Gniazdo elektryczne

Plik Gniazdo elektryczne jest jedną z dwóch powierzchni złącza. Służy do umieszczenia głowy stawu i umożliwia zakres ruchu stawu. W przypadku zwichnięcia główka stawu wysuwa się z przynależnego gniazda.

Co to jest gniazdo przegubowe?

Ciało człowieka wyposażone jest w 143 stawy, które w dużej mierze decydują o elastyczności i zdolnościach motorycznych. Każdy staw w ludzkim ciele ma zasadniczo taką samą strukturę. Oprócz chrząstki stawowej, przestrzeni stawowej z płynem maziowym, torebki stawowej i aparatu więzadłowego do wzmacniania stawu, w każdym stawie znajduje się głowa stawu i panewka stawowa.

Gniazdo przegubu odpowiada wklęsłej sekcji przegubu i służy do umieszczenia wypukłej głowicy stawu. Gdy tylko dwie kości spotkają się w ludzkim ciele, tworzą ze sobą połączenie. Koniec jednej kości działa jak gniazdo w stawie, a zatem jako gniazdo na główkę stawu utworzoną przez drugi koniec kości. Dlatego kształt kielicha stawu zależy od tego, jaką główkę przegubu ma pomieścić. Gniazdo przegubu kulowego, takiego jak biodrowy lub barkowy, wygląda odpowiednio inaczej niż gniazdo do mocowania przegubu zawiasowego, siodłowego, obrotowego, jajowego lub płaskiego.

Anatomia i budowa

Gniazda stawowe mają zwykle mniej lub bardziej wklęsły kształt, zwłaszcza przeguby kulowe korpusu. Kształt kielicha stawu jest stosunkowo zmienny i zależy od rodzaju połączenia. Na przykład stawy biodrowe i barkowe to przeguby kulowe. Guz stawu barkowego jest stosunkowo mały w stosunku do głowy stawu i na pierwszy rzut oka wygląda raczej płasko.

Staw biodrowy jest również przegubem kulowym. Guz stawowy stawu biodrowego jest również nazywany panewką i odpowiada stosunkowo głębokiemu zbiornikowi w kształcie wgłębienia, obejmującym duże części głowy stawu. Zależności te pokazują, jak różne mogą być nawet gniazda stawowe tego samego typu złącza. W przypadku stawów zawiasowych, takich jak staw ramieniowy, wydrążone cylindryczne gniazdo przegubu mieści cylindryczną główkę stawu.

Z drugiej strony, stawy siodłowe, podobnie jak staw siodełkowy kciuka, składają się z dwóch wklęsłych powierzchni stawowych, z górną częścią stawową osadzoną na siodełku jak u jeźdźca. Złącza obrotowe, takie jak staw promieniowo-łokciowy, mają główkę w kształcie kołka, która jest osadzona w krótkim, kanałowym gnieździe. Gniazdo stawów jajowych jest większe niż główka stawu, a stawy płaskie, takie jak staw łuku kręgowego, nie mają gniazda w węższym znaczeniu, ale składają się z dwóch płaskich powierzchni, które przesuwają się swobodnie względem siebie.

Funkcja i zadania

Gniazda przegubowe są konstrukcjami w kształcie miseczki do przyjmowania głowicy stawu. Są jedną z dwóch powierzchni stawowych. Z reguły łeb spoiny pewnego spoiny porusza się w przynależnej misce podobnie do zaprawy w powłoce. To, jak dokładnie działa kielich złącza, zależy od rodzaju złącza. Kiedy kości stykają się w stawie, kształt powierzchni kostnych, a tym samym również kształt panewki stawu, determinuje możliwe ruchy w okolicy stawu.

W przypadku przegubów kulowych, takich jak biodra i barki, głowica przegubu w kształcie kuli w przeciwbieżnym gnieździe umożliwia ruch we wszystkich kierunkach. Z drugiej strony, w przypadku przegubu zawiasowego, takiego jak staw skokowy, połączenie głowy i panewki umożliwia ruchy tylko wokół jednej osi. Podobny do rowka otwór głowicy przegubowej w kształcie rolki zapobiega w tym przypadku innym rodzajom ruchu. Chwytanie stawów siodła, takich jak przegub siodełka kciuka, umożliwia nieco większy ruch w porównaniu z tym. Ruchy odbywają się w tych stawach w dwóch wzajemnie prostopadłych kierunkach.

W przypadku przegubów obrotowych możliwy jest tylko ruch obrotowy dzięki gniazdu przegubu i związanej z nim głowicy. Gniazda przegubowe i głowice przegubowe pełnią zatem dwie główne funkcje. Z jednej strony łączą ze sobą kości lub końce kości, az drugiej umożliwiają tym elastycznym połączeniom poruszanie kości. Gniazdo stawu pełni równie ważną rolę w układzie motorycznym, jak głowa stawu.

Bez zespołu głowy i gniazda nie byłoby możliwe rozciąganie, zginanie, rozciąganie, ruchy ruchowe lub zewnętrzne i wewnętrzne obroty. W związku z tym mobilność człowieka byłaby poważnie ograniczona, podobnie jak paraliż mięśni zaangażowanych w ruch.

Choroby

W pewnych okolicznościach na stawy mogą wpływać urazy, które powodują utratę kontaktu dwóch powierzchni stawowych. Z reguły takie zjawiska są spowodowane przemocą zewnętrzną. Jeśli głowa stawu nie znajduje się już w gnieździe, lekarz mówi o zwichnięciu.

Zwichnięciu zwykle towarzyszy rozerwanie torebki stawowej, co powoduje przesunięcie obu powierzchni stawowych lub ich rozsunięcie. Zwichnięcie może być również niepełne i wtedy określa się je jako podwichnięcie. W przypadku zwichnięcia bezpośredniego siła zewnętrzna działa bezpośrednio na dotknięty staw i powoduje zerwanie więzadła i torebki stawowej, co umożliwia wysunięcie się głowy stawu z panewki stawu. Sytuacja wygląda inaczej w przypadku zwichnięcia pośredniego. W tego typu zwichnięciu długie ramiona dźwigni przezwyciężają naturalne hamowanie ruchowe stawu.

W tego typu zwichnięciu kość wyrywa główkę stawu z panewki stawowej. Oprócz zwichnięcia, zębodół stawowy może również nabrać wartości patologicznej w kontekście chorób, takich jak rzadka choroba Legga-Calvé-Perthesa. W tej chorobie jedna lub obie strony głowy kości udowej są dotknięte martwicą jałową. Chociaż martwica jest kompensowana przez procesy osteogenezy, powstała kość jest często zdeformowana. W rezultacie głowa kości udowej często nie mieści się już w panewce.