Wyjaśniamy, czym jest koło chromatyczne i jak przedstawiane są jego kolory. Ponadto naturalne koło kolorów i jego modele.
Co to jest koło kolorów?
Koło chromatyczne lub koło kolorów jest znane jako graficzna reprezentacja, uporządkowana i okrągła, kolorów widzialnych przez ludzkie oko zgodnie z ich odcieniem lub tonem, często rozróżniając to, co zabarwienie pierwotniaki i ich pochodne. Jest stosowany zarówno w subtraktywnych przedstawieniach koloru (artystyczny lub obrazowy), jak i addytywnym (światło).
Zazwyczaj koła kolorów są reprezentowane w gradiencie kolorów, który sprawia, że przejście od jednego odcienia do drugiego jest widoczne. Inne kształty obejmują wzór schodkowy, który zawiera 6, 12, 24, 48 lub więcej różnych kolorów, oraz heksagram w kształcie gwiazdy, którego szczyty reprezentują każdy kolor, co ułatwia oglądanie przeciwieństw i uzupełnień.
Te chromatyczne narzędzia mają długą historię w historii ludzkości. Już w 1436 roku renesansowy artysta i myśliciel Leonardo Battista Alberti w swoim traktacieBy obrazek, utworzył różne reprezentacje geometryczne dla zakresu kolorów, w tym koła, prostokąta i trójkąt, z czterech rozważanych wówczas podstawowych kolorów: żółtego, zielonego, niebieskiego i czerwonego.
Z drugiej strony model, który inspiruje obecny, składający się z trzech podstawowych kolorów (żółtego, niebieskiego i czerwonego) i ich pochodnych, został wynaleziony w XVII wieku i jest znany jako RYB (od angielskiego akronimu jego kolory podstawowe:Internet, Żółty, Niebieski). Został spopularyzowany w książce niemieckiego poety Goethego ptTeoria kolorów , w którym osiągnął w sumie sześć kolorów i nadal jest nauczany w akademiach obraz.
Ten tradycyjny model koła chromatycznego zapewnia, że:
- Ciepłe kolory widma znajdują się po prawej stronie koła, a zimne po lewej stronie.
- Kolory mają przeciwieństwo na kole: niebieski z pomarańczowym, czerwony z zielonym, żółty z fioletowym i tak dalej.
Koło kolorów naturalnych
Gdy wszystkie kolory widzialnego widma światło, mamy naturalne koło kolorów. Wynika to z badań Newtona nad naturą światła i późniejszym pojawieniem się Fotografia kolorów, będąc tym samym podstawowym narzędziem w przemysł kolorów.
W ten sposób pojawiły się nowe modele organizacji kolorów, takie jak RGB (czerwony, zielony, niebieski; w języku hiszpańskim: czerwony, zielony, niebieski), który działa w oparciu o intensywność tych trzech podstawowych kolorów światła; lub CMYK (Cyan, magent, Yżółto, czarny; w języku hiszpańskim: cyjan, magenta, żółty i czarny), nowoczesna wersja tego zaproponowanego przez Goethego i szeroko stosowanego w wydawnictwach przemysłowych i poligrafii.
Te współczesne modele można podzielić na dwa:
- Dodatkowe wzory kolorystyczne. Proponują kompozycję barwną z wkomponowania światła, czyli z sumy barw, zmierzającą w kierunku bieli. Według tego modelu przeciwstawnymi kolorami są: żółty – niebieski, magenta – zielony, cyjan – czerwony.
- Subtraktywne modele kolorów. Proponują kompozycję koloru z odejmowania światła, czyli dążenie do czerni w superpozycji kolorów. Według tego modelu, przeciwstawnymi kolorami są: czerwony - cyjan, zielony - magenta, niebieski - żółty.
Biel i czerń są kolorami przeciwstawnymi, choć tak naprawdę nie są kolorami, ale tonami, podobnie jak szary: nie przedstawiają koloru. Biel jest uważana za spotkanie wszystkich kolorów widma (z dużą dawką światła i energii), podczas gdy czerń jest uważana za brak wszystkich kolorów (a zatem z bardzo małą ilością światła i energii).