Candida guilliermondii

Candida guilliermondii są gatunkami jednokomórkowych drożdży, które żyją jako saprofity i występują na całym świecie jako zarazki przenoszone drogą powietrzną. Drożdże tego typu kolonizują ludzką skórę jako komensały, ale mogą stać się patogenem oportunistycznym w przypadku niedoboru odporności. Mogą powodować grzybice skóry, błon śluzowych i jelit, a także posocznicę wywołaną przez Candida, a tym samym zatrucie krwi.

Co to jest Candida guilliermondii?

Candida to rodzaj drożdży należący do poddziału Ascomycota i należący do poddziału Saccharomycotina. Rodzaj jest przypisany do klasy Saccharomycetes i należy do niej w kolejności prawdziwych drożdży lub Saccharomycetales i rodziny Inceratae sedis.

Candida występuje w sumie w około 150 różnych gatunkach. Jednym z nich jest gatunek Candida guilliermondii. Gatunek grzyba występuje na całym świecie i żyje wszędzie jako zarazki przenoszone drogą powietrzną. Grzyb tworzy kolonie wydłużonych lub cylindrycznych komórek pąków o długości od dwóch do siedmiu mikrometrów i szerokości od dwóch do pięciu mikrometrów.

W większości przypadków drożdże mają długie i często zwinięte rzekome strzępki. Wzdłuż tych pseudostrzałek znajdują się liczne, przypominające gromady blastospory o niewielkich rozmiarach, zwłaszcza na przegrodach. Ponadto gatunek może tworzyć terminalne chlamydospory. Wzrost przypomina wzrost pokrewnych gatunków Candida famata i występuje w koloniach o barwie od biało-szarej do kremowej z gładkim do matowego wykończeniem.

Candida guilliermondii też będzie Pichia guilliermondii nazywany i należą do saprofitów. Gatunek drożdży jest tak zwanym patogenem oportunistycznym i może być patogenny dla ludzi. Jak wszystkie drożdże, gatunki Candida są jednokomórkowymi mikroorganizmami eukariotycznymi, które rozmnażają się przez kiełkowanie, podział lub rozszczepianie.

Występowanie, dystrybucja i właściwości

Przedstawiciele gatunku drożdży Candida guilliermondii to zarazki przenoszone drogą powietrzną. Jako saprofity przedstawiciele gatunku nie przeprowadzają chemo- ani fotosyntezy. Wszystkie drożdże są organizmami chemo-organotroficznymi, których metabolizm energetyczny opiera się na źródłach energii z substancji organicznych, takich jak fruktoza, glukoza, maltoza czy sacharoza. Nie potrzebują światła słonecznego do wzrostu z powodu braku fotosyntezy. Drożdże najlepiej rozwijają się w zakresie pH od obojętnego do lekko kwaśnego.

Saprofity, takie jak Candida guilliermondii, żywią się wyłącznie heterotroficznie. Potrzebujesz więc martwych substancji organicznych, które rozkładają na substancje bogate w energię i ostatecznie przekształcają je w substancje nieorganiczne. Komórki wszystkich grzybów mają przeważnie owalny kształt i są to blastospory. Podobnie jak wszystkie inne komórki drożdży, komórki Candida guilliermondii rozmnażają się przez kiełkowanie. Z odpowiedniej komórki macierzystej pewien obszar wystaje ze ściany komórkowej, tworząc w ten sposób pączek. Kopia jądra komórkowego migruje do poszczególnych pąków, które są następnie całkowicie oddzielane od komórki macierzystej.

Kiełki mogą tworzyć skupiska komórek, jeśli warunki są sprzyjające. Poszczególne komórki tych zespołów nie komunikują się przez przegrody i dlatego nie są prawdziwą grzybnią, ale nazywane są pseudomycelami.

Znaczenie i funkcja

Gatunek drożdży Candida guilliermondii zwykle nie jest patogenem, ale żyje saprofitycznie z ludźmi. Jako nieszkodliwy saprofit lub komensal, drożdże nie szkodzą ludziom ani nie są szczególnie przydatne. Drożdże komensalnie kolonizują ludzką skórę, do której docierają drogą powietrzną. Drożdże mogą również osadzać się na błonach śluzowych, w przewodzie pokarmowym lub w pochwie bez wywoływania objawów.

Innymi słowy, ludzie ze zdrowym układem odpornościowym nie zarażają się. Zanim drożdże będą mogły się niebezpiecznie rozprzestrzenić, komórki układu odpornościowego rozpoznają je jako obce i atakują. Znaczenie patogenetyczne Candida guilliermondii jest odpowiednio niskie.

Ponieważ między saprofitami a pasożytami istnieją przeważnie płynne granice, nieszkodliwe saprofity mogą w pewnych okolicznościach stać się chorobotwórczymi i tym samym pojawiać się jako pasożyty. Z tego powodu Candida guilliermondii nazywane są patogenami oportunistycznymi, pomimo ich powszechnego występowania.

Choroby i dolegliwości

Niedobór odporności to fakt, który może przekształcić faktycznie nieszkodliwe drożdże z gatunku Candida guilliermondii w patogeny. Taki niedobór odporności może być związany z chorobami, takimi jak AIDS, ale można go również przypisać osłabieniu układu odpornościowego z powodu chorób, takich jak rak lub infekcje. Ponadto często występuje niedobór odporności ze względu na wiek. Ponadto podejścia terapeutyczne niektórych chorób osłabiają układ odpornościowy, na przykład w chorobach autoimmunologicznych.

U pacjentów z niedoborem odporności gatunki drożdży mogą nadal się rozprzestrzeniać bez skutecznej interwencji układu odpornościowego. Mogą wystąpić zmiany skórne w postaci grzybic, infekcji paznokci, a nawet grzybic jelit. W przypadku grzybic jelitowych wewnętrznych błon śluzowych istnieje pewne ryzyko tzw. Posocznicy wywołanej przez Candida. To fungemia, czyli zatrucie krwi spowodowane przez grzyby lub w tym przypadku drożdże. Zatrucie krwi jest ogólnoustrojową reakcją zapalną, która atakuje cały organizm i może być stanem zagrażającym życiu.

Infekcja Candida guilliermondii jest w większości przypadków infekcją endogenną, ponieważ jest zwykle wywoływana przez drożdżaki już obecne w organizmie. Zmiany na skórze, paznokciach lub włosach są zwykle leczone lekami przeciwgrzybiczymi. Powikłanie posocznicy wywołanej przez Candida wiąże się z niekorzystnym przebiegiem i jest leczone amfoterycyną B lub alternatywnie liposomalną amfoterycyną B. Jeśli te terapie zawiodą, konieczne jest podanie kaspofunginy, worykonazolu, pozakonazolu lub anidulafunginy. Idealnie byłoby, gdyby układ odpornościowy pacjenta odzyskał równowagę w określonych warunkach, aby móc samodzielnie zwalczać patogeny.