Środek farmakologiczny Cefaleksyna to antybiotyk stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych. Cefaleksyna może być podawana doustnie i należy do grupy antybiotyków cefalosporyn.
Co to jest Cefalexin?
Jako cefalosporyna, cefaleksyna należy do tak zwanych beta-laktamów, które są produkowane przemysłowo na półsyntetycznie. Jest to antybiotyk na receptę w Niemczech. Po zażyciu tabletki zawierającej substancję czynną cefaleksynę szybko wchłania się przez błony śluzowe przewodu pokarmowego.
Okres półtrwania we krwi wynosi około 1 godziny. Cefaleksyna przepływa również przez komórki wątroby, ale w przeciwieństwie do wielu innych antybiotyków nie ulega rozkładowi ani nie zmienia swojej struktury chemicznej. Dlatego pod koniec okresu półtrwania w osoczu krwi cefaleksyna jest całkowicie i niemetabolizowana z moczem przez dwie nerki.
Masa cząsteczkowa antybiotyku cefaleksyny wynosi około 348 g / mol. Cefaleksyna wielopeptydowa składa się z pierwiastków chemicznych: węgla, wodoru, azotu, tlenu i siarki.
Efekt farmakologiczny
Antybiotyk jest stosowany przeciwko zarazkom wrażliwym na cefaleksynę. Jako tak zwany antybiotyk o szerokim spektrum działania, Cefaleksyna działa przeciwko dużej liczbie patogenów bakteryjnych. Wykluczony jest jednak wpływ na wirusy.
Po przyjęciu doustnym substancja czynna jest szybko rozprowadzana do wszystkich narządów i tkanek poprzez układ naczyń krwionośnych, więc działanie antybiotyku jest ogólnoustrojowe.
Cefaleksyna wpływa wybiórczo i bezpośrednio na namnażanie się patologicznych bakterii, osadzając się w ścianie komórkowej. W efekcie zahamowana zostaje synteza ściany komórkowej tych bakterii, przez co nie mogą one już dzielić się samodzielnie i umrzeć. Ponieważ ściana komórkowa bakterii chorobotwórczych musi być nienaruszona, aby metabolizm tych patogenów mógł przebiegać sprawnie.
Po przechowywaniu w bakteryjnej ścianie komórkowej cefaleksyna blokuje syntezę peptydoglikanu, ale to białko o niskiej masie cząsteczkowej jest niezbędne dla stabilności ściany komórkowej bakterii. Antybiotyk cefaleksyna zapewnia, że nie można już osiągnąć strukturalnej integralności ściany komórkowej bakterii. Bezpośrednią konsekwencją jest śmierć bakterii w zakażonych obszarach ciała. Cefaleksyna działa poprzez bezpośrednią interakcję w metabolizm patogennych bakterii.
Zastosowanie i zastosowanie medyczne
W medycynie antybiotyk o szerokim spektrum działania, cefaleksyna, jest szczególnie skuteczny przeciwko tak zwanym bakteriom Gram-dodatnim. Te szczepy bakteryjne obejmują na przykład gronkowce, paciorkowce, bakterie coli lub Klebsiella.
Cechą szczególną cefaleksyny jest luka enterokokowa, którą należy wziąć pod uwagę podczas leczenia. W związku z tym cefaleksyna wyraźnie nie jest skuteczna przeciwko enterokokom, ponieważ ich ściana komórkowa znacznie różni się od innych bakterii Gram-dodatnich pod względem składu chemicznego.
Działanie leku Cefalexin dotyczy wyłącznie bakterii. Wielokrotnie udowodniono, że cefaleksyna nie działa przeciw mykoplazmom, chlamydiom czy bakteriom wieloopornym (MRSA).
Główne obszary zastosowania doustnego leczenia cefaleksyną to zakażenia bakteryjne górnych dróg oddechowych, takie jak zapalenie migdałków czy zapalenie krtani. Infekcje płuc wywołane przez bakterie również dobrze reagują na leczenie cefaleksyną, o ile substancję czynną można podawać doustnie.
Podawanie substancji czynnej cefaleksyny we wlewie jest przeciwwskazane. Inne typowe obszary zastosowania to bakteryjne zapalenie ucha środkowego, infekcje dróg moczowych wywołane przez bakterie Gram-dodatnie oraz bakteryjne infekcje skóry.
Ogniska zakażenia tkanek miękkich i kości, które znajdują się głębiej w organizmie, są ogólnie dostępne do leczenia preparatem Cefalexin. Dlatego, na przykład, substancją czynną można leczyć przewlekłe zapalenie kości, zapalenie kości i szpiku, zapalenie stawów lub ropowicę.
Cefaleksyna przenika do tkanek organizmu poprzez krwioobieg i może zabijać zarazki chorobotwórcze na miejscu, nawet przy przewlekłych przebiegach. W przypadku tych nieostre infekcje należy jednak zwrócić szczególną uwagę na czas trwania terapii i dawkę, aby nie zagrozić powodzeniu leczenia i skutecznie zapobiegać oporności.
Zagrożenia i skutki uboczne
Podobnie jak w przypadku wielu innych antybiotyków, po podaniu cefaleksyny może rozwinąć się oporność. Wówczas antybiotyk przestałby działać. Aby zapobiec rozwojowi oporności bakterii, cefaleksynę należy zawsze przyjmować przez dostatecznie długi czas i w dawce odpowiedniej do masy ciała.
W przypadku znanych reakcji nadwrażliwości na cefaleksynę nie wolno stosować substancji czynnej. Mogą wystąpić niepożądane reakcje organizmu i skutki uboczne, szczególnie na początku leczenia. Większość działań niepożądanych wywoływanych przez cefaleksynę dotyczy zaburzeń żołądkowo-jelitowych z objawami takimi jak nudności, wymioty lub biegunka. Lekarz musi w każdym przypadku indywidualnie zdecydować, czy lek należy odstawić, jeśli wystąpią takie działania niepożądane.
Inne znane działania niepożądane to zawroty głowy i zaburzenia równowagi elektrolitowej. Jeśli jednocześnie podaje się penicylinę, może również wystąpić oporność krzyżowa. Obecność cefaleksyny w moczu podczas badań moczu może chwilowo zafałszować wartości diagnostyczne.
