Pod kinestetyczny Umiejętność różnicowania Żargon techniczny rozumie zdolność człowieka do oceny sekwencji ruchu pod kątem jej jakości i do odpowiedniego dawkowania.
Zdolność ta pozwala ludziom wykonywać swoje ruchy w sposób ekonomiczny, bezpieczny i precyzyjny (zróżnicowany) oraz dostosowywać je do aktualnej sytuacji.
Celem jest wysoka jakość wykonania ruchu, która okazuje się coraz lepiej skoordynowana ze wzrastającą poprawą jakości, a tym samym umożliwia odpowiednią dawkę siły i dostosowanie celu.
Jaka jest umiejętność różnicowania?
Zdolność osoby do różnicowania opiera się na informacji kinestetycznej, która kontroluje nieświadome, ale uporządkowane poczucie ruchu osoby za pośrednictwem odpowiedzialnego obszaru mózgu. Słowo kinestetyczny pochodzi ze starożytnych greckich terminów kineō (ruch) i aisthēsis (doświadczenie, percepcja).
Dobrze rozwinięta zdolność koordynacji jest decydującym warunkiem zachowania równowagi i rytmu, która sprawdza przychodzące informacje sensoryczne w zróżnicowany sposób pod kątem ważnych rzeczy, przekazuje te informacje do odpowiedzialnego obszaru mózgu i po wdrożeniu odpowiednio dostosowuje sekwencje ruchowe.
Człowiek jest w stanie kontrolować zdolności motoryczne sytuacyjnie na podstawie ciągłej wymiany informacji o aktualnej pozycji ruchu. Przykładami tej zdolności do rozróżniania są różne ruchy, takie jak łapanie piłki, klaskanie, taniec czy żonglowanie przedmiotami.
Funkcja i zadanie
Umiejętność różnicowania jest jedną z najważniejszych umiejętności koordynacyjnych. Działa tylko w zrównoważonej interakcji z możliwością orientacji, reagowania, rytmiki, równowagi, adaptacji i łączenia.
Ludzie orientują się w warunkach przestrzennych i zmianach oraz są w stanie odpowiednio dostosować się do tej sytuacji. Kinestetyczna wymiana informacji, która zachodzi z odpowiedzialnym obszarem mózgu, pozwala mu odpowiednio reagować na te napływające informacje sensoryczne i wdrażać je w sposób zmotoryzowany.
Ponadto ma zdolność dostosowywania swoich ruchów do zmienionego, zadanego rytmu, aby zachować równowagę ciała i ruchów oraz dostrajać je do siebie.
Pod koniec tego procesu jego zdolność łączenia się pozwala mu na synchronizację wszystkich ruchów lub ruchów częściowych w sposób skoordynowany przestrzennie i czasowo, aby osiągnąć pożądany ruch docelowy w najlepszy możliwy sposób.
Możliwość różnicowania odgrywa ważną rolę w tych zdolnościach sensorycznych, ponieważ jest szczególnie niezbędna w obszarze podwyższonego poziomu wydajności. Aby koordynować sekwencję ruchów w zróżnicowany sposób, konieczne jest uprzednie obszerne rejestrowanie informacji i ich przetwarzanie.
Móżdżek ze swoim analizatorem kinestetycznym odgrywa tutaj kluczową rolę, ponieważ rozróżnia wchłanianie i przetwarzanie informacji. Przykład z dziedziny sportu: aby tenisista mógł uderzyć małą piłeczkę tenisową, która leci do niego z prędkością około 180 km / h nad boiskiem tenisowym, musi w środku optymalnie prowadzić rakietę do zbliżającej się piłki tenisowej.
Aby osiągnąć ten cel, kluczowe znaczenie ma położenie główki kija w stosunku do piłki. Tenisista musi wykorzystać swoją dozowaną siłę na podstawie swoich umiejętności różnicowania kinestetycznego, które przy tym ruchu stają się jedną z najważniejszych umiejętności koordynacyjnych.
Istnieje ciągła wymiana informacji o aktualnej sytuacji, korekcji postawy i innych późniejszych ruchach. Im bardziej regularnie trenowane są te procesy motoryczne, tym bliższe jest wzajemne połączenie neuronów zaangażowanych w ten proces ruchu w precyzyjnie dostrojonej koordynacji kilku ośrodków mózgu i móżdżku.
Choroby i dolegliwości
Zdolności optyczne, fonematyczne i melodyczne to kolejne percepcje zmysłowe, bez których nie bylibyśmy w stanie sobie poradzić w życiu codziennym.
Optyczna percepcja sensoryczna jest niezbędnym warunkiem wstępnym do nauki czytania i pisania. Tych umiejętności zazwyczaj uczymy się w szkole. Dzieciom zależy na wysokim poziomie precyzji percepcji optycznej. Na początku fazy uczenia się dziecko koncentruje się na technicznej i formalnej stronie procesu uczenia się, ponieważ jego umiejętności nie są jeszcze tak rutynowo rozwijane, aby proces ten przebiegał automatycznie bez większego wysiłku.
Automatyczna i dokładna percepcja optycznych modalności postaci jest warunkiem koniecznym do zabezpieczenia procesu czytania i pisania jako jednostki zdolności motorycznych i rozumienia (przetwarzania informacji w mózgu).
Zróżnicowanie fonematyczne umożliwia słuchanie dźwięków fonetycznych w słowie w celu zrozumienia wypowiadanego słowa. Kinestetyczna zdolność różnicowania odpowiada za czytanie i artykulację oraz kontroluje poprawną wymowę. Melodyczna zdolność różnicowania umożliwia ludziom używanie melodycznej dykcji do odmiennej oceny zdań i słów.
Jeśli różne umiejętności różnicowania są zniekształcone lub niedostatecznie rozwinięte, osoby dotknięte chorobą wykazują odpowiednie oznaki, na przykład zaburzoną sekwencję ruchów, brak umiejętności motorycznych, słabość czytania, pisania lub arytmetyki, a także zaburzenia wymowy.
Te brakujące lub niedostatecznie wyszkolone umiejętności mogą prowadzić do głęboko zakorzenionych i długotrwałych wzorców zachowań we wszystkich obszarach życia osobistego i społecznego osób dotkniętych chorobą. Na przykład osoby z trudnościami w czytaniu i pisaniu często cierpią z powodu niepewności i kompleksów niższości, ponieważ nie są w stanie wykonywać tak dobrze, jak inni.
Niedostatecznie rozwinięte zdolności motoryczne mogą powodować dolegliwości w naszym codziennym życiu, ponieważ musimy wykonywać ruchy przez cały dzień, niezależnie od tego, czy chodzi o wyniki sportowe, pisanie na komputerze, zakupy czy inne codzienne czynności.
Wzorce zachowań zainteresowanych osób mogą mniej lub bardziej wyraźnie odbiegać od kulturowych, społecznych i przyjętych wytycznych. Te odchylenia przejawiają się w różnych obszarach, takich jak percepcja poznawcza, kontrola impulsów i uczuciowość.
Wynikające z tego wzorce zachowań mogą być nieodpowiednie, nieelastyczne i niecelowe. Osoby, których to dotyczy, odczuwają osobisty poziom cierpienia i niekorzystny wpływ otoczenia.
Brak zdolności różnicowania ma daleko idący wpływ na całe życie ludzi i wpływa na ich uczucia, myśli, percepcję, reakcje na otoczenie i relacje z innymi ludźmi.
.jpg)
