Wyjaśniamy, czym jest epigramat, jego pochodzenie, historię, cechy i autorów, którzy go kultywowali. Również przykłady z całej historii.
Czym jest epigramat?
Epigram to forma kompozycji poetyckiej, zwykle krótkiej, która w wersecie i przemyślnie przemyślnie wyraża treść o charakterze odświętnym lub satyrycznym. Jednocześnie można również nazwać dowolną frazę a tekst główny (a powieść, a fabuła, a bawić się), który zawiera w swoim sformułowaniu a prawda zwięzły, zwykle uogólnienie, które skądinąd uważane jest za wartościowe.
Jego nazwa pochodzi od greckich głosów epi („Powyżej” lub „Powyżej”) i gramatyka („Pisanie”), gdyż pierwotnie była to krótka i głęboka fraza, która była wyryta na broni, darze, a nawet na ścianie grobowca (stąd powstanie m.in. epitafium i epigrafu).
Około IV wieku p.n.e. C. termin zdarzył się oznaczać a werset krótkie i nadające się do zapisania w ten sposób, o treści erotycznej, sentencji lub moralnej, a apogeum osiągnęło w epoce aleksandryjskiej. Stamtąd stała się częścią dziedzictwa greckiego w kulturze rzymskiej, a później dziedzictwa rzymskiego w literatura Europejski.
Epigram jest praktykowany i ceniony od tego czasu antyk do dziś oraz kompilacje epigramatów greckich i rzymskich (takich jak Antologia Palatyńska zredagowany w 917, ale z dużo wcześniejszymi tekstami), a także średniowieczny i inne momenty historyczne.
Wielcy współcześni autorzy, tacy jak John Donne, Oscar Wilde, Jonathan Swift, Alexander Pope, Voltaire, Ramón Gómez de la Serna czy Camilo José Cela, by wymienić tylko kilku, pozostawili obszerną epigramatykę lub wiersze bardzo blisko epigramatu.
Charakterystyka epigramatu
Ogólnie epigramat charakteryzuje się następującymi cechami:
- Jest krótki (jeden lub kilka linijek długości) i może być podany prozą lub, częściej, wersem.
- Ma satyryczną, humorystyczną, zjadliwą treść lub ujawnia głęboką prawdę lub ukryte znaczenie. Jednak zazwyczaj nie moralizują ani nie mają morał niektóre.
- Generalnie składa się z dwóch części: pierwsza przedstawia lub mniej obiektywnie ocenia sytuację, a druga subiektywnie kończy to, co zostało powiedziane.
- Oni mają język wolny (co może być nawet wulgarny) i zabawny cel.
Przykłady epigramatów
Poniżej, jako przykład, niektóre fraszki znanych autorów:
- Dlaczego nie wyślę ci, Pontiliano, moich książeczek?
Żebyś, Pontiliano, nie przysyłał mi swojego.
Marco Valerio Marcial (poeta rzymski, 40-104). - Panie Don Juan de Robres,
z niezrównaną miłością,
uczynił ten święty szpital ...
i uczynił biednych.
Juan de Iriarte (hiszpański poeta, 1702-1771). - Margarita miała szczęście
jako osoba pośrednicząca,
Cóż, Juarez znalazł ją narażoną
ale uczynił ją żoną.
Salvador Novo (poeta meksykański, 1904-1974).