• Czym jest prawo międzynarodowe publiczne?
• Historia prawa międzynarodowego publicznego
• Źródła międzynarodowego prawa publicznego
• Podmioty prawa międzynarodowego publicznego
• Charakterystyka prawa międzynarodowego publicznego
• Zasady międzynarodowego prawa publicznego
• Prywatne prawo międzynarodowe

Wyjaśniamy, czym jest prawo międzynarodowe publiczne, jego zasady i inne cechy. Również prawo prywatne międzynarodowe.

Prawo międzynarodowe publiczne dąży do pokojowego rozwiązywania konfliktów.

Czym jest prawo międzynarodowe publiczne?

Prawo międzynarodowe publiczne jest gałąź prawa zajmuję się stosunkami międzynarodowymi między Państwo i przedmiotów międzynarodowych. Są to ramy prawne, którymi rządzi się społeczność międzynarodowa, w celu zagwarantowania pokój i sprawiedliwe postanowienie konflikty które mogą wynikać z ich wzajemnych relacji.

W tej fundamentalnej perspektywie różni się ono od prawa prywatnego międzynarodowego. W przeciwieństwie do innych gałęzi prawa, międzynarodowe prawo publiczne zajmuje się pośredniczeniem prawnym pomiędzy suwerennymi podmiotami.

W konsekwencji nie jest to przymusowy porządek prawny, jak to ma miejsce w przypadku aparatu prawnego w każdym konkretnym kraju. Wręcz przeciwnie, ma głównie charakter koordynacyjny, to znaczy dąży do prowadzenia konfliktu poprzez regularne, pokojowe i uczciwe kanały.

W ten sposób umożliwia konstruowanie regulacji zaakceptowanych przez wszystkie uczestniczące państwa i których dobrowolnie zgadzają się podporządkować. Wspomniane normy mogłyby nawet mieć rangę ponadkonstytucyjną, jak ma to miejsce w przypadku Prawa człowieka Podstawy.

Historia prawa międzynarodowego publicznego

Od czasów starożytnych nie było wojna między różnymi narody i cywilizacje ludzkie, w ich walce o kontrolę zasobów lub rozszerzenie ich kultury Y religie. Jednak w większości konfliktów historia istniał jakiś minimalny porządek prawny.

Może być nieformalny lub oparty na nawyk, który rządzi zachowania „Normalni” w konfrontacji i uważani za odrażających. W rzeczywistości odwołując się do tego typu reguł, często pochodzenia religijnego, można było podpisać pokój między imperiami w stanie wojny lub przynajmniej uzgodnić warunki jakiejś formy honorowej kapitulacji.

Najstarszy traktat tego typu pochodzi z starożytności Mezopotamii i dotyczy miasta Chaldejczycy Lagaszy i Umma około 3200 p.n.e. C. Ten traktat pozwoliłby im ustalić granice po zakończeniu wojny.

Z drugiej strony, pierwszą nowoczesną sprawą tego typu międzynarodowej instancji prawnej była sprawa Roszczenia Alabamy pod koniec wojny secesyjnej, którą osądził sąd w Genewie.

Jednak, jak to często bywa, istnieje rozbieżność między autorami co do specyficznego pochodzenia Prawa Międzynarodowego Publicznego. Niektórzy uważają ją za tak starą, jak same narody ludzkie, które uzgodniły warunki handlu lub wymiany prymitywnych towarów.

Wręcz przeciwnie, inni autorzy przypuszczają, że formalnie rozpoczął się on od XVI lub XVII wieku, kiedy to suwerenne narody formalnie wydawały się skłonne do wzajemnych relacji w zakresie równości prawnej, jak to miało miejsce w 1648 r. na mocy traktatów westfalskich.

Źródła międzynarodowego prawa publicznego

Źródłem międzynarodowego prawa publicznego są rozmaite i zróżnicowane traktaty podpisywane przez państwa dwustronnie lub wielostronnie, takie jak pakty, konwencje, memoranda, wspólne deklaracje itp., a także tzw. zwyczaj międzynarodowy, uznawany w praktyce przez państwa. oraz zgodnie z ogólnymi zasadami prawidłowy.

Do tego należy dodać dokumenty prawne pochodzące z sądów międzynarodowych i wielostronnych organizacji prawnych (takich jak ONZ), które służą jako mediator w konfliktach lokalnych i regionalnych, zapewniając ramy prawne wzajemnego zrozumienia między spornymi narodami.

Podmioty prawa międzynarodowego publicznego

Organizacje takie jak ONZ są podmiotami prawa międzynarodowego publicznego.

Przedmiotami prawa międzynarodowego publicznego są:

• Państwa narodowe, należycie uznane przez swoich rówieśników i społeczność międzynarodową jako takie.
• Międzynarodowe organizacje mediacji i umowy międzynarodowe, takie jak Organizacja Narodów Zjednoczonych, Międzynarodowa Organizacja Pracy itp.
• Społeczność wojująca i ruchy narodowowyzwoleńcze, w niektórych przypadkach, w których są one uznawane za aktorów politycznych, a nie przestępczych.
• Osoba fizyczna, jako bierny podmiot prawa międzynarodowego, otrzymuje od niego obowiązki i prawa.

Charakterystyka prawa międzynarodowego publicznego

Międzynarodowe prawo publiczne opiera się na porozumieniu, że stosunki między narodami muszą dążyć do obopólnej korzyści i że zawsze są one lepsze od wojny.

Wspomniane relacje z Współpraca, rywalizacja lub wymiana muszą zatem być regulowane dobrowolnymi traktatami, którym muszą się podporządkować wszystkie kraje, które je podpisują, biorąc pod uwagę, że wspomniany porządek jest niezależny od tego, kto korzysta z ich praw. rządy.

Instancje prawa międzynarodowego publicznego są więc ciałami zdecentralizowanymi i minimalnie przymusowymi, dynamicznymi i obdarzonymi pewną względnością w stosunku do międzynarodowych obowiązków prawnych, to znaczy zawsze mogą być negocjowane i poddane politycznej pracy.

Zasady międzynarodowego prawa publicznego

Zasady prawa międzynarodowego publicznego chronią przede wszystkim prawo do suwerenności narodów. Oznacza to, że uzgadniając z innymi krajami lub podpisując traktaty międzynarodowe, nie poświęcają ich autonomia i prawne samostanowienie, ale raczej poprzez uzgodnienie przestrzeni dla międzynarodowej mediacji, która pozwala na osiągnięcie wzajemnych porozumień.

Z tego powodu wielu autorów kwestionuje charakter prawny tej gałęzi prawa, gdyż w zasadzie nie ma organu międzynarodowego, z którego prawa międzynarodowe by wywodzą się i który mógłby zmusić państwa do ich przestrzegania, ale będą one wynikiem dobrowolności porozumienie narodów.

Inne fundamentalne zasady międzynarodowego prawa publicznego we współczesnym świecie to:

• „Prawo” do wojny. Tak jak istnieją prawa pokojowe, istnieją również prawa, które regulują to, co jest dopuszczalne w sytuacji wojennej i które legitymizują użycie siły zbrojnej przez jedno państwo przeciwko drugiemu. Warunki te są trojakie: w obronie własnego bezpieczeństwa narodowego, w służbie wielostronnej misji bezpieczeństwa zbiorowego lub „sił pokojowych” przez organ międzynarodowy, taki jak Organizacja Narodów Zjednoczonych, lub gdy odbywa się to w służbie władzy regionalnej. odpowiedzialny za zapewnienie pokoju.
• Leczenie cudzoziemców. ten prawo nakazuje szacunek dla ambasad, konsulatów i przedstawicielstw dyplomatycznych różnego typu, które świadczą usługi swoim rodakom na obcej ziemi i które mogą pośredniczyć w określonych zdarzeniach prawnych dotyczących obywatele swojej narodowości.
• Podstawowe prawa człowieka. Ponad wszelkimi innymi traktatami umowa o prawach podstawowych istota ludzka a karanie tych, którzy je naruszają, jest jednym z najbardziej powszechnie akceptowanych i bronionych przez nich nakazów Organizacje międzynarodowe pokoju.

Prywatne prawo międzynarodowe

Dwie główne gałęzie prawa międzynarodowego, publiczna i prywatna, różnią się między sobą tym, że są zainteresowane ustawodawstwo międzynarodowe z różnych punktów widzenia. Między nimi istnieje rozróżnienie analogiczne do tego, które istnieje wewnątrz prawoznawstwo pomiędzy prawo prywatne i Prawo publiczne.

Prawo prywatne międzynarodowe zajmuje się stosunki prawne z populacje z różnych krajów. Ze swojej strony prawo międzynarodowe publiczne zajmuje się stosunkami między różnymi krajami i państwami, takimi jak konflikty terytorialne lub spory między ich krajami. suwerenności.