Gruczoł pęcherzykowy

Tak jak Gruczoł pęcherzykowy jest sparowanym dodatkowym gruczołem płciowym u mężczyzn. Znajdują się nad prostatą i razem z nasieniowodów otwierają się do cewki moczowej. Gruczoły pęcherzykowe dostarczają do wytrysku alkalicznej, bogatej we fruktozę wydzieliny, która mobilizuje plemniki i dostarcza im energii potrzebnej do aktywnego ruchu. Około. 70% cieczy zawartej w ejakulacie pochodzi z gruczołów pęcherzykowych.

Co to jest gruczoł pęcherzykowy?

Sparowane gruczoły pęcherzykowe (vesicula seminalis), które kiedyś były nieprawidłowo nazywane Pęcherzyki nasienne należą do dodatkowych gruczołów płciowych mężczyzn. Alkaliczna wydzielina syntetyzowana przez gruczoły pęcherzyków jest wzbogacona fruktozą.

Około 70% płynu zawartego w ejakulacie pochodzi z gruczołów pęcherzykowych. Wydzielina jest wykorzystywana do tworzenia środowiska zasadowego dla plemników, które uwalnia je od ich „kwasowej sztywności” i dostarcza nitkom nasiennym niezbędną energię w postaci fruktozy do ich aktywnych ruchów. Dwa gruczoły pęcherzykowe znajdują się powyżej gruczołu krokowego, między tylną ścianą pęcherza moczowego a jelitem grubym.

Wytworzona wydzielina jest zwykle egzocytowana z komórek do przewodu wydalniczego, przewodu wydalniczego, a następnie przez przewód ejaculatorius do moczowodu. Gruczoły pęcherzykowe syntetyzują również inne substancje, takie jak B. białko Semenogelin, które otacza plemniki w rodzaj macierzy żelowej i zapobiega ich przedwczesnemu dojrzewaniu, co powinno mieć miejsce w narządach płciowych żeńskich przed dotarciem do komórki jajowej.

Anatomia i budowa

Gruczoły pęcherzykowe mają podłużnie owalny kształt i są zwinięte w sobie. Ich długość to około 5 cm. Każdy narząd składa się z pojedynczego, wielokrotnie zagiętego przewodu o długości ok. 15 cm i szerokim świetle.

Kanały w dolnym końcu gruczołów łączą się z odpowiednimi nasieniowodami, przewodem nerwowym, tworząc tak zwany kanał iniekcyjny, przewód ejaculatorius, który następnie otwiera się do cewki moczowej. Komórki gruczołów, które syntetyzują wydzielinę, zwykle egzocytują wydzielinę na zewnątrz do macierzy zewnątrzkomórkowej i dalej do przewodu. Oznacza to, że wydzielina tworzy się w pęcherzykach w komórkach. Pęcherzyki łączą się na krótko z błoną komórkową, dzięki czemu wydzielina może zostać uwolniona.

Komórki nabłonkowe graniczące ze światłem mają kilka komórek mięśni gładkich, które kurczą się podczas wytrysku i wydzielania, dzięki czemu wydzielina może być prawidłowo wydalana zgodnie ze stymulacją seksualną i w tym samym rytmie podczas wytrysku i może mieszać się z innymi częściami wytrysku Wypchnij nagle z prześwitu.

Funkcja i zadania

Dwa gruczoły pęcherzykowe są przypisane do dodatkowych gruczołów płciowych. Ich główną funkcją jest syntetyzowanie określonych substancji i mieszanie ich z wytryskiem w odpowiedniej proporcji w przypadku pobudzenia seksualnego.

Wydzielanie wytwarzane przez gruczoły pęcherzyków ma odczyn zasadowy i podwyższa pH ejakulatu. To uwalnia plemniki utworzone w kanalikach jąder z ich „kwaśnej sztywności” i stymuluje je do ruchu. Aby plemnikom nie zabrakło energii, fruktoza zawarta w ejakulacie jest dla nich dostępna. Jednak ich mobilność jest tymczasowo sztucznie ponownie spowalniana przez białko, aby zapobiec zbyt wczesnemu dojrzewaniu, aby stały się płodnymi plemnikami.

Białko powoduje, że plemniki są „pakowane” w rodzaj macierzy żelowej, która jest tylko rozkładana i rozpuszczana w żeńskich narządach płciowych. Kolejny proces dojrzewania (kapacytacja) obejmuje proces przebudowy biochemicznej ścian komórkowych nici nasiennych. Przede wszystkim następuje zniszczenie powłoki glikoproteinowej na ścianach komórkowych.

Proces kapacytacji jest wyzwalany głównie przez pewien hormon znajdujący się w śluzie szyjki macicy. Gruczoły pęcherzykowe są również odpowiedzialne za ochronę plemników w żeńskich narządach płciowych przed możliwym atakiem immunologicznym. Dlatego wytwarzają hormon, który osłabia możliwe reakcje immunologiczne w pochwie, chroniąc w ten sposób plemniki w drodze do żeńskiego jaja.

Choroby

W rzadkich przypadkach podczas rozwoju embrionalnego występuje wada rozwojowa lub całkowity brak (aplazja) jednego lub obu gruczołów pęcherzykowych, czemu często towarzyszy wada rozwojowa nasieniowodu.

Wady rozwojowe można prześledzić do mutacji CFTR (transmembranowego regulatora przewodnictwa mukowiscydozy). Znacznie bardziej powszechne jest ostre lub przewlekłe zapalenie pęcherzyków płucnych, które może być spowodowane infekcjami bakteriami, wirusami lub grzybami. Zapalenie pęcherzyków zwykle występuje równolegle do zapalenia prostaty. Choroba wiąże się z bólem w dolnej części brzucha, często z niespecyficznymi objawami, takimi jak gorączka i dreszcze.

Zwykle w ejakulacie (nasieniu) pojawia się krew. Diagnostyczne metody obrazowania, takie jak ultrasonografia przezodbytnicza (TRUS), tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny, są odpowiednie do różnicowania diagnostycznego i wykluczenia raka prostaty lub gruźlicy. Nieleczony przebieg zapalenia pęcherzyków może prowadzić do zapalenia pęcherza (zapalenie pęcherza), ropnia w gruczole pęcherzykowym lub do urosepsy, bakteryjnego zakażenia krwi, które przenika z dróg moczowo-płciowych do krwiobiegu przez drogi moczowe.

Rzadkie choroby gruczołów pęcherzykowych to torbiele pierwotne lub wtórne. Pierwotne torbiele są wrodzone i bardzo rzadkie. Znacznie częstsze są wtórne torbiele nabyte i często związane z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego. Nowotwory w okolicy pęcherzyków są również bardzo rzadkie, które zwykle występują u młodszych mężczyzn w wieku aktywnym seksualnie.

Typowe i powszechne choroby weneryczne

• Chlamydia (zakażenie chlamydiami)
• syfilis
• Rzeżączka (rzeżączka)
• Brodawki narządów płciowych (HPV) (brodawki narządów płciowych)
• AIDS
• Ulcus molle (miękki wrzód)