Świat jest pełen wirusów. Niektóre można skutecznie zwalczyć, inne powodują poważne choroby. Poniższy tekst powinien wyjaśniać, dlaczego tak się dzieje. Wirusy DNA to wirusy, których genom składa się z DNA (materiału genetycznego).
Co to są wirusy DNA?
Ogólnie wirus jest nosicielem infekcji, która składa się z nici materiału genetycznego. Może się składać z DNA (kwas dezoksyrybonukleinowy) lub RNA (kwas rybonukleinowy). Nici są owinięte w osłonkę z białka. Wirus DNA to wirus, którego materiał genetyczny składa się z kwasu dezoksyrybonukleinowego.
Materiał genetyczny nazywany jest genomem. Genom może być dwuniciowy lub jednoniciowy. Same pasma składają się z jednego kawałka (niesegmentowane) lub mogą być podzielone na różne części (segmentowane). Genom DNA może pojawić się w pierścieniu (kolistym) lub w otwartej nici (liniowo). W przeciwieństwie do wirusów RNA, wirusy DNA są mniej zmienne.
W rezultacie często są odporne na wpływy środowiska. Powodem tego jest ich wyższa stabilność chemiczna i niższy wskaźnik mutacji. Ich enzymy, które są używane do replikacji DNA, polimerazy DNA, mają swoją własną funkcję korekty. Oznacza to, że nieprawidłowo wbudowane DNA jest rozpoznawane i usuwane. Oznacza to, że mutacje są mniej powszechne. Wirusy nie są w stanie sprostać niezależnym procesom metabolicznym. W tym celu potrzebujesz komórki gospodarza, do której wprowadzany jest twój własny materiał genetyczny.
Badania obejmują wiele różnych wirusów i dzielą je na 20 rodzin wirusów. Poniżej znajduje się lista sześciu najważniejszych typów wirusów:
- Wirusy opryszczki
- Wirus brodawczaka ludzkiego
- Parwowirusy (Parvoviridae)
- Ludzkie adenowirusy
- Wirusy ospy
- Hepadnaviruses
Znaczenie i funkcja
Jeśli organizm jest zainfekowany wirusami, cały organizm jest w pogotowiu. Ze względu na zdolność wirusów DNA do niezdolności do budowania własnego metabolizmu są one uzależnione od zakażenia komórki.
Używają własnych komórek ciała jako gospodarza. Wnoszą swój własny materiał genetyczny do tych zajętych komórek. Od tego momentu zakażona komórka wykorzystuje obcy materiał genetyczny do tworzenia nowych wirusów. Kiedy wirusy są uwalniane, komórki umierają. Wirusy powodują samozniszczenie komórek. Układ odpornościowy organizmu człowieka stara się zapobiec zakażeniu komórek. Wysyłane są komórki padlinożerne, które niszczą wirusy DNA i chore komórki.
Podczas reakcji obronnej pojawiają się typowe objawy chorobowe, takie jak gorączka, osłabienie i utrata apetytu. Jeśli organizm przeżyje atak wirusów, istnieje retrospektywna odporność na te wirusy. Obrona immunologiczna stworzyła komórki pamięci, które mogą rozpoznać wroga, jeśli zaatakują ponownie. W rezultacie ludzie chorują na ospę wietrzną, świnkę lub odrę tylko raz w życiu.
W kontekście szczepień do immunizacji stosuje się osłabione wirusy. To powoduje, że organizm rozwija mechanizmy obronne. Jeśli istnieje możliwość infekcji, układ odpornościowy może bezpośrednio zwalczać wirusa. W świecie zachodnim możliwe było przybliżone zwalczenie ospy wietrznej za pomocą szczepień. Jednak są też infekcje, których nie można wyleczyć za pomocą szczepień. Obejmuje to wirusa HI, który atakuje własne komórki odpornościowe organizmu i sprawia, że wcześniejsze szczepienie jest niepotrzebne.
Wirusy są bardzo niebezpieczne dla ludzi i zwierząt. Są niezwykle elastyczne i zmienne. Struktura genetyczna wirusów DNA ulega ciągłym zmianom w wyniku mutacji. Mogą zmieniać swoją powierzchnię, na podstawie której są rozpoznawane przez własny system obronny organizmu. Przechytrują powstałe przeciwciała, ponieważ nie mogą już zadokować na powierzchni wirusa. Przeciwciała nie mogą już rozpoznawać i niszczyć wirusów z powodu zmienionej powierzchni. Z tego powodu co roku do szczepień stosuje się nowe szczepionki przeciwko wirusom grypy.
Choroby i dolegliwości
Wirusy DNA mają również zdolność przeskakiwania z jednego gatunku do drugiego. Mogą przenosić się ze zwierząt na ludzi, aby rozmnażać się na nowym żywicielu.
Jest to niezwykle niebezpieczne, ponieważ istniejące zabezpieczenia pozostają w dużej mierze nieskuteczne. W związku z tym żywiciel jest wysoce zaraźliwy i może się szybko rozprzestrzeniać. Stało się to w przypadku świńskiej grypy lub ptasiej grypy. Aby wirus zwierzęcy w ogóle mógł funkcjonować u ludzi, potrzeba więcej niż tylko jednej mutacji. Dwa różne wirusy mieszają się razem, tworząc nowy wirus. Dlatego w celu ograniczenia ryzyka pandemii wiele chorób wirusowych podlega obowiązkowi zgłoszenia.
Wirusy DNA stanowią dalsze zagrożenie, ponieważ mogą przebywać w organizmie przez lata bez powodowania objawów. Infekcja prowadzi tylko do uszkodzenia komórek i zauważalnej choroby, gdy zostaną dodane inne czynniki wyzwalające.
Wirusy opryszczki są jednymi z najczęstszych wirusów DNA. W szczególności wirus opryszczki pospolitej jest szeroko rozpowszechniony. Infekcję można rozpoznać po pęcherzach na twarzy, ustach, błonie śluzowej jamy ustnej lub oczach.
.jpg)
