarżane o ukrywanie pewnego rodzaju pogaństwa, ze względu na ich skłonność do wykorzystywania wizerunków i posągów w praktykach religijnych oraz do zachowania rosnącego sanktuarium czczonych wizerunków.
Neopogaństwo
Neopogaństwo („nowe pogaństwo”) to zespół współczesnych ruchów mistycznych lub religijnych, które ożywiają wyobraźnię i praktyki europejskich lub amerykańskich kultów pogańskich, często wiążąc je z pewnymi względami ekolodzy obecny. Ogólnie rzecz biorąc, ruch obejmuje cztery główne trendy:
- Tradycyjne czary. Powiązane z tradycyjnymi europejskimi lub amerykańskimi opowieściami o czarach.
- ten wicca lub nowe czary. Pojawił się w Europie w XX wieku, z serii rozważań na temat wyobrażeń o tradycyjnym czarostwie.
- Kulty oparte na współczesnym synkretyzmie. Czyli we współistnieniu elementów różnego pochodzenia pogańskiego, niejasno dających się zaklasyfikować w ramach tzw. Nowy wiek.
- Neopogański rekonstrukcjonizm. Na który składa się współczesna próba jak najwierniejszego wskrzeszenia kultu bóstw klasycznej starożytności: między innymi tengrianizmu, neoszamanizmu, religii egipskiej, religii helleńskiej, religii germańskiej czy celtyckiej religii druidów.