Epibolizm

Plik Epibolizm jest ruchem komórkowym gastrulacji, co w zasadzie odpowiada wgłobieniu. Potencjalna endoderma jest przerośnięta przez przyszłą ektodermę. Zaburzenia epibolizmu pojawiają się na przykład wtedy, gdy traci się funkcję cząsteczki fibronektyny i mogą wywołać poronienia.

Co to jest epibolizm?

Podczas gastrulacji blastocysta atakuje. W trakcie tego procesu powstają trzy liścienie, z których rozwijają się indywidualne struktury anatomiczne zarodka.

Bezpośrednio po zapłodnieniu przyszłe komórki zarodka są wszechmocne. Utworzenie trzech liścieni odpowiada pierwszemu zróżnicowaniu wszechmocnych komórek. Podczas rozwoju embrionalnego, wcześniej wszechmocne komórki stopniowo stają się tkankami narządowymi.

Tworzenie się trzech liścieni podczas gastrulacji jest podstawowym wymogiem w tym kontekście. W biologii liścienie nazywane są endodermą, mezodermą i ektodermą. Wszystkie specyficzne tkanki późniejszego osobnika wyłaniają się z nich w procesie podziału. Gastrulacja jest podobna dla wszystkich komórek wielokomórkowych i charakteryzuje się różnymi ruchami komórek. Jednym z nich jest epibolizm, który zwykle następuje po ruchu rozwarstwiania.

W epibolizmie występuje aktywny przerost bogatej w żółtko części blastuli. W jajach meroblastycznych z ekstremalną zawartością żółtka liścienie rosną wokół niezłożonego żółtka, na przykład podczas gastrulacji kostnej ryby. Epibolizm odpowiada zatem w zasadzie wgłobieniu, w którym przyszła endoderma jest przerośnięta przez przyszłą ektodermę.

Funkcja i zadanie

Podczas wczesnej embriogenezy komórek wielokomórkowych powstają trzy listki zarodkowe. Materiał wyjściowy do powstania liścienia nazywany jest blastulą u niższych ssaków i blastocystą u wyższych ssaków, takich jak ludzie.

Proces powstawania liścieni jest również znany jako gastrulacja i obejmuje kilka ruchów komórek, które nie zostały jeszcze w pełni zbadane i zrozumiane. Oprócz wgłobienia, inwolucji, wgłębienia i rozwarstwienia, jednym z takich ruchów komórek jest epibolizm.

Podczas wgłobienia przyszła endoderma obraca się wewnątrz blastocoelu blastuli, tak że endoderma tworzy się jako wewnętrzna warstwa komórkowa, a ektoderma jako zewnętrzna warstwa komórkowa. Następnie następuje inwolucja, w której endoderma zwija się. Podczas kolejnego wnikania lub imigracji, komórki endodermy migrują do blastuli i są ściągane do blastocelu podczas późniejszego rozwarstwiania komórek blastuli.

W przypadku jaj bogatych w żółtko następuje teraz epibolizm, który w zasadzie odpowiada wgłobieniu. Ten ruch komórkowy charakteryzuje się przerostem przyszłej endodermy, który jest wykonywany przez komórki przyszłej ektodermy. Epibolizm jest rozumiany jako pierwszy skoordynowany ruch komórek i rozpoczyna się w momencie zakończenia etapu blastuli.

Wszystkie warstwy komórek przechodzą epibolizm. Komórki wewnętrzne blastodermy poruszają się w kierunku komórek zewnętrznych i zachodzą na siebie. Blastoderma rozprzestrzenia się w kierunku wegetatywnego bieguna embrionalnego, aż w pełni obejmie komórki żółtka. Komórki otoczki zwiększają swoją powierzchnię i rozprzestrzeniają się w podobny sposób.

W przedniej części komórki są wyrównane. Warstwa żółtka przesuwa się ponownie w kierunku bieguna wegetatywnego podczas epibolizmu i rozprzestrzenia się wzdłuż powierzchni żółtka. Po zakończeniu epibolizmu warstwa otoczki, warstwa żółtka i głębsze komórki blastodermy całkowicie rozrosły się wokół komórek żółtka.

Cząsteczka fibronektyny odgrywa główną rolę w epibolizmie. Szlaki sygnalizacyjne, takie jak szlak Wnt / PCP, szlak PDGF-PI3K, szlak Eph-Ephrin, sygnalizacja Jak-Stat i kaskada kinazy MAP również odgrywają rolę w ruchu komórek.

Choroby i dolegliwości

W pierwszych dniach po zapłodnieniu komórki jajowej mogą wystąpić błędy w rozwoju embrionalnym. Jeśli takie błędy wystąpią, zapłodnione jajo zwykle w pierwszej kolejności nie jest implantowane. Rezultatem jest poronienie, które nie powoduje żadnych objawów i zwykle nie jest nawet zauważane podczas poronienia.

W większości przypadków ten rodzaj poronienia nie jest powikłaniem związanym z zanieczyszczeniem. Małe stworzenie nie jest szczególnie podatne na zewnętrzne zanieczyszczenia, dopóki nie uformują się liścienie. Jednak zmienia się to, gdy tylko pojawi się prymitywna passa. Od trzeciego tygodnia po zapłodnieniu zewnętrzne zanieczyszczenia mogą powodować zaburzenia w rozwoju zarodka i mieć tragiczne konsekwencje.

Jeśli ruchy komórek gastrulacji zostaną zakłócone, trzy listki zarodkowe albo nie mogą w ogóle się uformować, albo tworzą się w nieprzewidziany sposób. Zaburzenia w epibolizmie mogą wynikać na przykład z utraty funkcji cząsteczki fibronektyny.

Zakłócenia w innych szlakach sygnałowych zaangażowanych w epibolizm mogą również prowadzić do tego, że ruch komórek w ogóle nie zachodzi, tylko w stopniu niewystarczającym lub patologicznym. Z powodu takich zaburzeń warstwa otoczki, warstwa żółtka i głębsze komórki blastodermy nie rosną całkowicie lub wcale wokół komórek żółtka. Rezultatem jest zwykle poronienie. W przeciwieństwie do pierwszych kilku dni i tygodni po poczęciu, ten rodzaj poronienia jest objawowy i postrzegany jako poronienie.