Wyjaśniamy, czym jest rozwój poznawczy i z czego składa się Teoria Piageta. Również cztery etapy rozwoju poznawczego.
Czym jest rozwój poznawczy?
Kiedy mówimy o rozwoju poznawczym, odnosimy się do różnych etapów, które utrwalają wrodzoną zdolność istota ludzka myśleć, rozumować i używać narzędzi mentalnych. Jest proces stopniowa, która ma swój początek we wczesnym dzieciństwie i która motywuje dążenie jednostki do zrozumienia swojego otoczenia i integracji z społeczeństwo.
Uczniowie tego procesu oddzielają i wyznaczają jego progresywne etapy, aby zrozumieć, w którym momencie życia nabywa się pewne umiejętności psychiczny. W tym oczywiście obiektywne warunki (fizyczne, społeczne, emocjonalne), w których jednostka się rozwija. Ten specyficzny wzrost możliwości jest znany jakonauka poznawcza.
w opis Z tych etapów różni uczeni, tacy jak Jean Piaget, Toldan, Gestalt i Bandura, zaproponowali swoje podejście do systemu naukowego, który je rozumie. Najbardziej znanym jest być możeTeoria rozwoju poznawczego przez szwajcarskiego Piageta, który stanowi podstawę różnych podejść edukacyjnych skoncentrowanych na wzbogacaniu doświadczenia dzieciństwa lub „edukacji otwartej”.
Teorie Piageta przyczyniły się nie tylko w tej dziedzinie, ale także w zrozumieniu ludzkiej inteligencji, uczenie się i różne formy myśl.
Teoria Piageta
Piaget zaproponował swoją teorię na temat natury i rozwoju inteligencji ludzkiej w połowie XX wieku i zrewolucjonizował jej rozumienie. Zgodnie z jej postulatami rozwój kognitywny przebiega przez szereg różnych i rozpoznawalnych etapów, których początek następuje w dzieciństwie i wymaga postrzeganie, adaptacja i manipulacja środowiskiem, ponieważ niemowlę aktywnie eksploruje świat.
Cztery etapy rozwoju poznawczego zaproponowane przez Piageta to:
- Etap czuciowo-ruchowy lub czuciowo-ruchowy. Początkowa faza procesu, która rozpoczyna narodziny i kończy pojawienie się język proste przegubowe (około dwóch lat). Jest to etap eksploracyjny, w którym jednostka stara się zebrać jak najwięcej ze swojej interakcji z otoczeniem, albo poprzez Gry, ruchy nie zawsze dobrowolne i egocentryczne rozważanie wszechświata podzielonego między „ja” podmiotu i „otoczenie”. Na tym etapie uczy się również, że przedmioty świata, nawet jeśli nie są wyraźnie zróżnicowane, pozostają, mimo że ich nie widzimy.
- Etap przedoperacyjny. Ten drugi etap rozgrywa się między drugim a siódmym rokiem życia i charakteryzuje się nauką ról fikcyjnych, czyli możliwością postawienia się na cudzym miejscu, działania i używania przedmiotów o charakterze symbolicznym. Myślenie abstrakcyjne pozostaje trudne, podobnie jak myślenie logiczne, a zamiast tego przeważa myślenie magiczne.
- Etap operacji betonowych. Między siódmym a dwunastym rokiem życia jest to etap, w którym logiczne myślenie zaczyna prowadzić do słusznych wniosków, nawet jeśli najbardziej złożone stopnie abstrakcji mogą być trudne. Pewna tendencja do egocentryzm w jednostce.
- Etap czynności formalnych. Ostatnim z etapów rozwoju poznawczego, między dwunastym rokiem życia a dorosłością, jest okres, w którym jednostka nabywa umiejętność radzenia sobie z myśleniem abstrakcyjnym, zdolność wyciągania trafnych wniosków z sytuacji całkowicie hipotetycznych, nie przeżytych, osiągając w ten sposób myślenie o myśleniu czyli osiągnięcie myśli metafizycznej i rozumowanie hipotetyczna dedukcja.
Musimy zauważyć, że chociaż są wyjaśnione liniowo, etapy te nie występują oddzielnie od siebie ani jako doskonale zdefiniowane etapy, ale raczej, że przejście między jednym a drugim jest rozmyte, różniące się w zależności od przypadku.